Υπό προϋποθέσεις ενδεχομένως μια μεγάλη αναταραχή να ήταν η μήτρα της δημιουργίας έμπνευσης. Όμως από το μακρινό 1976 οπότε ο Κινέζος ηγέτης εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο έχουν αλλάξει πολλά.
Οι κοινωνίες από την επίπλαστη ευμάρεια έχουν περάσει στη διάβρωση, τον θυμό και εν τέλει το μίσος.
Μη μου πεις ότι πέφτεις από τα σύννεφα. Όσα και να κλείνουμε τα μάτια μας, η πορεία είναι προκαθορισμένη. Όλες οι κοινωνίες ακόμα και εκείνες που για χρόνια αποτελούσαν πρότυπα, δοκιμάζονται περισσότερο ή λιγότερο από σοκαριστικά περιστατικά βίας.
Ας ασχοληθούμε όμως με τη μικρή Ελλαδίτσα. Η βία έχει καταστεί κανονικότητα και μάλιστα με πολλαπλές εκφάνσεις.
Στην οικογένεια, στα σχολεία, στην εργασία, στο δρόμο. Εξαιρώ το οργανωμένο έγκλημα, αυτό άλλωστε είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του και δεν αφορά τους νόμους, την τάξη και τις πεποιθήσεις των κοινωνιών.
Από την παράσυρση και εγκατάλειψη του 17χρονου παιδιού στη Λεωφόρο Αθηνών, τον «νταή» χυδαίο συμπεριφορικά Λευτέρη Αυγενάκη έως την επίθεση που δέχτηκε από οδηγό ο τέως Δήμαρχος Ραφήνας Βαγγέλης Μπουρνούς. Όλα δείχνουν κοινωνική σήψη.
Σε βίντεο που δημοσίευσε το Mega, ο κ. Μπουρνούς φαίνεται να δέχεται κλωτσιές από τον οδηγό ο οποίος αμέσως μετά κάνει όπισθεν με το αυτοκίνητο του να γκαζώνει και να παρασέρνει τον πρώην Δήμαρχο.
Βεβαίως στην περίπτωση του Δημάρχου δεν είδαμε την απάθεια των οδηγών στη Λεωφόρο Αθηνών αφού για καλή του τύχη ορισμένοι πολίτες μπήκαν στη μέση και προσπάθησαν να συγκρατήσουν τον αχαρακτήριστο οδηγό.
Ο Βαγγέλης Μπουρνούς δήλωσε : «Ούτε τον άγγιξα, ούτε τον έβρισα, ούτε του μίλησα. Ήρθε επιθετικά πάνω στο αμάξι, ήταν σταματημένος πιο πριν και πέρασα χωρίς να τον ενοχλήσω δεξιά του να πάω να σταθμεύσω στο φανάρι, δεν υπήρχε δηλαδή κάποιος λόγος, ούτε τον έβρισα, ούτε του μίλησα».
Τι σημασία έχει Δήμαρχε μου; Υπάρχει σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα με απόλυτη ευθύνη του πολιτικού προσωπικού. Έχω βαρεθεί να το γράφω αλλά το μήνυμα που εκπέμπεται είναι δυσώδες.
Τοξικότητα, σκιές, «μάυρα»χρήματα, ατιμωρησία, αποστάτες, υπονομευτές. Και στο τέλος καμία λογοδοσία καμία επίπτωση. Έχει καμία σημασία εάν το «έγκλημα» έχει μπουνιές, κλωτσιές ή αν φορά λευκό κολάρο;
Καμία σε διαβεβαιώνω, φίλε μου. Κανένα μήνυμα δεν πήρε κανένα κόμμα. Όλοι παραμένουν στοχοπροσηλωμενοι στην «κατάληψη» της εξουσίας.
Δεν έχει σημασία ο τρόπος αλλά ο στόχος. Και ρωτώ έγινε κάτι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας; Έγιναν απλά πράγματα για να συνυπάρξουμε ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς θυμό και μίσος; ΤΙΠΟΤΑ.
Η ποιότητα και η βελτίωση της καθημερινότητας μας δεν χρειάζεται πάντα πακτωλό χρημάτων για να υλοποιηθεί. Όραμα και όρεξη χρειάζεται. Αλλά που να τα βρείτε βρε παιδιά έχετε να ασχοληθείτε με «υψηλή» πολιτική.
Τι πάλι λάθος κάνω; Ας είναι. Κάντε εσείς τη δουλεία σας και ας μείνω εγώ με το λάθος.
