Γράφει ο Βασίλης Στεφανακίδης
Η αποστροφή του κόσμου από την πολιτική και τους πολιτικούς και η στροφή σε ακραία κόμματα τα τελευταία χρόνια είναι ένα φαινόμενο που δεν αφορά φυσικά μόνο την Ελλάδα
Είναι μια γενικευμένη τάση και οι προσπάθειες των λεγόμενων συστημικών κομμάτων, να επαναπροσεγγίσουν τους απογοητευμένους πολίτες, τις περισσότερες φορές πέφτουν στο κενό.
Προφανώς και οι main stream πολιτικοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών για την απομάκρυνση σημαντικής μερίδας πολιτών που πλέον έλκονται από λαϊκίστικές υποσχέσεις αλλά και πάσης φύσεως ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας. Τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που ταλανίζουν τις δυτικές κοινωνίες, δεν προέκυψαν αίφνης. Η εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών δημιούργησαν τα σύγχρονα προβλήματα και έδωσαν χώρο στους πάσης φύσεως λαϊκιστές είτε από αριστερά είτε από ακροδεξιά για να αποκτήσουν δύναμη και να απειλούν ανοικτά πλέον να ανατρέψουν αυτό που είχε κατακτηθεί εδώ και δεκαετίες και δημιούργησε την ευμάρεια στις περισσότερες χώρες της Δύσης.
Δεν είναι όμως κατά την άποψη μου, η μόνη αιτία καθώς οι καιροί άλλαξαν με τις νέες τεχνολογίες και μαζί άλλαξε και η συμπεριφορά μεγάλου μέρους των κοινωνιών μας.
Και κυρίως γιατί , με τη μαζική εξάπλωση της λεγόμενης κοινωνικής δικτύωσης, η ενημέρωση πέρασε σε άλλο επίπεδο.
Σε εκείνο που πλέον δεν ξεχωρίζει εύκολα ο χρήστης, που αρχίζει και που τελειώνει το ψέμα.
Στις προηγούμενες δεκαετίες, τα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση) έπαιζαν καταλυτικό ρόλο στην ενημέρωση και στη διαμόρφωση γνώμης. Ο πλουραλισμός επέτρεπε στον καθένα να επιλέξει το μέσο από το οποίο ήθελε να ενημερωθεί και το οποίο εμπιστευόταν ή ήταν πιο κοντά στις ιδέες και απόψεις του.
Αυτά όμως πλέον τελείωσαν και μάλλον οριστικά. Οι αναγνώστες εντύπων ενημέρωσης είναι πλέον πολύ λίγοι και κατά τεκμήριο μεγάλης ηλικίας, τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών και των ραδιοφωνικών σταθμών, παρακολουθούνται και πάλι από αυτές τις ηλικίες ενώ οι νεότερες ηλικίες ενημερώνονται κατά κύριο λόγο από τα social media (Facebook, Instagram, x, tik tok κλπ).
Υπάρχουν βέβαια και τα ενημερωτικά sites που προσφέρουν δημοσιογραφική ενημέρωση εις αντικατάσταση της έντυπης δημοσιογραφίας αλλά και αυτά, σε μεγάλο βαθμό είναι εξαρτημένα από τα ανεξέλεγκτα social media . Και τούτο γιατί με βάση τις μετρήσεις, οι direct χρήστες θα ήταν πολύ λιγότεροι αν δεν έμπαιναν στα sites από…σπόντα!
Δηλαδή οι «εθισμένοι στο σκρολάρισμα των social media αν δουν κάποια ανάρτηση «φίλου» τους( τρόπος του λέγειν) για κάποιο δημοσίευμα ακόμα και στο πιο απίθανο site, που τους κεντρίζει το ενδιαφέρον κάνουν κλικ και μπαίνουν να το διαβάσουν, ενισχύοντας έτσι την επισκεψιμότητα ( και επομένως και τα διαφημιστικά έσοδα) των διαφόρων ιστότοπων.
Μια χαοτική κατάσταση δηλαδή, την οποία οι υπέρμαχοι των social χαρακτηρίζουν αμεσοδημοκρατία και πλέρια ελευθερία έκφρασης απόψεων και διακίνησης ιδεών!
Μια κατάσταση όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει, να βρίζει να συκοφαντεί, να δολοφονεί χαρακτήρες, να οδηγεί ακόμα και σε αυτοκτονίες , να δημιουργεί κινήματα και ακτιβισμούς, να διαμορφώνει τις εξελίξεις, να διοχετεύει fake news, να δημιουργεί «ηγέτες», να εμφανίζει τον παραλογισμό σαν κοινή λογική, να δημιουργεί άχρηστες ανάγκες κι όλα αυτά χωρίς καμιά συνέπεια.
Η ανωνυμία του πληκτρολογίου γίνεται ολοένα και ο μεγαλύτερος δυνάστης της σύγχρονης κοινωνίας μας, καθώς σπάνιες είναι φορές που οι αρμόδιες αρχές παρεμβαίνουν και μόνο όταν πρόκειται για ποινικά αδικήματα για να ξεσκεπάσουν την κουκούλα των δειλών ανωνυμογράφων. Και βέβαια οι συνέπειες συνήθως είναι αστείες και στις περισσότερες περιπτώσεις, το «έγκλημα» παραγράφεται με μια διορθωτική ανάρτηση περί… παραπλάνησης!
Και δυστυχώς η ζοφερή αυτή κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει καθώς πίσω από αυτά τα social media βρίσκονται παγκόσμιοι κολοσσοί οι οποίοι με το «παραμύθι» της ελεύθερης έκφρασης, αρνούνται να βάλλουν κανόνες στους χρήστες ή να διαγράφουν δια παντός τους επικίνδυνους «χρήστες» ή και να εξαφανίσουν το Dark web στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο τα πάσης φύσεως διεστραμμένα και εγκληματικά μυαλά.
Χώρια που με αυτή την αναρχία του διαδικτύου, βολεύονται και πολλοί πολιτικοί ηγέτες για να προωθήσουν το πρόγραμμα τους και να διαμορφώσουν όπως οι ίδιοι θέλουν την κοινή γνώμη προς όφελος τους. Κι αυτό το πληρώνουμε και θα το πληρώσουμε ακόμα περισσότερο στο άμεσο μέλλον.
Και δεν ξέρω, ποιος άλλος θα μπορούσε να επιβάλλει κανόνες, όρια και δεοντολογία, αν όχι, όλοι μαζί οι ηγέτες του κόσμου που μαζεύονται κάθε χρόνο στον ΟΗΕ και επιδίδονται σε μονολόγους και ευχολόγια για την παγκόσμια ειρήνη, όταν μέσα στις ίδιες τις χώρες τους, οι πολίτες τους έχουν καταντήσει έρμαια και θύματα ενός ακήρυκτου πολέμου από το ανεξέλεγκτο και ξέφραγο διαδίκτυο.
Πηγή: protothema.gr
