Γράφει ο Δημήτρης Παγαδάκης
Κανένας αντίλογος. Αποτελεί δικαίωμα στα δημοκρατικά κόμματα η ελεύθερη έκφραση ιδεών και η διατύπωση απόψεων. Μονό που όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει. Αν τελικά ποτέ χαράξει.
Αυτή την λαϊκή παροιμία φαίνεται να μην την λαμβάνουν υπόψη του αρκετά κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Άκαιρα, δυόμισι χρόνια προ των εκλογών, ξεδιπλώνουν με τη πολυγλωσσία τους σενάρια «ανοιγμάτων» και προτάσεων λαϊκομετωπικών «συμμαχιών». Με συνέπεια ο διακηρυγμένος στόχος της αυτοδυναμίας του στις επόμενες εκλογές να πηγαίνει περίπατο .
Καθώς το κόμμα τους δεν έχει συνθέσει μια κυρίαρχη πολιτική «γραμμή» μοιάζει λογικό να προκύπτουν αποκλίνοντες προσανατολισμοί. Εν μέσω δημοσκοπικής στασιμότητας του φαντάζει επακόλουθο να διαμορφώνονται τάσεις που θεωρούν ως «προοδευτικά» εκείνα τα κόμματα στα οποία ηγούνται οι Φάμελλος, Χαρίτσης, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης. Γιατί όχι και ο Κασσελάκης;
Επόμενο είναι αφού τα βαφτίζουν αυθαίρετα «προοδευτικά» να προκρίνουν και την ανάγκη συνεργασίας μαζί τους . Με τη πρόθεση να χωρέσουν όλα μαζί σε ένα τσουβάλι με τη στάμπα του αντιδιού πρόσημου. Να αθροίσουν αντάμα τα ενδεχόμενα ποσοστά τους στις προσεχείς εθνικές κάλπες για να κυβερνήσουν τη χώρα.
Δεν είναι πρωτότυπο να πορεύονται αγκαζέ και κουτσαίνοντας οι ανασφαλείς με τους ονειροπαρμένους. Ωστόσο πριν τη φλυαρία των ανεδαφικών συμπράξεων, προτιμότερο θα ήταν το αναβαθμισμένο σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απαντήσει με σαφήνεια ποιες ακριβώς πολιτικές συνιστούν προοδευτικό πρόσημο.
Να προσδιορίσει τι είναι προοδευτικό και τι οπισθοδρομικό, τι αποτελεί καινοτόμο και τι αναχρονιστικό, τι συνιστά μεταρρυθμιστικό και τι συντηρητικό. Αναγκαίες διευκρινήσεις για να ξεχωρίσει ο ορθολογικός ρεαλισμός από το παραληρηματικό αντισυστημισμό.
Εξάλλου, η πολιτική ετικέτα του προοδευτισμού αποτελεί πεδίο αυτοπροσδιορισμού. Κάτω από τη λεοντή της περιζήτητης σήμανσης της κρύβονται απολιθωμένες ιδεοληψίες, λαϊκίστικες αγκυλώσεις τυχοδιωκτικές μεροληψίες. Το γνώρισε από κοντά η ελληνική κοινωνία αυτό το παιχνίδι με τη σημαδεμένη τράπουλα.
Πόσο πια να ερμηνεύσει ως προοδευτική την εμμονή ότι η αριστεία είναι ρετσινιά και την υπεράσπιση των καταληψιών των ΑΕΙ; Πώς να μεταφράσει στη καθημερινότητα ως εξέλιξη προς το καλύτερο το κόλλημα για μπλοκάρισμα του μετρό στα Εξάρχεια από εκείνους που προτιμούσαν τους μουσαμάδες από τη πραγματική λειτουργία του μοντέρνου μετρό της Θεσσαλονίκης;
Νοηματοδοτεί άραγε θετικά την έννοια της προόδου η σηκωμένη γροθιά που τάσσεται «με τον άνθρωπο» αντί να καταδικάζει τις θηριωδίες του Πούτιν στην Ουκρανία; Ή μήπως συντάσσεται με τη προκοπή της χώρας η νεύρωση ότι το ευρώ δεν είναι πανάκεια; .
Κακά τα ψέματα. Ο ψευδεπίγραφος προοδευτισμός είναι έκδηλα παρών σε ντόπια κόμματα τα οποία ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αξιώνουν ως δεκανίκια σε μια παρωδία εξουσίας. Προφανώς είναι αναφαίρετο δικαίωμα τους να συμπλέουν με οτιδήποτε πολιτικά παρωχημένο. Να ρέπουν στη παλιομοδίτικη φράση «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις».
Ατυχώς για τους νοσταλγούς εκείνης της φάσης οι εποχές άλλαξαν ανεπιστρεπτί. Δεν επιτρέπουν πλέον πισωγυρίσματα σε πολιτικούς κανιβαλισμούς υπεροχής δια μέσου άτυπων εκλογικών συνασπισμών. Αναγκαστικά το ΠΑΣΟΚ οφείλει να ξεκαθαρίσει συγκροτημένα τη ήρα από το στάρι.
Αλλιώς η υφέρπουσα συνεργασιακή φιλολογία θα το καθηλώνει στη σκυθρωπή εσωστρέφεια. Εκτός πια κι αν η ηγεσία του φαντασιώνεται διακαώς να αναγείρει με το εξ αριστερών του μίζερο συνονθύλευμα μια απομονωμένη, ετοιμόρροπη και σκοτεινή πολυκατοικία.
Η οποία θα τρομάζει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Πόσο μάλλον θα τους φρικάρει όταν το ίδιο θα υποδύεται το διαχειριστή της. Θα ρισκάρει να πληρώνει από τη τσέπη της τα κοινόχρηστα. Θα σφουγγαρίζει τους διαδρόμους και τις σκάλες των υποτιθέμενων προοδευτικών τζαμπατζήδων ενοίκων της.
Πηγή: protothema.gr
