Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Η απόφαση για το κλείσιμο καταστημάτων των ΕΛΤΑ ήταν αναπόφευκτη. Και, με οικονομικούς όρους, επιβεβλημένη. Η χώρα χρεοκόπησε. Τα ΕΛΤΑ πέρασαν στο Υπερταμείο. Δεν υφίσταται η οικονομική πολυτέλεια για διατήρηση καταστημάτων προκειμένου να εξυπηρετούνται οι ηλικιωμένοι.
Από την άλλη, όλοι οι χειρισμοί ήταν απαράδεκτοι. Το κλείσιμο ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά, δεν υπήρξε ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών, ούτε των εργαζομένων που, αν πρόκειται για συμβασιούχους, έμαθαν από τις ειδήσεις ότι χάνουν τη δουλειά τους. Βλέπετε οι κοινωνικοί λόγοι δεν περιγράφονται στα λογιστικά φύλλα.
Βέβαια η ουσία παραμένει ίδια. Τα ΕΛΤΑ διατηρούν ένα τεράστιο δίκτυο καταστημάτων που φορτώνουν με ζημίες τη μαύρη τρύπα των οικονομικών τους. Και λειτουργούν με προσωπικό και νοοτροπία που παραπέμπει στον προηγούμενο αιώνα. Για αυτό το λόγο έχασαν και τη δουλειά από την Temu. Οι Κινέζοι είχαν συμφωνήσει με τα ΕΛΤΑ για την παράδοση των δεμάτων ανά την επικράτεια. Ωστόσο τα Ταχυδρομεία δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της διανομής και η Temu κατήγγειλε τη συμφωνία.
Για να διατηρηθούν σε λειτουργία, τα ΕΛΤΑ, οφείλουν να ακολουθήσουν τα βήματα των υπόλοιπων ταχυδρομικών υπηρεσιών της Ευρώπης. Τα Γερμανικά Ταχυδρομεία κλείνουν χίλια καταστήματα. Εγκαθιστούν lockers σε σούπερ μάρκετ και πρατήρια καυσίμων. Οι Τσέχοι έκλεισαν 300 καταστήματα. Δανοί και Σουηδοί σταματούν τη διακίνηση επιστολών, ξηλώνουν γραμματοκιβώτια, κάνουν περικοπές προσωπικού και εστιάζουν στα δέματα. Οι Ισπανοί κλείνουν 36 κέντρα διανομής. Οι Αυστριακοί κλείνουν καταστήματα και δημιουργούν σταθμούς self service.
Η λογική είναι κοινή: ό,τι δεν φέρνει έσοδα, σταματά να υπάρχει. Τα ταχυδρομεία παύουν να είναι «κρατικές υπηρεσίες διανομής» και μετατρέπονται σε ευέλικτα οικοσυστήματα logistics, banking και ψηφιακής διακυβέρνησης. Οπου το κράτος επιμένει να τα διατηρεί στη μορφή του 20ου αιώνα, το αποτέλεσμα είναι γνωστό: ζημίες, λειτουργική κόπωση και αδιέξοδο.
Όταν λοιπόν συζητάμε για τα ΕΛΤΑ, η ερώτηση δεν είναι αν πρέπει να κλείσουν καταστήματα, αλλά αν η χώρα θέλει να έχει δημόσια ταχυδρομική υπηρεσία που λειτουργεί στο 2025 ή στο 1985. Αν παραμείνει δέσμια μιας κοινωνικής νοσταλγίας, θα συντηρεί ένα δίκτυο χαμηλής χρήσης που απλώς θα απορροφά πόρους χωρίς να εξυπηρετεί κανέναν. Αν, αντίθετα, επιλέξει τον δρόμο του εκσυγχρονισμού, τα ΕΛΤΑ μπορούν να γίνουν σύγχρονη εταιρεία logistics και να ξαναβρούν τον ρόλο τους στον ψηφιακό χάρτη.
Το εγχείρημα, βέβαια, θα κριθεί στην πράξη και από το ποσοστό ειλικρίνειας στις δεσμεύσεις της διοίκησης. Ωστόσο από την άλλη πλευρά, βάζει στο τραπέζι ένα πολύ σύνθετο ζήτημα που στο μέλλον θα ενταθεί.
Η επόμενη δεκαετία θα είναι η δεκαετία της συρρίκνωσης των φυσικών υποδομών και της επέκτασης των ψηφιακών θεσμών. Θα μπει λουκέτο στη φυσική μορφή πολλών υπηρεσιών. Αυτό θα έχει επιπτώσεις στη διάρθρωση της απασχόλησης, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το Δημόσιο.
Και, ξέρετε, από τη στιγμή που έκλεισαν Εφορίες, μπορούν να κλείσουν τα πάντα.
Για αυτό το λόγο, λοιπόν, από το να λαϊκίζουν στη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση για τους ηλικιωμένους και το χωριό που θα χάσει το Ταχυδρομείο του, ας κάνουν μία πραγματικά σοβαρή κουβέντα για αυτά που φέρνει το μέλλον.
Πηγή: news247.gr
