Γράφει η Δήμητρα Κρουστάλλη
Η κεντρώα συμμαχία που στηρίζει την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν τρίζει. Αφορμή δεν είναι η πρόταση μομφής εναντίον της, λόγω των συμφωνιών με την Pfizer την περίοδο της πανδημίας, η οποία κατατέθηκε από τους ακραίους «Πατριώτες» και ECR, και γι’ αυτό δεν αναμένεται να έχει τύχη. Πιο διαβρωτική είναι η όλο και στενότερη προσέγγισή της με την Ακροδεξιά, που προκαλεί την αντίδραση των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων και του Renew. Προς το παρόν, οι σφοδρότεροι επικριτές της είναι οι Σοσιαλιστές, οι οποίοι απειλούν να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους προς την επικεφαλής της Κομισιόν.
Την περασμένη εβδομάδα η επικεφαλής των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ιράτσε Γκαρθία Πέρεθ έστειλε επιστολή στη Φον ντερ Λάιεν, με τις τρεις «κόκκινες» γραμμές της ομάδας της σχετικά με το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2028 – 2034. Συνοπτικά, οι Σοσιαλιστές αντιδρούν στην πρόταση να ενταχθούν όλα τα Ταμεία σε έναν «εθνικό φάκελο» τον οποίο θα εξουσιοδοτηθούν να διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις και όχι οι κοινοτικές υπηρεσίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι φορείς της Αυτοδιοίκησης, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, κ.λπ. δεν θα μπορούν πλέον να αντλούν πόρους απευθείας από τις Βρυξέλλες, αλλά θα πρέπει να τους ζητούν από τις κυβερνήσεις των χωρών τους. Στην ΕΕ οι 20 από τις 27 κυβερνήσεις είναι συντηρητικές, οπότε το ρουσφέτι της Φον ντερ Λάιεν προς τους δικούς της είναι προφανές.
Επιπλέον, στον «εθνικό φάκελο» προτείνεται να ενταχθούν και τα κονδύλια για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τα οποία σήμερα ελέγχονται από την Κομισιόν. Οι Σοσιαλιστές δεν δέχονται, ακόμα, τον περιορισμό του Ταμείου Συνοχής και των αντίστοιχων πολιτικών προς διασφάλιση των αμυντικών δαπανών και αντιπροτείνουν την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού.
Η προειδοποίηση είναι σαφής, να κοπούν τα παιχνίδια με την Ακροδεξιά και να αλλάξει ο σχεδιασμός για την ΕΕ προτού απειληθεί η ίδια η υπόστασή της. Οι απειλές πιο εύκολα λέγονται παρά υλοποιούνται, και το πιθανότερο είναι οι Σοσιαλιστές να επιδιώκουν απλώς να σφίξουν τα λουριά και όχι να ανατρέψουν τη Φον ντερ Λάιεν, που όλοι αναγνωρίζουν ότι «δεν πέφτει εύκολα».
Ωστόσο, υπάρχει κάτι βαθύτερο που διατρέχει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, και αυτό είναι μια τάση επιστροφής στο εθνικό κράτος. Εκεί, όμως, εκκολάφθηκαν όλα τα προβλήματα της παλαιάς Ευρώπης, ορισμένα από τα οποία ως σήμερα δεν έχουν ξεπεραστεί. Δηλαδή, σε ένα κράτος σαν το ελληνικό, με ασθενείς θεσμούς και προβληματικό κράτος δικαίου, θα αποκαλυπτόταν ποτέ ένα σκάνδαλο σαν αυτό των υποκλοπών, η εξοργιστική διαχείριση της σύμβασης 717, οι παρανομίες στον ΟΠΕΚΕΠΕ; Αν δεν υπήρχαν οι ευρωπαϊκές αρχές και η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ποιος θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι τα παραπάνω σκάνδαλα δεν θα θάβονταν; Η ιδέα ότι η εγγύτητα σημαίνει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα ανατρέπεται από την εμπειρία που δείχνει ότι ο διπλός έλεγχος, από τις εθνικές και τις ευρωπαϊκές αρχές, συμβάλλει και στη διαφάνεια και στον καταλογισμό. Αν ανατραπούν η κοινοτική μέθοδος και η ενοποίηση και η εναρμόνιση των πολιτικών, δεν θα απομείνει τίποτα για να ενώνει την ΕΕ. Επιπλέον, όπως φανέρωσε ο ΟΠΕΚΕΠΕ, το δικό μας σύστημα είναι διάτρητο από κάθε λογής προσοδοθήρες, των οποίων η «τεχνογνωσία» μένει ίδια και απαράλλαχτη με αυτή του περασμένου αιώνα και των ασπρόμαυρων κωμωδιών, που αποτύπωσαν με μεγάλη ακρίβεια τι μας συνέβαινε. Ούτε στην κλεψιά δεν καταφέραμε να εκσυγχρονιστούμε.
Πηγή: tovima.gr
