Δεν έχουν το θεό τους οι άνθρωποι. Παίρνουν σβάρνα τις τηλεοράσεις και αμολάνε κοτσάνες περιωπής. Όπως εκείνος ο ανεκδιήγητος Σκρέκας, ο υπουργός της ακρίβειας, που είχε πεί το Πάσχα ότι το μικρότερο αρνί(και πιο ελαφρύ) είναι φτηνότερο από το βαρύ! Τσακάλι ο τύπος. Τον πρόγκηξε ο Μητσοτάκης από την κυβέρνηση, αλλά με τέτοιες ιδέες δεν αποκλείεται να γίνει περιζήτητος ο Σκρέκας και να τον δείς σε κορυφαίους οικονομικούς οργανισμούς. Τέτοια τζίνια δεν χάνονται.
Αμ ο άλλος; Ο Μακάριος Λαζαρίδης, γαλάζιος βουλευτής και αυτός. Τσακάλι επίσης, καθώς βρήκε τη λύση εν μέσω καύσωνα και απλησίαστων τιμών. Μια φέτα καρπούζι κόντρα στην ακρίβεια!
Παραθέτω την μνημειώδη δήλωση γιατί τέτοιες σοφές κουβέντες πρέπει να μένουν και να αποθεώνονται στον αιώνα τον άπαντα:
«Στο εξωτερικό, όπως ξέρετε πολύ καλά, δεν αγοράζουν ένα κιλό φασολάκια ή δεν αγοράζουν ένα καρπούζι, αγοράζουν μια φέτα καρπούζι. Άρα μήπως έχει συμβεί κάτι διαφορετικό».
Βρέ άνθρωπε του θεού, θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι τέτοια δήλωση θα προκαλέσει σάλο και θύελλα στα σόσιαλ; Ακόμη κι αν συμβαίνει στο εξωτερικό-που συμβαίνει- αυτό που είπες, δεν έχεις το στοιχειώδες νιονιό να σκεφτείς ότι μια κοινωνία που στενεύεται και δύσκολα τα βγάζει πέρα θα σε πάρει με τις λεμονόκουπες;
Ασε που εδώ και χρόνια τα δικά μας σούπερ μάρκετ πουλάνε μισά καρπούζια ή ακόμη και φέτες για συγκεκριμένους λόγους. Όπως συγκεκριμένοι, αλλά διαφορετικοί είναι οι λόγοι που οι ξένοι αγοράζουν μισό κιλό φασολάκια ή φέτες καρπούζι(άλλη νοοτροπία, εισαγόμενα προϊόντα κλπ).
Και ενώ ο Λαζαρίδης έγινε νούμερο στα σόσιαλ, προκαλώντας θυμηδία συνολικά στην κοινωνία, βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και μιλάει για τους μισθούς στη Γερμανία-άλλα αντ΄άλλων, δηλαδή- για να πλήξει τον Λαζαρίδη και την κυβέρνηση.
Αφήστε τις εξυπνάδες, ρε παιδιά της Κουμουνδούρου. Αρκούσε ένα σκωπτικό σχόλιο για το καρπούζι, τη φέτα και το αρνί κι όχι κατεβατά με συγκρίσεις-γνωστές και δεδομένες, αλλά άσχετες με το θέμα- για τις απολαβές στη Γερμανία.
Αλλά σε ποιους μιλάω; Στους ανθρώπους που νομίζουν ότι αποδοτική αντιπολίτευση είναι ο κραυγαλέος λαϊκισμός που τελικά σε οδηγεί να χάνεις το δίκιο σου. Είναι οι άνθρωποι-για να μπούμε και σε άλλα πεδία- που δεν δίστασαν να συκοφαντήσουν και να απαξιώσουν τον Γιάννη Δραγασάκη. Μωρέ, καλά τους τα έψαλε ο Καρτερός…
Επι τη ευκαιρία, παιδιά, τι γίνεται με εκείνη την πρό(σ)κληση του Χατζηδάκη να πάτε όλοι μαζί στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, και να συζητήσετε με στοιχεία για το Οικονομικό σας Πρόγραμμα;
Κάτι ψελλίσατε στην αρχή, αλλά δεν είδα να δίνετε συνέχεια. Αποδέχεστε τελικά ή όχι την πρόταση του Χατζηδάκη; Κι αν ναι, γιατί δεν τρέξατε αμέσως να ζητήσετε ημερομηνίες για την συζήτηση; Ιδού η Ρόδος, έτσι κι αλλιώς…
Θα μου πείτε τώρα εσείς, αναγνώστες μου, ότι μονάχα ο Λαζαρίδης και ο Σκρέκας έχουν πεί πα@@ριές; Όχι, βέβαια. Βρίθει η πολιτική αγορά από κοτσάνες των πολιτικών(όλων των χώρων), από υπερβολές και κιτρινίλα.
Όμως αναφέρθηκα ειδικά σ΄αυτούς τους δυό γιατί ξεπέρασαν το όριο μιλώντας μάλιστα για την ακρίβεια που τρώει τα σωθικά της πλειονότητας. Ε, τέτοιες φτήνιες δεν τις προσπερνάς. Ούτε τις ξεχνάς.
