Εάν κάτι έχει μεγάλη αξία στις προεκλογικές περιόδους , είναι η έκθεση των πολιτικών αρχηγών. Οι πολλαπλές εμφανίσεις επιφέρουν κόπωση και εκεί βγαίνει ο πραγματικός τους εαυτός.
Ενίοτε ξεδιπλώνεται και το παρασκήνιο ή και οι φιλοδοξίες προσώπων που εκμεταλλεύονται μια κατάσταση για να ενεργοποιήσουν ευαίσθητες κοινωνικές «χορδές»,( άσχετο αλλά κάτι μου πέρασε από το μυαλό).
Οι καταγιστικές συνεντευξεις του Στέφανου Κασσελάκη και κυρίως οι εκπομπές τις οποίες επιλέγει για να επικοινωνήσει την πολιτική του, μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει πως ο ίδιος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως τον επόμενο κυβερνήτη του τόπου.
Διολισθαίνει μεταξύ ακτιβιστή, θυμωμένου ανερμάτιστου νεαρού και σταρ του Χόλιγουντ.
Στην τελευταία του συνέντευξη μας είπε λίγο για τη Γάζα, λίγο για την ακρίβεια- πιάστηκε και αδιάβαστος με την τιμή του ψωμιού- και πολύ romance. Πώς γνώρισε τον Τάιλερ, πως κοιμούνται , τι κάνει η Φάρλι κλπ.
Μετά από αυτά ήρθε να επαναφέρει την καταγγελία του για τα Τέμπη και τη συγκάλυψη του εγκλήματος. Επικαλέστηκε αποκάλυψη τηλεοπτικού δικτύου και επανέφερε στο κάδρο των ευθυνών τους: Χρήστο Τριαντόπουλο και Γιάννη Ξυφαρά. Ζήτησε μέσω πλατφόρμας κοινωνικών δικτύων το αίτημα για δικαιοσύνη. «Η δικαιοσύνη στα Τέμπη είναι θέμα αξιοπρέπειας όλων των Ελλήνων» μας έγραψε ο κ. Κασσελάκης.
Από την άλλη ο Νίκος Ανδρουλάκης. Σαφώς με καθαρό πολιτικό λόγο. Πλην όμως πάντα θυμωμένος. Με σχεδόν εμμονική σχέση με την παρακολούθηση του. Κατανοώ δεν είναι δυνατόν να παρακολουθείται από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, αρχηγός κόμματος. Να βάλουμε μια παράμετρο. Η παρακολούθηση του ξεκίνησε με την προηγούμενη ιδιότητα του. Εκείνη του ευρωβουλευτού.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, όταν δεν ασχολείται με την αποδόμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρουσιάζει τις θέσεις του. Για την Ευρώπη των λαών. Για την ευρωπαική Άμυνα. Για την ευρωπαική στεγαστική πολιτική. Για το ευρωπαικό κράτος δικαίου. Για τη φορολογική δικαιοσύνη. Εξαιρετικά σημαντική παράμετρος για τα ελληνικά νοικοκυριά που δεν αντέχουν πλέον να αδειάζουν τις τσέπες τους για να γεμίζουν τον κρατικό κορβανά. Δεν θα διαφωνήσει ουδείς μαζί του.
Άφησα τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το τέλος. Οι δικές του δεσμεύσεις συγκρίνονται με τα κυβερνητικά του αποτελέσματα. Τα αρνητικά και τα θετικά. Που όμως δεν είναι αν΄ξοδες υποχέσεις. Κρίνεται για εκείνα που κέρδισε και άλλα τόσα που έχασε. Κρίνεται για τα λάθος πρόσωπα στις λάθος θέσεις. Για την εθνική τραγωδία των Τεμπών. Τις παθογένειες που επικαλείται αλλά δεν διόρθωσε. Αλλά και για τη σταθερότητα , έστω και ευραστη, που έχει κατορθώσει σε οικονομία και εξωτερική πολιτική. Για το αίσθημα ότι τα πράγματα μπορεί δυνητικά να πάνε και καλύτερα. Και για τις επιχειρήσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν κατέβασαν ρολά εν μέσω πολλαπλών κρίσεων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο τέλος της ημέρας θα κριθεί και για το κατά πόσο όλα όσα έγιναν ή πρόκειται να γίνουν θα έχουν αφενός διάρκεια και αφετέρου θα καλυτερέυσουν την καθημερινότητα των πολιτών.
Τρεις πολιτικοί αρχηγοί τρεις διαφορετικοί κόσμοι με χαοτικές διαφορές.
Ο Στέφανος Κασσελάκης το δίχως άλλο είναι σταρ. Είναι όμως ικανή συνθήκη για να γίνει πρωθυπουργός;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, καταρτισμένος με μεστό πολιτικό λόγο. Ως υπουργός θα ήταν μοναδικός, αλλά πολιτικός αρχηγός; πρωθυπουργός;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γνώστης των οικονομικών μεγεθών και σίγουρα φιλόδοξος με ενδιαφέρον για την υστεροφημία του και το αποτυπωμά του στην Ευρώπη. Μπορεί όμως να συγκρουστεί με τα «γαλάζια» παιδιά; Μπορεί να εμπεδώσει τις αρχές της λογοδοσίας και της αξιοκρατείας;
Η 9η Ιουνίου είναι κοντά όλοι θα κριθούν και κυρίως η κοινωνία με τις επιλογές της.
