Αν μπορούσαμε να δώσουμε μια πολιτική ευχή, αυτή θα ήταν μία «να είσαι καταδικασμένος να πετύχεις». Παρακολούθησα την εικόνα, ενός Πρωθυπουργού και ενός υπουργού Παιδείας να καταπιάνονται με μαθητές και να συζητούν τα θέματα του σχολικού εκφοβισμού. Την ίδια ώρα μια χούφτα αστυνομικοί και άλλοι τόσοι εκπαιδευτικοί έξω από το σχολείο να διαδηλώνουν; για ποιο λόγο άραγε; με ποιο πρόσχημα; Σαν να συναντιέται το μέλλον με το παρελθόν. Κακή σύνθεση χωρίς αποδέχτες, όχι σπεύδω να διορθώσω με έναν αποδέκτη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα ήταν αδιάφορο αν δεν προκαλούσε θλίψη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα λίγο από την αρχή. Η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας τελευταίως έχει θαμπώσει, τα τελευταία όμως δύο χρόνια καταγράφει μια σήψη και μια εμπεδωμένη κουλτούρα βίας. Η οποία εκφράζεται στην οικογένεια, στα σχολεία και στους δρόμους. Τι μας έχει συμβεί; Χάσαμε ξαφνικά τον εαυτό μας ή ξύπνησε ο Τσάρλς Μαίλς Μάνσον (σ.σ αμερικανός εγκληματίας καταδικάστηκε για επτά δολοφονίες) μέσα μας;
Φτάσαμε σε σημείο να μην αντέχουμε ο ένας τον άλλον, να δίνουμε περισσότερη σημασία στην προσωπική μας ανέλιξη και αφήσαμε το διαδίκτυο να δημιουργήσει εικονικούς κόσμους στα παιδιά μας ακόμα και σε τρυφερή ηλικία. Ευτυχώς δεν το κάναμε όλοι γιατί σήμερα δεν θα μιλούσαμε για μια πληγωμένη και θαμπή κοινωνία αλλά για «άγρια Δύση».
Όμως τα περιστατικά είναι πολλά και καταργούν το αίσθημα ασφάλειας και προκαλούν φόβο και άγχος και υπό αυτά τα συναισθήματα οι κοινωνίες βαλτώνουν. Το μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η ατιμωρησία, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, και αυτό είναι επίσης μια λάθος κουλτούρα που μεταλαμπαδεύσαμε στα παιδιά μας, κυρίως από την αδυναμία μας να βάλουμε όρια και να καταστήσουμε σαφές πως η πράξεις έχουν συνέπειες, με τον ίδιο τρόπο που δράση προκαλεί αντίδραση.
Τα παιδιά μας, που δεν έμαθαν όλα τα παραπάνω, πως περιμένουμε να αντιδράσουν σε μια σχολική αίθουσα, δηλαδή σε μια μικρογραφία του σπιτιού τους και εν εξελίξει της ίδιας της κοινωνίας; Μα φυσικά με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Θα εκφοβίσουν, θα προσβάλουν , θα τραυματίσουν και στο τέλος της ημέρας δεν θα λογοδοτήσουν και πολύ δε, περισσότερο δεν θα υπάρξει απολύτως καμία συνέπεια για τους γονείς.
Και εδώ έρχεται και απαντά η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενη πως εάν δεν μπει φραγμός στην ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση δεν θα υπάρξει επιστροφή.
Κανένας δεν μπορεί να μπει στη θέση ενός γονέα, το παιδί του οποίου έχει δεχτεί σχολικό εκφοβισμό, κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πως μέχρι σήμερα δεν υπήρχε καμία παρέμβαση από το σχολείο για να προστατευτεί το παιδί του. Δεν υπάρχει καμία δομή να συνδράμει ψυχολογικά αυτό το παιδί, ούτε φυσικά να βοηθήσει τον γονέα να συνεχίσει να προσφέρει στο παιδί του τα προς το ζην, γιατί προτεραιότητα είναι να κρατήσει το παιδί του όρθιο.
Τι μας είπε η κυβέρνηση ότι δημιουργεί:
– πλατφόρμα καταγραφής, διαχείρισης και παρακολούθησης περιστατικών stop-bullying.gov.gr,
– στελεχώνει τα σχολεία με περισσότερους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους,
• εντάσσει στο σχολικό πρόγραμμα σπουδών δράσεων ενεργού πολίτη,
• εφαρμόζεται νέος σχολικός κανονισμός
Επίσης ανακοινώθηκε:
• η επαναφορά της πενθήμερης αποβολής και δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων απουσιών,
• η ψηφιοποίηση του απουσιολογίου,
• η απλοποίηση των διαδικασιών για αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος,
• η αυστηροποίηση των κανόνων για τη χρήση κινητών τηλεφώνων.
Πολύ σημαντικό οι γονείς θα πληρώνουν τις ζημιές που θα προκαλούν τα παιδιά τους.
Και μέσα σε μία τέτοια προσπάθεια ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ και τι απαντά;
«Η προώθηση και η εφαρμογή μίας αυταρχικής αγωγής δημιουργεί ανθρώπους αυταρχικούς, με τάσεις επιθετικότητας, επιβολή και υποβολής, ανθρώπους που διαθέτουν εξουσιαστική συμπεριφορά, γιατί αυτό διδάχτηκαν να εφαρμόζουν και να χρησιμοποιούν στις σχέσεις τους με την κοινωνία αλλά και με τους συνανθρώπους τους. Απέναντι σε όποια μορφή έκφρασης βίας, αλλά και στις αιτίες που τη δημιουργούν, απαντάμε με γνώση, αξιοποίηση σύγχρονων επιστημονικών μεθόδων και εργαλείων για τη στήριξη μαθητών, μαθητριών, εκπαιδευτικών και των οικογενειών».
Μάλιστα για την ιστορία να πούμε ότι μια προσπάθεια, τελικά μόνο επικοινωνιακή, είχε γίνει και από τον υπουργό Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κώστα Γαβρόγλου, μόνο που η όποια προσπάθεια «εξαντλήθηκε» στην ομιλία του στον αγιασμό του σχολείου που επισκέφτηκε.
Κάτι ακόμα για την ιστορία, φυσικά η παιδεία, η εκπαίδευση και η ενσυναίσθηση είναι τα κυρίαρχα βήματα για να λύσουν το πρόβλημα, όμως χρειάζονται χρόνο για να αποδώσουν και μέχρι τότε επιβάλλεται καταστολή.
Εκτός και αν μας πείτε ότι κακώς αρχικά επιβλήθηκε πρόστιμο για τη μη χρήση ζώνης, μέχρι να φτάσουμε σήμερα με την πάροδο του χρόνου να αντιληφθούν οι οδηγοί πως η ζώνη, όπως και το κράνος σώζουν ζωές και σήμερα η μεγάλη πλειονότητα των οδηγών τη χρησιμοποιεί.
