Εκ της γαλλικής το Déjà vu (αυτό το έχω ξαναζήσει) η έντονη αίσθηση πως, ένα γεγονός που βιώνουμε ή βλέπουμε για πρώτη φορά, έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Συνήθως αυτή η εμπειρία συνοδεύεται από μια αίσθηση οικειότητας και το αίσθημα ότι «κάτι δεν πάει καλά».
Οι σκηνές στη Βουλή με τους δύο βουλευτές να έρχονται στα χέρια δεν είναι πρωτοφανείς παρά το σοκ των παρευρισκομένων. Αντίστοιχες σκηνές ζήσαμε το 2012 στην πάνω και κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος εκεί που οι αγανακτισμένοι διατρανώναν την οργή τους για τα επαίσχυντα μνημόνια. Μέσα από αυτή τη διαδικασία «ξεπλύθηκαν» τα φίδια της ακροδεξιάς και πήραν το «πράσινο φως» να περιφέρουν με άνεση και χάρη το μίσος στους διαδρόμους της Βουλής και στα τηλεοπτικά στούντιο.
Ο Κωνσταντινος Φλώρος, ανεξάρτητος βουλευτής, προερχόμενος από τους «Σπαρτιάτες» μπροστινούς του καταδικασμένου για εγκληματική οργάνωση Ηλία Κασσιδιάρη, επιτέθηκε και χτύπησε τον βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Βασίλη Γραμμένο. Ε και! σιγά το πρωτοφανές, δεν ήταν η επίκληση του φρούραρχου επωδός στα χείλη του Μάκη Μπαλαούρα προεδρεύοντα για τα «αίσχη» της Χρυσής Αυγής;
Δεν ήταν ο Ηλίας Κασσιδιάρης που σε τηλεοπτικό στούντιο επιτέθηκε φραστικά και «μπουγέλωσε» καθυβρίζοντας τη Ρένα Δούρου, πριν χαστουκίσει τη Λιάνα Κανέλλη;
Αρχαία ιστορία; υπό συνθήκες ναι. Στην παρούσα κατάσταση είναι απλά Déjà vu.
Να με συγχωρείτε αδέλφια, δεν πάει καθόλου έτσι και φυσικά δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Επί δύο χρόνια με κάθε ευκαιρία ρέει δηλητήριο στην κοινωνία.
Τι ακούμε ότι η χώρα πάσχει στο κράτος δικαίου, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός ούτε λίγο ούτε πολύ έχει συστήσει μια εγκληματική οργάνωση που παρακολουθεί τους πάντες, και μάλιστα πολιτικούς αρχηγούς και δημοσιογράφους; για ποιο λόγο άλλωστε και τι έχει να κερδίσει; Παράλογο; Δεν απαντά άρα λογικό…
Επίσης τι ακούμε ότι σκοτώνει τα παιδιά του κόσμου χωρίς αιδώ για να «βολέψει» τα δικά της παιδιά, ότι μπορεί να ελέγξει την αισχροκέρδεια και την ακρίβεια αλλά δεν το κάνει γιατί εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.
Όταν στρώνει το κρεβάτι με αγκάθια θα κοπείς. Όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες. Όταν ενισχύεις κάθε ψεκασμένη άποψη από τα μικροτσιπ στα εμβόλια και τον έλεγχο από τον Ίλον Μάσκ. Όταν επιμένεις ότι οι πολίτες παρακολουθούνται με στόχο τη χειραγώγηση τους. Όταν εμφανίζεις βαγόνια που δεν υπήρχαν ποτέ και μάλιστα ότι μετέφεραν παράνομο ευφλεκτο υλικό και μετά μπαζώνεις την αλήθεια. Τότε πραγματικά τι περιμένεις;
Η εξουσία έχει γίνει αυτοσκοπός, μόνο που ο σκοπός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα. Άσε δε, που αφήνει περιθώρια να αναπτυχθούν ακραίες δυνάμεις που δεν θα διστάσουν να σου πάρουν το σκάλπ. Γιατί ως γνωστόν όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα και δεν είναι πρόχειρος και ο Δον Κιχώτης να σε σώσει!
