Γράφει ο Δημήτρης Παγαδάκης
Ξεσηκώθηκαν με μιας οι ντόπιοι «τουρκολάγνοι» και «τουρκοφάγοι». Οι πρώτοι με δέος οι δεύτεροι με μεμψιμοιρία. Και οι δυο αναμηρυκάζουν το σύνηθες παραμύθι τους. Οι μεν για την πανισχυρη και άτρωτη Τουρκία που «τα παίρνει όλα». Οι δε για την ταπεινωμένη και ανήμπορη Ελλάδα που «εισπράττει σφαλιάρες»
Αφορμή για τις ψευτοπατριωτικές κορώνες των εγχώριων μπουλουκιών η συνάντηση Ερντογάν και Τραμπ. Πράγματι, ο πρώτος έτυχε θερμής υποδοχής από το δεύτερο στο Λευκό Οίκο. Λογικό από μια άποψη.
Οικοδεσπότης και φιλοξενούμενος επισκεπτης μοιράζονται παρομοια έφεση προς τον αυταρχισμό, την μεγαλομανία, τον υπερσυγκεντρωτισμό στην άσκηση εξουσίας. Αμφότεροι, άλλωστε, εμφανίζονται επιδέξιοι στα αλισβερίσια.
Ο Τούρκος συμπεριφέρεται σαν μεσανατολίτης πραματευτής που δείχνει « μανούλα» στα παζάρια. Ο Νεοϋορκέζος λειτούργει ως μεγιστάνας των ακίνητων που μοιάζει «μάστορας» στα μεγάλα ντιλς. Επόμενο ήταν να βρουν κοινό σημείο επαφής σε οικονομικές δοσοληψίες και νταραβέρια.
Μόνο που στο φόντο των επικοινωνιακών τους αβροτήτων βρίσκονταν άγρυπνα παρόντες οι ευρύτεροι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί. Κάλος πελάτης ο Τούρκος πρόεδρος για να ψωνίσει αμερικανικά επιβατικά αεροπλάνα, αλλά όχι και μαχητικά.
Παρά τα παρακάλια του για εξοπλισμό με αναβαθμισμένα F-16 και εξασφάλιση της πέμπτης γενιάς αεροσκαφών F-35, η Αμερικανική πλευρά τού ζήτησε απτά ανταλλάγματα. Πέρα από το ότι το θέμα της προμηθείας τους σκοντάφτει στο Κογκρέσο, τον έβαλε ασφυκτικά στη πρέσα.
Τον στρίμωξε ώστε να μπλοκάρει τις αγορές ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα του. Τον πίεσε να απαλλαγεί άμεσα το οπλοστάσιο του από του ρωσικούς πύραυλους S-300 . Τον ζόρισε να βάλει στο ράφι τα μεγαλεπήβολα σχέδια του σύμπραξης με την Κίνα.
Ειδικότερα αφότου η Τουρκία ήταν η μόνη χώρα από τους «συμμάχους» των Αμερικανών που έδωσε το παρών στην κινεζική στρατιωτική παρέλαση στο Πεκίνο, αγνοώντας το εμπάργκο τους. Υπό τη τήρηση αυτών των προϋποθέσεων οι Τουρκικές εξοπλιστικές αιτήσεις έλαβε εκ μέρους των ΗΠΑ τη γενναιόδωρη υπόσχεση ότι «εφόσον κάνεις κάτι για εμάς, το βλέπουμε…»
Προφανώς ο Ερντογάν πήγε γονατιστός, αλλά εμφορούμενος από φιλοδοξία, στο Λευκό Οίκο. Απήλθε απογοητευτικά σερνάμενος. Χωρίς να κουβαλάει στη ποδιά του ένα τσούρμο με προηγμένα πολεμικά αεροσκάφη. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι θα αποκλειστεί για πάντα από την αγορά τους.
Για την ώρα, ωστόσο, είναι παράδοξο να εγείρονται εγχωρίως ισχυρισμοί από υπερπατριώτες της φακής, ισλαμολάτρες και ψεκασμένους Πουτινόδουλους ότι ο Τουρκος τα κατάφερε. Πόσο μάλλον μίζεροι να μοιρολογούν για τη «μαύρη μέρα» του Ελληνισμού
Αμετανόητοι πουλάνε το γκρινιάρικο «ποίημα» τους την στιγμή που η χώρα θωρακίζεται αμυντικά συμμετέχοντας στο πρόγραμμα απόκτησης, σε πρώτη φάση, 20 υπερσύγχρονων μαχητικών F-35. Έχει ήδη ακόμη παραλάβει 42 από τα 83 αεροσκάφη F-16 Viper και αγοράσει 24 Γαλλικά αεροσκάφη τύπου Ραφαλ.
Σύμφωνα με τους ιδεασμούς τους μήπως θα έπρεπε αγοράσει η Ελλάδα και διαστημόπλοια για να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή; Γιατί τίποτε άλλο δεν συνηγορεί υπέρ της μουρμούρας, γκρίνιας και κλάψας τους για την υποτιθέμενη υπεροχή των εξ ανατολών γειτόνων.
Απλώς όλη αυτή η παροξυσμικά εκδηλωμένη δυσφορία τους συντηρεί το φάλτσο αφήγημα τους. Έξαλλου, πάνω σε αυτό έκτισαν καριέρες. Και επιμένουν ξεροκέφαλα να χαστουκίζουν με τις φαντασιώσεις τους τη πραγματικότητα.
Επινοούν ολέθριες εθνικές μειοδοσίες. Σπεκουλάρουν, χωρίς άλλοθι, με πρόσχημα το πατριωτισμό, προκειμένου να δηλητηριάσουν το δημόσιο βίο με τερατολογίες. Δημιουργούν ανυπόστατα σάλο «ανακαλύπτοντας» δήθεν ψεύτικα φώτο-ενσταντανέ του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο. Και γίνονται ρεζίλι.
Κακά τα ψέματα. Αν ο Ερντογάν προσήλθε την Ουάσινγκτον για μαλλί και απήλθε κουρεμένος, τα γηγενή ιδεοληπτικά «στραγάλια» αποπειρώνται να «καβουρντίσουν» τις ουσιώδεις εθνικοαμυντικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Με εργαλειακές μεθοδεύσεις και επιχειρηματικές αβάντες αποσκοπούν να θολώσουν την από μεριάς της υπεράσπιση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Την ώρα που το ανυπόστατο και παράνομο Τουρκολυβικό μνημόνιο ακυρώνεται στη πράξη από τη πετρελαϊκή πολυεθνική Chevron και αμφισβητείται σφοδρά από την Αίγυπτο, έχουν το θράσος να μιλούν για φιάσκο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αγνοώντας μάλλον ότι οι ίδιοι αποτελούν τους εξ επαγγέλματος πρωταγωνιστές μιας κακόγουστης φάρσας που δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ γεγονότος και εμμονής
Πηγή: protothema.gr
