Γράφει η Νίκη Λυμπεράκη
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό που θα δούμε τις επόμενες ημέρες να εκτυλίσσεται στη Βουλή γύρω από τον Κώστα Καραμανλή θα είναι μια επανάληψη της κυβερνητικής πατέντας με την οποία το Μαξίμου απέφυγε νέο κύμα επικοινωνιακής φθοράς στην υπόθεση Τριαντόπουλου.
Ακόμη μία παρωδία προκαταρκτικής επιτροπής δηλαδή, με σοβαρές ενστάσεις συνταγματικότητας, χωρίς έρευνα, χωρίς εξέταση μαρτύρων, χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή των βουλευτών της αντιπολίτευσης, χωρίς να εμφανιστεί καν το πολιτικό πρόσωπο που αυτή αφορά και τελικά μια παραπομπή που η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να φροντίσει να γίνει με το ελαφρύτερο δυνατό κατηγορητήριο.
Στην περίπτωση Καραμανλή, βέβαια, αυτό το τελευταίο δεν θα είναι το ίδιο εύκολο. Οχι λόγω της πίεσης της αντιπολίτευσης, αλλά με δεδομένο το γεγονός πως στελέχη του υπουργείου Μεταφορών ελέγχονται για αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος. Μπορεί να ελέγχεται ο υφιστάμενος από τη Δικαιοσύνη για κακούργημα και ο πολιτικός προϊστάμενος για πλημμέλημα; Μένει να φανεί.
Ολο αυτό θα επιχειρηθεί να σερβιριστεί επικοινωνιακά ως διευκόλυνση διερεύνησης ποινικών ευθυνών γύρω από την τραγωδία των Τεμπών. Στην ουσία βέβαια μόνο αυτό δεν ισχύει. Γιατί αν ίσχυε, οι γαλάζιοι βουλευτές θα είχαν πει «ναι» σε Προανακριτική για τον κ. Καραμανλή ήδη από τον Νοέμβριο του 2023, όταν κατέθεσαν σχετική πρόταση το ΠαΣοΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τα ευρήματα της Ευρωπαίας Εισαγγελέως για το οικονομικό σκέλος της σύμβασης 717.
Γιατί είπαν τότε «όχι» και μάλιστα με επιθετική ρητορική στη Βουλή και σήμερα λένε «ναι»; Τι άλλαξε από τότε που ύψωναν τείχος προστασίας στον Κώστα Καραμανλή, μέχρι σήμερα που θα τον παραπέμψουν με fast track διαδικασίες; Πειστική απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν θα ακούσετε να αρθρώνει κανένας στη Νέα Δημοκρατία.
Οχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί δεν λέγεται. Και δεν λέγεται γιατί το μόνο που άλλαξε είναι πως τότε η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία αισθάνονταν πως βρίσκονται στο απυρόβλητο. Και αυτή η αλλαγή δεν είναι παρά το αποτέλεσμα των μαζικών διαδηλώσεων και της συνακόλουθης δημοσκοπικής κατρακύλας της Νέας Δημοκρατίας.
Πάντως, για άλλη μία φορά η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή θα καθορίσει τις εξελίξεις και θα το κάνει – αγνοώντας κάθε κριτική ή επιστημονική ένσταση – με τρόπο που να μειώνει το κόστος για το Μέγαρο Μαξίμου. Μόνο που κάθε φορά που η κυβέρνηση προτάσσει την αυτοπροστασία της τα τελευταία χρόνια το μόνο που καταφέρνει είναι να τραυματίζει όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και στην ίδια τη δημοκρατία μας.
Επιμένοντας στην ίδια τακτική, εύλογα αναρωτιέται κανείς: Δεν έχουν καταλάβει τη ζημιά για τη χώρα ή μήπως τελικά δεν τους νοιάζει όσο η προστασία του κόμματος;
Πηγή: tovima.gr
