Το βίντεο με την παράσυρση μιας 17χρονης που κάνει τον γύρο των ενημερωτικών sites προκαλεί ανατριχίλα και αποτροπιασμό.
Ανατριχίλα γιατί ένας ακόμη ασυνείδητος οδηγός τραυματίζει έναν άνθρωπο αφήνοντάς τον αιμόφυρτο στην άσφαλτο και αποτροπιασμό που επι δέκα ολόκληρα λεπτά, δεκάδες αυτοκίνητα περνούσαν από δίπλα της, χωρίς να βρεθεί ένας να ευαισθητοποιηθεί και να αντιδράσει! Ούτε ένας! Κάποιος μάλιστα σταμάτησε μπροστά της, έκανε παράκαμψη και την προσπέρασε..
Γίναμε τέρατα, απαθείς και άσπλαχνοι!
Θα μου πεις εδώ «τρώμε ο ένας τον άλλον» για τα ασήμαντα φορώντας ένα «στεφάνι αμετροέπειας» στο κεφάλι για να νιώσουμε ότι κάτι είμαστε! Ε λοιπόν τίποτα δεν είμαστε! Ζούμε μέσα στον ανταγωνισμό, την λαιμαργία και την μιζέρια, μηδενίζοντας μέσα μας την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Όλα παροδικά και μεταβλητά είναι… Όλα και Όλοι!
Είναι λυπηρό που η κοινωνία μεταλλάσσεται σε ένα ανθρωποειδές αντικείμενο που εξοικειώνεται με το χειρότερο και το δέχεται ως φυσιολογικό.
Θυμήθηκα πάλι τον Μάνο Χατζιδάκι και το πρόσωπο του τέρατος!
«Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.»
