Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Οι έρευνες των διαθέσεων της κοινής γνώμης αποδίδουν εδώ και καιρό σχεδόν την αυτή εικόνα. Η κυβέρνηση υποφέρει από τις ευρωεκλογές και εντεύθεν από σταθερά εξελισσόμενη διαδικασία φθοράς και η αντιπολίτευση δεν βρίσκει τρόπους να την κεφαλαιοποιήσει προς όφελός της. Αποτέλεσμα κυρίως της γενικότερης κρίσης εμπιστοσύνης που βαραίνει συνολικά το πολιτικό σύστημα. Ολοι, λίγο-πολύ, φέρουν ελλείμματα αξιοπιστίας, κοινώς δεν πείθουν και δεν είναι σε θέση να εμπνεύσουν και να προσελκύσουν την πλειονότητα των πολιτών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήλθε στην εξουσία το 2019, προικοδοτημένη με εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες στα ουράνια. Επειτα από σχεδόν επτά χρόνια διακυβέρνησης και αφού μεσολάβησαν οι νικηφόρες διπλές εκλογές του 2023 εμφανίζει σοβαρά σημάδια κόπωσης και αδυναμία ανάκαμψης. Κάποιες αναλαμπές, όπως αυτή των τελευταίων ενεργειακών συμφωνιών, δεν αρκούν να την ελευθερώσουν από τα κύματα φθοράς που την καταδιώκουν. Και η λειτουργία της κυβέρνησης είναι εμφανώς προβληματική. Το άλλοτε πανίσχυρο, ως καθοδηγητικό κέντρο, «επιτελικό κράτος» του Μεγάρου Μαξίμου μοιάζει με φάντασμα του παλαιού εαυτού του. Συγκροτείται, κατά βάση, από «δεύτερα», χωρίς ευρύτερες παραστάσεις, πρόσωπα.
Ο άλλοτε ενεργός και πολύ δραστήριος Ακης Σκέρτσος είναι πληγωμένος και εν πολλοίς αποστασιοποιημένος, εξαιτίας των πολλών εσωκομματικών αμφισβητήσεων. Εχει ξεκαθαρίσει στον κ. Μητσοτάκη ότι δεν θέλει να είναι υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές και ουσιαστικά μετά την έλευση του αντιπροέδρου Κωστή Χατζηδάκη έχει καθίσει στην άκρη. Αλλά και ο υποτίθεται αναβαθμισμένος πρώην υπουργός Οικονομικών δεν είναι στα καλύτερά του. Εχασε την επαφή με τις αποφασιστικές αρμοδιότητες του υπουργείου Οικονομικών και τώρα ως αντιπρόεδρος παίζει ρόλο «κυματοθραύστη» της φθοράς, απορροφά όλες τις ζημιές χωρίς να κερδίζει μερίδιο στην κούρσα διαδοχής, όπως ήλπιζε. Βλέπει επίσης την εξέλιξη του διαδόχου του Κυριάκου Πιερρακάκη στο υπουργείο Οικονομικών και θλίβεται που το εγκατέλειψε.
Την ίδια στιγμή ο άλλοτε «άρχοντας» του Μεγάρου Μαξίμου Γιώργος Γεραπετρίτης «πνίγεται» στο περιβάλλον γεωπολιτικής αστάθειας που διαχειρίζεται και όλα μοιάζουν ασθενικά και αδύναμα. Από την άλλη πλευρά, ο φιλόδοξος υπουργός Αμυνας περιορίζεται στα καθήκοντα του υπουργείου, αποφεύγει την όποια έκθεση σε επίμαχα θέματα και κατά βάση «χτίζει» τη διεκδίκησή του για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Και από κοντά ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας προσπαθεί να πλασαριστεί στην κούρσα διαδοχής αξιοποιώντας τις σχέσεις του με τους Αμερικανούς, ενώ ο Αδωνις Γεωργιάδης έχει επιδοθεί σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να αξιολογηθεί ως αυθεντικός εκπρόσωπος της τραμπικής νεο-Δεξιάς στην Ελλάδα.
Η στρατηγική της διπλής κάλπης και τα σενάρια ακυβερνησίας
Οι υπόλοιποι του κυβερνητικού κύκλου μοιάζουν πνιγμένοι στη διαχείριση των σκανδάλων που συνοδεύουν τα καθήκοντά τους. Δεν είναι αδιάφορη επίσης η κινητικότητα που εμφανίζει εσχάτως ο «απομακρυσμένος», αλλά πανταχού παρών, πρωθυπουργικός ανιψιός Γρηγόρης Δημητριάδης. Το δικηγορικό του γραφείο έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα και πέραν του πλήθους των υποθέσεων που αναλαμβάνει τείνει να εξελιχθεί σε κέντρο κομματικής επιρροής και ισχύος για την επόμενη μέρα.
Κοινώς το όλο κλίμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο μοιάζει περισσότερο με μηχανισμό που προετοιμάζεται για τη διαδοχή του κ. Μητσοτάκη παρά με μηχανισμό παραγωγής έργου. Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν πρόκειται να παραδοθεί αμαχητί. Θα είναι αυτός που θα δώσει με νύχια και με δόντια την πρώτη εκλογική μάχη, την άνοιξη του 2027 ή και νωρίτερα αν χρειαστεί, με σκοπό την αυτοδυναμία ή έστω κοντά σε αυτή. Διατηρεί ακόμη γύρω του, παρά τις πολλές φθορές, κύκλο ένθερμων υποστηρικτών και υπερασπιστών και η προσωπικότητά του επίσης δεν του επιτρέπει άλλη στάση και συμπεριφορά.
Στους νεοδημοκρατικούς κύκλους επικρατεί η εκτίμηση ότι όλα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης. Οι περισσότεροι υποθέτουν πως αν η Νέα Δημοκρατία απέχει πολύ από την αυτοδυναμία, αν κινείται κάτω του 30%, θα «δώσει» το δαχτυλίδι στον επόμενο να ηγηθεί του κόμματος στη δεύτερη αναμέτρηση.
Πολλοί θεωρούν ότι θα είναι ο Νίκος Δένδιας αυτός που θα πάρει το δαχτυλίδι. Ο κ. Πιερρακάκης είναι πολύ νέος και μάλλον προετοιμάζεται για τη μεθεπόμενη φάση και ο κ. Χατζηδάκης, κατά τα φαινόμενα, έχει χάσει το τρένο. Το ερώτημα που τίθεται ωστόσο αφορά την αντιπολίτευση. Πώς σε αυτές τις συνθήκες δεν καταφέρνει να αναδείξει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση και πώς οι κατακερματισμένες δυνάμεις της δεν βρίσκουν κοινό δρόμο να διαβούν.
Πηγή: tovima.gr
