Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Η σκέψη μας είναι δεσμευμένη από τα στερεότυπα που δημιούργησαν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι του 20ου αιώνα. Και έτσι προβάλουμε τους φόβους μας για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο πάνω στο ίδιο πανί. Φανταζόμαστε τεράστιες μάχες, συγκρούσεις χαρακωμάτων, εκατομμύρια νεκρούς και τις πόλεις μας βυθισμένες στο σκοτάδι υπό τον φόβο των βομβαρδισμών.
Δεν ξέρουμε πώς θα είναι. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα θεωρηθεί Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όταν η μία πλευρά συγκεντρώνει τόση ισχύ, όση δεν διαθέτουν αθροιστικά όλοι όσοι βρεθούν απέναντι. Ναι, πιθανότατα δεν θα είναι όπως το φανταζόμαστε. Γιατί αυτός ο πόλεμος, που μπορεί και να ξεκίνησε, δεν θα έχει μόνο βόμβες μεγάλης ισχύος και ημίτρελους ηγέτες που σαλιώνουν το δάχτυλο πριν το τοποθετήσουν στο κόκκινο κουμπί.
Το πεδίο της μάχης θα είναι τεράστιο. Με εστίες σπαρμένες από την Τεχεράνη ως τις αμερικανικές ακτές του Ειρηνικού. Χωρίς, απαραιτήτως, όπλα μεγάλης ισχύος. Αλλά ο πρώτος τύπος που θα ανατιναχθεί σε μετρό δυτικής χώρα, θα σκορπίσει τρόμο αντίστοιχο με εκείνο των νυχτερινών βομβαρδισμών του Λονδίνου από τους ναζί.
Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να φοβούνται, πάλι, τα τρένα, τα αεροπλάνα και εκείνον με το περίεργο look και την τσάντα στην πλάτη. Βλέπετε, αυτό που σήμερα θεωρείται σύγκρουση ανάμεσα στο Ιράν και στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, αύριο ενδεχομένως να προβάλλεται ως θρησκευτικός και πολιτισμικός πόλεμος. Και τότε δεν χρειάζονται Φρουροί της Επανάστασης για να πλήξουν τη Δύση. Θα το κάνει αυτοβούλως ο φανατικός ισλαμιστής που ζει σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Και όχι, δεν θα πέσει πείνα, όπως τότε. Αλλά έτσι και οι τιμές του πετρελαίου ξεφύγουν σε δυσθεώρητα ύψη, εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον πλανήτη θα υποχρεωθούν να αφαιρέσουν κάτι από το τραπέζι τους. Κάποιοι θα χάσουν τη δουλειά τους, άλλοι θα δουν τι αποταμιεύσεις, που τοποθετήθηκαν στις αγορές, να συρρικνώνονται μέσα σε ένα απόγευμα. Θα μείνουν και αυτοί με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτό στόμα, όπως οι νεκροί των μαχών. Αλλά θα είναι ολοζώντανοι.
Θα γίνουν κυβερνοεπιθέσεις σε δίκτυα κοινής ωφέλειας. Μπάχαλο και ταλαιπωρία. Και θα δυναμώσουν οι εστίες έντασης στις δυτικές κοινωνίες. Όχι μόνο από τους παραδοσιακούς θύλακες ακτιβισμού που, συνήθως, στρέφονται κατά της Δύσης, αλλά και από τους νοικοκυραίους που θα πληρώνουν ένα λογαριασμό για ξένες υποθέσεις.
Και επειδή το κέντρο του κόσμου, του γαλαξία, του σύμπαντος, είναι η πατρίδα μας, θα αρχίσει η γνωστή κουβέντα για όσα οφείλουμε να κάνουμε ή να μην κάνουμε. Συγγνώμη αν απογοητεύω κάποιους, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Άντε κανένα hashtag. Μέχρι εκεί.
Πηγή: news247.gr
