Γράφει ο Χρήστος Στασινόπουλος
Τη Δευτέρα που μάς έρχεται το ημερολόγιο θα δείχνει 7 Οκτωβρίου 2024. Θα έχει δηλαδή περάσει ένας χρόνος ακριβώς, από την ημέρα που η «Πλημμύρα του Αλ Ακσά», η επίθεση δηλαδή της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ -η οποία ήταν η απάντηση της οργάνωσης στην πολιτική καταπίεσης συνολικά των Παλαιστινίων από την ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου- έδωσε στο Ισραήλ έναν λόγο για να ισοπεδώσει την Γάζα.
Επί έναν χρόνο σταδιακά και μεθοδικά το Ισραήλ με αφορμή την επίθεση της Χαμάς -κατά την διάρκεια της οποίας έχασαν την ζωή τους 1200 άνθρωποι και πιάστηκαν όμηροι πάνω από 200 άτομα- ανέβαζε την ένταση με τις πράξεις του και την απολύτως οργανωμένη σφαγή που εξαπέλυσε εναντίον των κατοίκων στην Γάζα και στην Δυτική Όχθη. Επί έναν χρόνο σχεδόν αδιαλείπτως και παρά τις πιέσεις από την διεθνή κοινότητα, οι ισραηλινές δυνάμεις χρησιμοποίησαν κάθε μέσο που έχουν στην διάθεση τους για να σκοτώνουν καθημερινά αμάχους, γυναίκες και παιδιά και για να διαλύουν οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει κανονική ζωή σε μια περιοχή έκτασης σαν την Άνδρο. Χρησιμοποίησαν στην συνέχεια την διπλωματία και την προπαγάνδα για να καλύψουν τα εγκλήματα τους αυτά και για να αποφύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες για τις πράξεις τους.
Μέσα στον χρόνο αυτό, στο πλευρό των Παλαιστινίων, με πράξεις (και όχι με λόγια, όπως έκαναν οι αραβικές χώρες, η Τουρκία και διάφορες «ευαίσθητες» κυβερνήσεις που το έριξαν στην ρητορική της λύσης των δύο κρατών) στάθηκαν οι οργανώσεις και οι δυνάμεις που συστήνουν αυτό που είναι γνωστό ως «Άξονας της Αντίστασης» ή «Άξονας του κακού», ανάλογα με το ποια πλευρά μιλάει. Πρόκειται για την Χεζμπολάχ του Λιβάνου, τους Χούθι της Υεμένης, τις σιιτικές πολιτοφυλακές στην Συρία και τις αντίστοιχες πολιτοφυλακές στο Ιράκ. Όλοι αυτοί οι «παίκτες» στην σκακιέρα της Μέσης Ανατολής συνδέονται άμεσα με το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν και τον Ανώτατο Ηγέτη Αγιατολλάχ Αλί Χαμενεϊ.
Η έμπρακτη αυτή «αλληλεγγύη» του δικτύου των οργανώσεων δορυφόρων του Ιράν, με επιθέσεις σε στόχους εντός του Ισραήλ, αλλά και εκτός της χώρας (σε στόχους συμφερόντων του ή των ΗΠΑ, όπως πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα) δεν ανάγκασαν απλά το Ισραήλ να απαντήσει, αλλά του έδωσαν την ώθηση να περάσει την επίθεση (και για εσωτερικούς λόγους) σε όλα τα μέτωπα. Χτυπάει πλέον με αυξημένη δύναμη πυρός σε Λίβανο, Συρία, Υεμένη και ετοιμάζει επίθεση κατά του Ιράν.
Στην ουσία η ισραηλινή κυβέρνηση με την συνεχή σφαγή στην Γάζα ετοίμαζε το έδαφος για τον περιφερειακό πόλεμο που επί χρόνια σχεδίαζε ο Νετανιάχου με βασικό στόχο το Ιράν (και για να αποτρέψει το ενδεχόμενο ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από την Τεχεράνη). Σε πρακτικό επίπεδο το Ισραήλ δεν έχει καταφέρει ούτε την Χαμάς να «εξαφανίσει», ούτε την Χεζμπολάχ, ούτε καμία από τις οργανώσεις αυτές. Αυτό που έχει πετύχει είναι να βάλει την περιοχή σε μια τροχιά περιφερειακής σύγκρουσης, της σύγκρουσης που ευελπιστεί ότι θα του επιτρέψει να «επεκταθεί» κι άλλο, όπως εξάλλου συμβαίνει μετά από κάθε πολεμική σύγκρουση στην Μέση Ανατολή στην οποία έχει συμμετάσχει μέχρι τώρα. Η (αντ) επίθεση του Ιράν με τους βαλλιστικούς πυραύλους είναι μια καλή ευκαιρία για αυτό.
Η κλιμάκωση που έρχεται, δεν ξέρει κανείς που θα σταματήσει. Η παρουσία των Αμερικανικών δυνάμεων (και των Ευρωπαίων συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας) στο πλευρό του Ισραήλ που έχει ενισχυθεί, δεν προκαλεί καμία ανακούφιση στα πλαίσια της αποτροπής, το αντίθετο, εγείρει μεγαλύτερη ανησυχία για το μέγεθος της σύγκρουσης.
Πηγή: documentonews.gr
