Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Δεν ξέρω αν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον Πρωθυπουργό στη ΔΕΘ μπορούν να ονομαστούν «φορολογική μεταρρύθμιση». Είναι μάλλον φιλόδοξος ο όρος.
Αποτελούν όμως ένα αξιόλογο πακέτο ελάφρυνσης των βαρών και μάλιστα στο γενικότερο πλαίσιο μείωσης των φόρων που με μεγαλύτερη ή μικρότερη σταθερότητα ακολουθεί η κυβέρνηση από το 2019.
Αν μετράω σωστά είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση ελαφραίνει τη φορολογική πίεση και πάντως δεν την επιβαρύνει επί επτά συνεχόμενα χρόνια.
Φυσικά αυτό δεν ενδιαφέρει όσους δεν πληρώνουν φόρους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ενδιαφέρει όμως τους άλλους.
Κυρίως όμως ενδιαφέρει όσους μέσα από τη μείωση της φορολογίας βλέπουν μια τόνωση των πραγματικών εισοδημάτων τους. Για τους οποίους τρεις σκασίλες φαίνεται ότι έχουν ο Φάμελλος κι ο Κουτσούμπας.
Αυτό άλλωστε είναι και ένα βασικό οξύμωρο του «αριστερού προβλήματος». Ουδέποτε ασχολήθηκε πώς θα παραχθεί ένα εισόδημα, το οποίο (κατά τα άλλα…) θέλει να μοιράσει στο όνομα κάποιων φαντασιακών «ανισοτήτων» που έχει επινοήσει.
Λες κι όσοι πληρώνουν φόρους δεν είναι μισθωτοί, συνταξιούχοι, ιδιοκτήτες, νοικοκύρηδες, έντιμοι επαγγελματίες κι επιχειρηματίες, γενικά φιλότιμοι εργαζόμενοι. Αλλά βδελυροί εχθροί της κοινωνίας.
Είναι ευχάριστο ότι αυτή η λογική έχει σταθερά εκπέσει στη δημόσια αντίληψη των πραγμάτων εδώ και επτά χρόνια. Κι επιβιώνει μόνο στα μπερδεμένα μυαλά διαφόρων που πεζοπορούν διαμαρτυρόμενοι για λόγους διαμαρτυρίας.
Το δεύτερο σκέλος των εξαγγελιών του Πρωθυπουργού αφορά την επίκληση της σταθερότητας και τη συναίνεση. Μια χαρά.
Μόνο που σε αυτή τη χώρα ακόμη και η χαρά παίζεται. Θεωρητικά κανείς από τους τέσσερις άξονες συναίνεσης που πρότεινε στην αντιπολίτευση ο Μητσοτάκης δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα σε έναν λογικό άνθρωπο.
Ούτε η χωροταξία, ούτε η ενεργειακή αυτονομία, ούτε το ΕΣΥ, ούτε το Εθνικό Απολυτήριο.
Αλλά μη βιάζεστε. Και με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια συμφωνούσε το ΠΑΣΟΚ αλλά τελικά διαφώνησε επειδή δεν ήθελε να γίνουν «έτσι». Δεν βγάζεις άκρη.
Υποθέτω ότι ο Μητσοτάκης το γνωρίζει. Οπως υποθέτω πως μάλλον περιμένει να αξιοποιήσει την ενδεχόμενη άρνηση της αντιπολίτευσης να μπει σε έναν (καλοδεχούμενο για κάθε λογικό πολίτη) διάλογο.
Το βέβαιο είναι ότι κυβέρνηση και Πρωθυπουργός μπήκαν στη νέα σεζόν μάλλον με το δεξί. Το είχαν ανάγκη.
Αλλά το ένα πόδι δεν αρκεί για να περπατήσουν κι ακόμη λιγότερο για να τρέξουν.
Του χρόνου τέτοιες μέρες θα ζούμε την έναρξη μιας προεκλογικής περιόδου που (όπως συμβαίνει στην Ελλάδα…) μπορεί να διαρκέσει κάποιους μήνες.
Κι εκεί να δεις τρέξιμο που προμηνύεται.
Πηγή: tovima.gr
