Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος
Η παρατεταμένη, και κυρίως παρατεινόμενη αιματοχυσία στη Γάζα, 21 μήνες μετά την αδιανόητη όσο και παρανοϊκή «εισβολή» της Χαμάς στο Ισραήλ, και την εξ αυτού του λόγου ισοπέδωση του θύλακα από τα ισραηλινά στρατεύματα εν συνεχεία, έφερε την πολιτισμένη παγκόσμια κοινότητα μπροστά στο δίλημμα: να καταδικάσει το Ισραήλ για τις φρικαλεότητες του πολέμου ή να σιωπήσει για να μη διαταραχθούν οι διακρατικές σχέσεις με το πανίσχυρο, εντός και εκτός, Ισραήλ;
Οπως ήταν φυσικό, το δίλημμα, μεταφέρθηκε και στα δικά μας. Η κυβέρνηση δέχεται σκληρές επικρίσεις και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης ακόμη σκληρότερες για την ήπια στάση που τηρεί η Ελλάδα έναντι των όσων διαπράττονται από το Ισραήλ στη Γάζα. Ως και για… συνενοχή στα εγκλήματα του Ισραήλ κατηγορήθηκε από μια μερίδα της (αριστερής) αντιπολίτευσης ο κ. Μητσοτάκης, σε ένα κρεσέντο κατηγοριών το οποίο είχε και έχει ως βάση το γιατί η Ελλάδα δεν καταδικάζει ευθέως και με κατηγορηματικό τρόπο τις πράξεις του Ισραήλ στον παλαιστινιακό θύλακα.
Ποια είναι η στάση που θα πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα προκειμένου να ικανοποιήσει την αντιπολίτευση δεν είναι απολύτως σαφές. Η πολυμορφία των σχετικών αιτημάτων δεν επέτρεψε να προκύψει μια σαφής και ολοκληρωμένη απαίτηση. Με εξαίρεση ίσως την προ δύο εβδομάδων κοινή επιστολή των επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της Πλεύσης Ελευθερίας και της Νέας Αριστεράς προς τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό των Εξωτερικών. Οι υπογράφοντες την επιστολή κ.κ. Φάμελλος, Κουτσούμπας, Χαρίτσης και η κυρία Κωνσταντοπούλου διαμόρφωσαν μια πιο συγκροτημένη θέση: ζήτησαν (διάβαζε απαίτησαν) μεταξύ άλλων από την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ!
Η έμφορτη λαϊκισμού αλλά και απλοϊκότητας απαίτηση θα μπορούσε ίσως να έχει ένα έρεισμα αν οι τρεις εκ των τεσσάρων δεν είχαν διακριτούς και σοβαρούς ρόλους την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και άρα εκ των πραγμάτων γνωρίζουν τη στρατηγική σημασία που έχει για την Ελλάδα η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. Για τον κ. Κουτσούμπα, του ΚΚΕ, δεν μπορεί να περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό – το ΚΚΕ έχει από δεκαετίες μια συγκεκριμένη, ακατάληπτη άποψη για το ποια πρέπει να είναι η θέση της χώρας στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό status quo, οπότε δεν τίθεται καν προς συζήτηση η άποψη αυτή.
Αλλά οι υπόλοιποι, που υποτίθεται ότι γνωρίζουν τη σημασία των στενών σχέσεων Ελλάδας – Ισραήλ; Τι θα μπορούσε ας πούμε να κάνει η κυβέρνηση, και προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης, με τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα; Να αποδοκιμάσει τον πρωθυπουργό του Ισραήλ κ. Νετανιάχου, με τον οποίο διαθέτει μια απευθείας επικοινωνία, αποτέλεσμα της προσωπικής σχέσης που έχουν αναπτύξει; ΄Η να καταγγείλει τη στρατιωτική συμφωνία επί τη βάσει της οποίας έχει δημιουργηθεί σοβαρού χαρακτήρα στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών;
Οταν αυτή τη στιγμή ο σοβαρότερος αντίπαλος της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου είναι το Ισραήλ, απαιτήσεις όπως αυτές που προαναφέρονται το μόνο που καταφέρνουν είναι να αποδεικνύουν πως για ορισμένα τμήματα της αντιπολίτευσης το κομματικό, μικροκομματικό επί της ουσίας, όφελος είναι πάνω από το εθνικό συμφέρον.
Οντως είναι εξοργιστικά όσα συμβαίνουν στη Γάζα. Πράγματι, είναι γροθιά στο στομάχι οι εικόνες με τα μωρά παιδιά να πεθαίνουν από την ασιτία. Βεβαίως, εξεγείρεται η συνείδηση του καθενός για την ανθρωπιστική επισιτιστική κρίση που βιώνουν περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι εξαιτίας της ισραηλινής στρατιωτικής επέμβασης. Ομως, όσο κι αν ακούγεται παράταιρο και έξω από τα γενικώς παραδεκτά, η διεθνιστική αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπερβαίνει το εθνικό συμφέρον. Σε μια εποχή που η γεωστρατηγική κατάσταση στην περιοχή μας αλλά και ευρύτερα θυμίζει κινούμενη άμμο, η εξ αυτού του λόγου διατάραξη των σχέσεων με το Ισραήλ θα μπορούσε να δημιουργήσει κενό ασφαλείας για τη χώρα μας.
Ειδικά μετά την όξυνση των αναθεωρητικών ορέξεων της Τουρκίας, που επιδιώκει με όλα τα μέσα να αναδειχθεί σε κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη. Και μην υποστηρίξει κανείς ότι υπάρχει το ΝΑΤΟ ή φιλικές προς την Ελλάδα δυνάμεις, όπως η Γαλλία, γιατί η τελευταία φορά που η Ελλάδα βρέθηκε μόνη απέναντι στην Τουρκία κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία, αυτή της Κύπρου. Κατά συνέπεια, οι κήνσορες της ηθικής πλευράς στη διπλωματία προφανώς παραγνωρίζουν ότι η διπλωματία δεν έχει ηθική. Ούτε υπακούει σε κάποιους ηθικοπλαστικούς κανόνες. Την καθορίζει ο ρεαλισμός και την καθοδηγεί η προσεκτική ανάλυση όλων των δεδομένων. Εν κατακλείδι, όσο σκληρό και αν ακουστεί, δεν διακόπτεις τις σχέσεις σου με το Ισραήλ εξαιτίας της Γάζας. Ούτε τις παγώνεις ούτε τις δυσχεραίνεις.
Ειδικά όταν τις ανέπτυξες με τόσο κόπο τα προηγούμενα χρόνια…
Πηγή: tovima.gr
