Στην εποχή των υποσχέσεων, όπου ο λόγος κυβερνά και οι υποσχέσεις καλλιεργούνται σαν ανθοφορίες σε κήπο, εμφανίστηκε εκ νέου ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο φιλόδοξος επαναστάτης της αστυνομικής τάξης. Μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης, ανέκαθεν το πλέγμα από το οποίο υφαίνοντα οι υποσχέσεις, ανακοίνωσε την ανάγκη για μια ριζική επανίδρυση της Αστυνομίας. Ω, πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτά τα λόγια; Πόσες φορές έχουν ανακηρυχθεί οι υπεύθυνοι του «νόμου και τάξη» έτοιμοι να αρπάξουν τη μαχητική μάσκα της αλλαγής.
Δεν ρωτήθηκε ο φιλόδοξος μεταρρυθμιστής Μιχάλης, αν προσπάθησε να κάνει αυτήν την επανίδρυση κατά τις προηγούμενες θητείες του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Αλλά ακόμα κι αν τον ρωτούσαν, η απάντηση είναι προφανής εξ αποτελέσματος. Πότε θα ξεκινήσει αυτή η επανίδρυση; Κάποια αυτονόητη ημέρα στο μέλλον, μάλλον στην επόμενη ματαίωση. Μπορεί να ακούσουμε, με πλήρη σοβαρότητα, ότι το «Σώμα» βρίσκεται σε φάση εκ βάθρων αναδιάρθρωσης. Γιατί, πράγματι, η κωμωδία έχει τη δική της γοητεία.
Τα λόγια για ριζικές αλλαγές στην Αστυνομία ακούγονται εδώ και δεκαετίες. Θυμόμαστε όταν μας έλεγαν, πριν τη δημιουργία των ΚΕΠ, ότι οι αστυνομικοί απασχολούνταν με την αυστηρή αναζήτηση της αυθεντικότητας στις υπογραφές και δεν είχαν χρόνο να βρεθούν στους δρόμους. Έπειτα, ήταν οι πολλοί αστυνομικοί που επικεντρώθηκαν στην ασφάλεια των προσώπων. Τώρα, είναι κάτι πιο μυστηριώδες που, φαίνεται, έχει να κάνει με τον «μυστικό κώδικα» του δημοσίου που όλοι γνωρίζουν αλλά κάνουν τους παρατηρητές. Και αυτό το μυστικό είναι μεταθέσεις, κάθε «τίμιος» αστυνομικός πρέπει να γυρίζει στο χωριό του, τι να κάνει άλλωστε στην πόλη; Τι αστυνομικός, τι χωροφύλακας μήπως και έχει αλλάξει τίποτα δραματικά στην αντίληψη;
Ο Χρυσοχοΐδης προσπαθεί να μας πείσει για την ανάγκη επανίδρυσης της Αστυνομίας. Αλλά, αν εξετάσουμε την κατάσταση, αναρωτιόμαστε αν είναι δυνατόν. Όταν υπηρετούν αξιωματικοί με βαριές ποινικές καταδίκες στο παρελθόν, κάτι πρέπει να αλλάξει στις βασικές δομές. Μήπως είναι καιρός ο υπουργός να αρχίσει την επανίδρυση από τα ίδια τα θεμέλια της υπηρεσίας ή του εαυτού του;
“Περιπολικά υπάρχουν,” λέει ο Χρυσοχοΐδης, αφήνοντας μια αμφίβολη επιφύλαξη για το επαρκές προσωπικό. Ωστόσο, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη Αστυνομία, μετά την Κύπρο, με 500 αστυνομικούς ανά 100.000 κατοίκους. Βέβαια, στην Ελλάδα, η Αστυνομία αναλαμβάνει και εργασίες που, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ανατίθενται σε άλλα Σώματα. Εδώ, η Αστυνομία είναι φορτωμένη με τον έλεγχο των συνόρων και την επίβλεψη της κυκλοφορίας. Αυτό είναι επίσης ένας λόγος για τον οποίο, σε σύγκριση με όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα δαπανά το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ της για αστυνόμευση. Το ερώτημα, ωστόσο, δεν είναι τι θέλει να κάνει ο Χρυσοχοΐδης, αλλά τι, στην πραγματικότητα, μπορεί να επιτύχει.
