Γράφει ο Φώφη Γιωτάκη
Πάει καιρός από τότε που στο ΠΑΣΟΚ διατηρούσαν υψηλές προσδοκίες για ένα σταθερό ανοδικό «άλμα». Η τελευταία φορά ήταν πέρσι το Νοέμβριο, όταν είδαν δημοσκοπική εκτίναξη στο ύψος του 20% και άρχισαν να φορούν με σιγουριά το κοστούμι της πολλά υποσχόμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης
Μπορεί τώρα να επαναλαμβάνουν ότι διεκδικούν στις εκλογές τη «νίκη έστω με μία ψήφο», αλλά η φράση τρεμοσβήνει άδοξα στα χείλη των υποστηρικτών της. Μπορεί η Χαριλάου Τρικούπη να κατέχει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (από τις απανωτές διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που «τρέχει» διερευνητικά στην πόρτα του Αλέξη Τσίπρα) αλλά απέχει 15 και πλέον μονάδες από το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί να είναι αυτή τη στιγμή καθαρά δεύτερο κόμμα, αλλά είναι αμφίβολο ότι μπορεί να παραμείνει στην ίδια σειρά κατάταξης στις προσεχείς εκλογές, εφόσον ανταγωνιστεί ανεπιτυχώς με το «βιβλίο» του πρώην πρωθυπουργού. Μπορεί να είναι ένα κόμμα με ιστορία αλλά φαίνεται ότι αδυνατεί τα γράψει επιτυχώς τα επόμενα τεύχη.
Μπορεί να έχει, όπως πάντα πρόγραμμα, αλλά δυσκολεύεται να αποκτήσει ισχυρό πολιτικό αφήγημα και μια ηγετική ομάδα που να εμπνέει ευρύτερα κοινά. Μπορεί να κάνει μια ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά και δυο αδικαιολόγητα λάθη μέσα στο επόμενο 24ωρο. Μπορεί να ομνύει στην ενότητα αλλά να αποκλείει «επιδεικτικά» την ίδια ώρα από το πλάνο της κινήσεις που να επιβεβαιώνουν το προς αναζήτηση «δόγμα».
Το τικ-τακ της βελόνας ακούγεται όλο και πιο έντονα και ακόμη και αν …ξεχάσει, τον ήχο της, ας πούμε ο Παύλος Γερουλάνος θα το θυμηθεί ο ψηφοφόρος στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, που θέλει να δει ένα ισχυρό εναλλακτικό πόλο διακυβέρνησης να δημιουργείται. Όλο και περισσότερα στελέχη αναρωτιούνται αν έχουν πλησιάσει στο «τέλος χρόνου» κι αν προλαβαίνουν να κάνουν κάτι για να επανέλθουν στην περσινή δημοσκοπική εκτίναξη.
Είναι πιο εύκολα ή πιο δύσκολα από πέρσι; Το ερώτημα έχει ήδη απαντηθεί, αφού σε πρόσφατα γκάλοπ καταγράφεται μεγάλη δυσαρέσκεια, άρα και απογοήτευση, των ερωτηθέντων για την αντιπολιτευτική δυνατότητα-αποτελεσματικότητα του ΠΑΣΟΚ. Τα ποσοστά του γυρνούν γύρω από το αποτύπωμα των ευρωεκλογών και ο αρχηγός του στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός γράφει μονοψήφιο νούμερο, πολύ μακριά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη κι ακόμη πιο μακριά από τον «Κανέναν».
Το περασμένο Σάββατο δύο γεγονότα (της απουσίας του κ. Ανδρουλάκη από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου και της παραίτησης του διευθυντή για μία ημέρα στο γραφείο του προέδρου) ήρθαν να πέσουν όπως το κερασάκι στην τούρτα. Ξεχείλισε η οργή – υπόκωφη εν πολλοίς αλλά οργή- καθώς άπαντες και άπασες άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι πρέπει να πουν αυτά που σκέφτονται και να μην συνεχίσουν να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Θα το κάνουν κι αν ναι, έχουν εντοπίσει το βασικό πρόβλημα; Και ποιο είναι; Πως θα το αντιμετωπίσουν;
Η αλήθεια είναι ότι παρά τις βαρύγδουπες δεσμεύσεις στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να κάνουν πράξη τη συμπερίληψη. Στελέχη αποδέχονται τη χαλαρή ή και την ανύπαρκτη λειτουργία των οργάνων εδώ και πολλούς μήνες και ενώ δημοσίως αφήνουν κάποιες μπηχτές προς την ηγεσία αποφεύγουν να επιμείνουν στις παραδοχές τους, που αν μη τι άλλο οφείλουν να τις θέσουν στο τραπέζι των συζητήσεων. Η μάχη δεν δίνεται χωρίς συνεννόηση και καθαρή στρατηγική. Τα αδιέξοδα δεν ξεπερνιούνται στο …παραπέντε, αλλά ξεπερνιούνται σε ένα βαθμό, εφόσον διαμορφώσουν τη σχετική συνθήκη ηγεσία και ηγετική ομάδα.
Το ΠΑΣΟΚ έχιε ζητήματα να λύσει. Φαίνεται από τις παρεμβάσεις των κορυφαίων στελεχών του. Ο Χάρης Δούκας λέει για παράδειγμα ότι πρέπει στο Συνέδριο να ανοίξουν οι πόρτες του διαλόγου προς τις προοδευτικές δυνάμεις (και προς το κόμμα Τσίπρα) και να κλείσουν προς τη μετεκλογική συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία. Η Άννα Διαμαντοπούλου πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει έδαφος προς το στόχο του αν στραφεί προς το Κέντρο, όπου κυριάρχησε στις εκλογές του 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης και έκτοτε διατηρεί σημαντικές δυνάμεις, επικαιροποιώντας κάθε φορά το σχέδιο με τις γέφυρες προς την συγκεκριμένη εκλογική δεξαμενή.
Η απόφαση του προηγούμενου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ ήταν η αυτόνομη πορεία, αλλά με αυτήν τη ρότα κάποιοι αρχίζουν να προβλέπουν ότι θα κοπούν οι δίαυλοι επικοινωνίας με τους άστεγους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που ακούνε για ισχυρό εναλλακτικό πόλο αλλά που τον θωρούν μόνο μέσα από το κιάλι. Ανοίγω τις πόρτες σε ευρύτερες δυνάμεις, δεν σημαίνει ότι θα γίνεις ουρά της Κωνσταντοπούλου, αλλά εύκολα μπορείς να κατηγορηθείς για αυτό αν δεν έχεις αποκτήσει ακόμη δικός σου στιβαρό αφήγημα. Θα είναι αναμφίβολα ενδιαφέρουσα η πρώτη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας Συνεδρίου την προσεχή Δευτέρα- αλλά το ενδιαφέρον θα στραφεί αναπόδραστα όχι τόσο στις νέες ανακοινώσεις προθέσεων της ηγεσίας, όσο στο κατά πόσο τα άλλα κορυφαία στελέχη είναι αποφασισμένα να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Και φυσικά να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους. Με καθαρά λόγια. Σε κάτι που συμφωνούν άλλωστε για αρχή είναι το προειδοποιητικό τικ-τακ…
Πηγή: protothema.gr
