Η συνεχιζόμενη ένταση στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή αναδεικνύει ένα θεμελιώδες ερώτημα για την ασφάλεια της Ευρώπης: είναι ικανή να διασφαλίσει την ασφάλειά της μόνη της; Η πρόσφατη ψήφιση της αμερικανικής βοήθειας προς την Ουκρανία από την αμερικανική Γερουσία ανακουφίζει κάπως τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά ταυτόχρονα ρίχνει φως στην εξάρτησή τους από την αμερικανική στήριξη για την ασφάλειά τους.
Πρώτον, η Ευρώπη αντιμετωπίζει εδαφικές απειλές για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς η Ρωσία επιδιώκει να ανατρέψει τα υφιστάμενα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή.
Δεύτερον, οι Ηνωμένες Πολιτείες, που είχαν εγγυηθεί την ασφάλεια της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φαίνεται πλέον απρόθυμες να συνεχίσουν να επιδιώκουν αυτόν τον ρόλο. Οι συζητήσεις για την αναδιανομή των ευθυνών μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών δεν είναι περιορισμένες στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, καθώς ακόμη και αν οι Δημοκρατικοί παραμείνουν στην εξουσία, αυτή η συζήτηση θα επιμείνει.
Έτσι, το ερώτημα είναι: μπορεί η Ευρώπη να αντιμετωπίσει αυτήν την ασφαλειακή πρόκληση μόνη της; Σήμερα, η απάντηση είναι αρνητική. Ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες έχουν την ικανότητα να αμυνθούν μόνες τους σε περίπτωση ανάγκης. Ακόμη και η Γερμανία, παρά το μέγεθός της και την οικονομική της ισχύ, δεν διαθέτει αυτήν τη δυνατότητα. Αν θέλει η Ευρώπη να εξασφαλίσει την ασφάλειά της μόνη της, πρέπει να αναπτύξει τη δική της αμυντική ικανότητα. Αυτό όμως απαιτεί χρόνο και δεν μπορεί να γίνει άμεσα. Ακόμη και αν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ συμφωνήσουν να συνεργαστούν στον τομέα της άμυνας, η διαδικασία αυτή θα πάρει καιρό.
Η ερώτηση που πρέπει να θέσει η Ευρώπη είναι πώς μπορεί να επιτύχει αυτήν την αυτοδυναμία στον τομέα της άμυνας. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω ενός ενοποιημένου προσέγγισης και της εξέλιξης προς μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Ωστόσο, αυτό θα απαιτήσει μεγάλες πολιτικές αλλαγές και ενδεχομένως θα αντιμετωπιστεί με αντίσταση από ορισμένες χώρες που επιθυμούν να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία τους.
Συνολικά, η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτά τα δύσκολα διλήμματα το επόμενο διάστημα και να αποφασίσει πώς θα εξασφαλίσει την ασφάλειά της σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Αυτή η προσπάθεια ενδέχεται να πραγματοποιηθεί με πιο δυσμενείς όρους λόγω της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας, αλλά παραμένει απαραίτητη για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Ευρώπης.
