Ακόμα έχω στα αυτιά μου τις κραυγές των θεσσαλών αγροτών. Από τη μία οι φυσικές καταστροφές από την άλλη η πολιτική αδιαφορία οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια σε «στραγγαλισμό».
Από την άλλη δεν θέλουν να το βάλουν κάτω. Βλέπεις είναι η γη τους, ο κόπος τους, ο ιδρώτας τους. Ναι ξέρω θα με πάτε πολλά χρόνια πίσω στην δεκαετία του ΄80 όταν οι επιδοτήσεις γίνονταν πολυτελή αυτοκίνητα, που μα το σατανά, δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στα χωράφια. Ή ακόμα- ακόμα στα γλέντια και τις λαμογιές.
Από τότε όμως περάσαν πολλά χρόνια και κυρίως σε ένα βαθμό άλλαξε η κουλτούρα στο χωράφι. Οι νέες τεχνολογίες θέλουν ικανούς ανθρώπους για να τις εφαρμόσουν. Και οι συνεταιρισμοί που πέρασαν από χίλια κύματα, κάτι άφησαν.
Τώρα θα μου πεις γιατί στα λέω αυτά; Δεν είναι πολύ καιρός από την καταστροφή του περασμένου Σεπτεμβρίου που ο Θεσσαλικός κάμπος βυθίστηκε στα λασπόνερα. Ούτε είναι και πολύς καιρός από την «φανταστική»- αλήθεια ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πως του ήρθε- φράση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Λευτέρη Αυγενάκη, που ούτε λίγο ούτε πολύ, εν μέσω Αυτοδιοικητικών εκλογών ζητούσε τη στήριξη των «γαλάζιων» ψηφοδελτίων. Για να τρέξουν έλεγε, γρήγορα οι αποζημιώσεις. Λες και αν άλλαζε φρουρά, οι άνθρωποι δεν θα έπαιρναν αυτό που δικαιούνταν. Την απάντηση την πήρε στην κάλπη.
Η ουσία είναι πως σχεδόν ένα χρόνο μετά πολλοί αγρότες εξακολουθούν να είναι στο περίμενε. Κινητοποιήσεις έγιναν και μάλιστα πήραν και τα εύσημα από τον πρωθυπουργό για την άψογη συμπεριφορά τους. Και τον αρμόδιο υπουργό έχουν αναζητήσει ουκ ολίγες φορές.
Μάταια όμως, λίγο οι Σύνοδοι στις Ε.Ε , λίγο οι ευρωεκλογές και ο υπουργός είναι άφαντος. Τι και αν χτυπούν την πόρτα του, τι και αν προσπαθούν να μεταφέρουν μήνυμα μέσω συνεργατών. Τίποτα άφαντος σου λέει ο υπουργός. Έχει πάρει το χαρτοφυλάκιο των ευρωεκλογών και οργώνει τη χώρα.
Και δεν σας το κρύβω ήμουν έτοιμη να τους πιστέψω. Αλλά να που ήρθε μια ανάρτηση και έτσι δεν με πήραν στο λαιμό τους τα «παλιόπαιδα».
Δεν ήταν απλώς μια ανάρτηση οικολογικού και διατροφικού ενδιαφέροντος αλλά και οικονομικού περιεχομένου. Τι μας είπε ο κ. Αυγενάκης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας:
«Οι μέλισσες όσο μικρές είναι, τόσο μεγάλη είναι η συνεισφορά τους σε κάθε πτυχή της ζωής μας αλλά και στην επιβίωση όλου του πλανήτη μας!» Και συνέχισε: «Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στην σημασία που έχει η μέλισσα στη ζωή μας. Και δεν είναι μόνο το μέλι, το εκλεκτό αυτό προϊόν που μας προσφέρουν. Όντας ο σημαντικότερος επικονιαστής παγκοσμίως, ο ρόλος της τόσο στην ισορροπία των οικοσυστημάτων όσο και στην επισιτιστική ασφάλεια είναι τεράστιος. Χωρίς αυτή, η παγκόσμια παραγωγή φρούτων και λαχανικών θα ήταν μειωμένη έως και 90%. Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, αυτή η προσφορά έχει ιδιαίτερη αξία».
Και για να μη νομίζετε ο Λευτέρης Αυγενάκης, παρά το προεκλογικό του «τρέξιμο», βρήκε χρόνο να ενημερώσει ότι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στηρίζει τον κλάδο της μελισσοκομίας. Με την ΚΑΠ 2023-27 να έχει ένα ξεχωριστό πρόγραμμα ύψους άνω των 60 εκατομμυρίων ευρώ.
Εν τω μεταξύ το υπουργείο όπως λέει μερίμνησε για την αποζημίωση των πληγέντων μελισσοκόμων από τις πυρκαγιές και πλημμύρες του περασμένου έτους.
Ε! Μπράβο, χίλια μπράβο υπουργέ μου, αλλά με τους άλλους κλάδους του πρωτογενούς τομέα τι γίνεται; πότε θα αποζημιώσετε βαμβάκι και άλλα σπαρτά;
Ας είναι. Ως άνθρωπος καλών προθέσεων θα περιμένω την επόμενη ανάρτηση σας ώστε να ενημερωθώ για την πορεία των αποζημιώσεων στον κάμπο.
Τώρα εγώ καταλαβαίνω θα ήταν προτιμότερο και ευκολότερο μια συγχαρητήρια ανακοίνωση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ. Παρά αποζημιώσεις, έλεγχος ελληνοποιήσεων, τιμές από το χωράφι στο ράφι. Ασε κουράστηκα και μόνο που το σκέφτηκα. Τι να σου κάνει ένας υπουργός; Δεν είναι και Θεός, ότι μπορεί κάνει.
