Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Πριν καμιά δεκαριά χρόνια η Αγκελα Μέρκελ φωτογραφήθηκε με πρόσφυγες από τη Συρία. Και φορούσε ακριβώς το ίδιο γαλάζιο σακάκι με το οποίο εμφανίστηκε στη σκηνή για να συζητήσει με τον Αλέξη Παπαχελά. Οποιος πρόσεξε τη σχετική λεπτομέρεια, όταν εμφανίστηκε στην οθόνη η φωτογραφία, σίγουρα θα χαμογέλασε.
Αλλα αυτή είναι η Μέρκελ. Την έβλεπα χθες και μου φαινόταν τόσο οικεία. Αναρωτήθηκα αν αυτό συμβαίνει επειδή η εικόνα της έχει αποτυπωθεί τόσο εμφατικά στη συλλογική μας συνείδηση ή αν απλώς αντιπροσωπεύει την αρχετυπική Γερμανίδα που κάνει διακοπές στη Χαλκιδική και ψωνίζει στα Lidl. Πιθανότατα είναι και τα δύο. Ναι, ήταν κάπως διαφορετική από την εκδοχή στην οποία μας έχει συνηθίσει. Χαμογελούσε περισσότερο, επέτρεψε στη Μέρκελ να είναι πιο κοντά στην Ανγκελα. Και δεν προσπάθησε ούτε μία στιγμή να μας πείσει για το πόσο σπουδαία ήταν. Ηταν ταπεινή. Και μας θύμισε ότι προτεραιότητα της ηγεσίας της ήταν η τήρηση των κανόνων και των πλαισίων.
Ως καγκελάριος δεν προσπάθησε να φτιάξει την πραγματικότητα στα μέτρα της. Αντιθέτως, ο πολιτικός βίος περιγράφεται ως πορεία σε ένα δρόμο αυστηρά περιχαρακωμένο, με μικρά περιθώρια ελιγμών. Αυτό και την όρισε, αλλά και τη βασάνισε. «Οι κανόνες είναι για να τηρούνται, όπως και οι συμφωνίες. Δεν μπορείς να φεύγεις από κάτι που έχεις συμφωνήσει». «Δεν γίνεται να μην έχεις σχέδιο». «Λογοδοτείς στο λαό και στο κοινοβούλιο σου. Και αν αποκλίνεις από τους κανόνες, αντιμετωπίζεις τα συνταγματικά δικαστήρια».
Περιγράφει τη σκηνή που έβαλε τα κλάματα στη σύνοδο των G20. Ο Ομπάμα δεν καταλάβαινε το νομικό καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πίστευε ότι, όπως η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα, μπορούσε να χαράξει μία πολιτική χαλάρωσης και να παρέμβει στο ελληνικό πρόβλημα. Η Μέρκελ προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι αυτό ήταν, νομικά, απαγορευτικό. Οπως άλλωστε και η διάσωση μίας χώρας που ήταν στο ευρώ με απευθείας χρηματοδότηση από τους εταίρους της.
Αντίστοιχα, εμείς εδώ δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε ότι και οι άλλες χώρες έχουν λαούς και κοινοβούλια που έπρεπε να εγκρίνουν το σχέδιο για την Ελλάδα. Για αυτό και κατάλαβα ότι χρωστάμε πολλά στη γυναίκα που παρουσιάζαμε ως τέρας. Αν η Μέρκελ συμφωνούσε με τον Σόιμπλε για το Grexit, τώρα θα ήμασταν καθ’ οδόν για τον τρίτο κόσμο. Διότι, όπως είπε και η ίδια, ο Σόιμπλε ήταν δημοφιλής και στον λαό και στο κοινοβούλιο. Ομοίως, αν η Μέρκελ δεν συναινούσε στο «κούρεμα» του χρέους, η έξοδος από την κρίση θα γινόταν πιο δύσκολη, ως αδύνατη. Και εδώ ναι, μπορείς να βγεις από το κάδρο και να υποθέσεις τι θα συνέβαινε αν στη θέση της Μέρκελ ήταν ο ίδιος ο Σόιμπλε ή κάποιος άλλος.
Οχι, δεν προσπαθώ να αποδώσω φιλελληνισμό και αγνές προθέσεις στη Μέρκελ. Πρωτίστως προσπάθησε να διασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας της και κατ’ επέκταση της Ευρώπης. Και προφανώς ζύγισε το κόστος των δύο επιλογών. Η Ελλάδα εκτός Ευρώπης θα κόστιζε περισσότερα από την Ελλάδα εντός Ευρώπης. Και όταν ακούς μία τέως καγκελάριο να λέει ότι στα ελληνικά εστιατόρια πρέπει να κόβουν αποδείξεις, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν ήταν αυτή η κακιά της υπόθεσης.
Πηγή: news247.gr
