Ο Σουλτάνος το φυσάει και δεν κρυώνει. Όχι πως δεν φοβόταν ότι θα χάσει την Πόλη από τον Ιμάμογλου– το ΄χει ξαναπάθει το 2019-, αλλά ήττα σε τέτοια έκταση σε όλη την επικράτεια δεν την περίμενε.
Κάτσε και μέτρα: Από τους 14 μητροπολιτικούς δήμους το CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει ο Ιμάμογλου) πήρε τους 12! Κι απ΄τους 35 μικρούς πήρε τους 25! Μιλάμε για σφαλιάρα, μιάς και η είναι η πρώτη φορά από το 2002 που το CHP βγαίνει πρώτο στην επικράτεια.
Οι αναλυτάδες λένε ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Ερντογάν και ότι ο Ιμάμογλου θα γίνει Πρόεδρος της Τουρκίας στις εκλογές του 2028. Το είπε κι ενας γνωστός δημοσκόπος, ο Οζέρ Σεντσάρ…
Πολύ πιθανό, με τη φόρα που έχει πάρει ο Δήμαρχος της Πόλης. Αλλά για καλό και για κακό, κρατείστε μια ύστερη, που λένε οι καλοί χαρτοπαίκτες.
Πρώτον, γιατί έχουμε τέσσερα χρόνια μέχρι τις εθνικές εκλογές. Που σημαίνει ότι ο Ερντογάν έχει χρόνο να κάνει παιχνίδι στα οικονομικά, να τα βρεί πλήρως με Αμερικανούς και Ευρωπαίους ( χωρίς να εγκαταλείψει το φλέρτ με τη Ρωσία) και να εμφανιστεί πάλι σαν ο μέγας πατερούλης που έκανε την Τουρκία μεγάλη και σεβαστή δύναμη.
Δεύτερον, ο Ιμάμογλου έχει κάτι θεματάκια. Πρώτα με την Δικαιοσύνη. Κι εκεί δεν ξέρεις την κατάληξη. Υπάρχει περίπτωση να καταδικαστεί (και να μην μπορεί να είναι υποψήφιος), καθώς ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι οι σχέσεις με την…ανεξάρτητη Δικαιοσύνη είναι άριστες.
Εχει κι άλλο πρόβλημα ο Ιμάμογλου. Ναι μεν είναι πιά το μεγάλο όνομα στο κόμμα του, αλλά εκεί μέσα γίνεται της κακομοίρας. Φιλοδοξίες, ανταγωνισμοί, διαγκωνισμοί και δεν συμμαζεύεται.
Πρώτος απ’ αυτούς που δεν βλέπουν με καλό μάτι τον αστέρα της Πόλης είναι ο Πρόεδρος του CHP, Οζγκιούρ Οζέλ. Φιλοδοξεί να είναι αυτός ο υποψήφιος Πρόεδρος κι όχι ο Ιμάμογλου.
Όπως καταλαβαίνετε θα γίνει μάχη μέσα στο κόμμα στα χρόνια που έρχονται. Σε ανώγεια και κατώγεια. Με υποσχέσεις, συνεργασίες, λυκοσυμμαχίες κι όλα τα σχετικά.
Αυτή τη στιγμή λάμπει το άστρο του Δυτικότροπου Ιμάμογλου, που πάντως φροντίζει κι αυτός να πλέκει προσεκτικά το απαραίτητο θρησκευτικό πουλόβερ, για να έχει πρόσβαση στην θρησκευόμενη βαθιά Τουρκία.
Θα πείς, τώρα, κι εμάς τι μας νοιάζει; Ας βγάλουν τα μάτια τους κι ας βγεί όποιος να ΄ναι αρχηγός στο CHP και αργότερα Πρόεδρος της Τουρκίας.
Μωρέ, μας νοιάζει και μας παρανοιάζει. Και επειδή κάτι επιτήδειοι καλλιεργούν τον μύθο του καλού Ιμάμογλου, με τον οποίο -λένε ότι- θα καλυτερεύσουν οι σχέσεις μας με την Τουρκία και επιτέλους θα ησυχάσουμε, σας ξαναλέω: Κρατείστε μια ύστερη.
Και να γιατί το λέω: Όταν ο Ερντογάν μιλούσε για την Γαλάζια Πατρίδα και για τα δικά μας νησιά (αποστρατιωτικοποίηση), οι Κεμαλικοί του CHP τον έλεγαν φοβιτσιάρη και τον κατηγορούσαν για…ενδοτισμό!
Αλλά δεν σταματούσαν εκεί. Υπερθεμάτιζαν. Και τον καλούσαν να τα καταλάβει τα νησιά! Γι αυτό, δεν μπορώ ν΄ακούω ανοησίες από κάτι δικούς μας- θα τους έλεγα Τουρκο-λιγούρηδες- ότι με τον Ιμάμογλου Πρόεδρο θα στρώσουν τα πράγματα.
Ποτέ δεν θα ησυχάσουμε με δαύτους. Μιλάω για τον Σουλτάνο και για τους Κεμαλικούς, όχι για τον «απλό λαό» της Τουρκίας. Μονάχα όταν αποφασίσουν οι από ΄δω, οι Δυτικοί-κυρίως οι Αμερικάνοι- ότι δεν την χρειάζονται την Τουρκία, μονάχα τότε μπορεί να ησυχάσουμε…
Μπορεί…
