Η ευαισθησία, ο κυνισμός, η ενσυναίσθηση και ο ολοκληρωτισμός μου ξεκινούν και τελειώνουν με την Ουκρανία, από τη στιγμή που ο εσμός του Πούτιν αποφάσισε να την «αποναζιστικοποιήσει» στην περιβόητη επιχείρηση των τριών ημερών. Όλα καλά, κυρία Ζαχάροβα; Έκτοτε, το βιωτικό μας επίπεδο βρίσκεται ακόμα μία φορά στο ναδίρ, όπως τότε που φούνταρε η Lehman Brothers ή όπως θα συμβεί όταν φουντάρουν τα ασφαλιστικά ταμεία λόγω της υπογεννητικότητας.
Κι αναρωτιέμαι: Αντί να βιώνουμε καθημερινά το μαρτύριο της σταγόνας, μήπως ήρθε η ώρα να ξεκινήσει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος; Φράση βαριά που φέρνει άμεσα κατά νου εκατόμβες νεκρών και ατέλειωτα χιλιόμετρα ισοπεδωμένων πόλεων. Όμως κάθε δράση φέρνει και αντίδραση, έτσι δεν είναι, φίλε αναγνώστα; Ο Πούτιν «γαργαλά» την Ευρώπη στο μαλακό της υπογάστριο και οι Βρυξέλλες… συσκέπτονται…
Αρκετά συχνά συναντούμε το εξής μοτίβο: όσο πιο μακριά βρίσκεται ο σχολιαστής από τα σύνορα της Ρωσίας, τόσο πιο σίγουρος είναι για το τι μέλλει γεννέσθαι. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στον «πραγματικό κόσμο». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα ποσοστά του ΑΕΠ που δαπανώνται για τη βοήθεια στην Ουκρανία: Τα κράτη της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας βρίσκονται στην κορυφή της λίστας επειδή καταλαβαίνουν τι διακυβεύεται (ευχαριστούμε Βλαδίμηρε που τα έβαλες στο NATO).
Να πάμε μια βόλτα στο παρελθόν; O Χιροχίτο και οι Ιάπωνες στρατιωτικοί ηγέτες κατάλαβαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ότι η απευθείας επίθεση στις ΗΠΑ ισοδυναμούσε με «μάχη με όλο τον πλανήτη. Το έκαναν ούτως ή άλλως. Κάποιες από τις συνθήκες ήταν παρόμοιες: Oικονομική πίεση από τις ΗΠΑ, βοήθεια από τις ΗΠΑ που πήγαινε σε εχθρούς (Κίνα), κλπ. Ήταν όλα αυτά μια καλή δικαιολογία για να επιτεθούν στις ΗΠΑ; Όχι από την άποψη της γενικής λογικής. Αλλά είχε νόημα από την ιαπωνική οπτική γωνία εκείνη την εποχή.
Την ίδια ώρα, η Ρωσία είναι αυτή που χρησιμοποιεί ενεργά τα πυρηνικά ως αποτρεπτικό μέσο: Ξέρουν καλά ότι μπορούν να πιέσουν πολύ περισσότερο επειδή η Δύση είναι πρόθυμη να υποχωρήσει πολλές φορές όταν αυτές οι απειλές αναζωπυρώνονται. Έτσι, το να ρίξει η Δύση πυρηνικά στη Ρωσία επειδή εισέβαλε σε μια χώρα του ΝΑΤΟ μπορεί να μην είναι καν στη νοητική λίστα των επιλογών τους. Ένας νταής δεν σκέφτεται ποτέ τις επιπτώσεις και βλέπει τον εαυτό του μόνο ως το μόνο μέρος που μοιράζει την «τιμωρία».
Τι κάνουμε λοιπόν; Μήπως ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε το βολικό μας απάγκιο; Η Βορειοατλαντική Συμμαχία οφείλει να εντάξει άμεσα την Ουκρανία στους κόλπους της. Ας μπει ένα τέλος στην υποστήριξη με αστερίσκους. Επόμενο βήμα, η κήρυξη του Κιέβου ως non-flying zone. Να στο μεταφράσω; Οποιοδήποτε ρωσικό μαχητικό υπερίπταται πάνω από την Ουκρανία, θα καταρρίπτεται. Στη συνέχεια, ενεργοποιείται το Άρθρο 5 της Συμμαχίας και όλα τα μέλη της κηρύττουν τον πόλεμο στη Ρωσία.
Τότε θα ξεχωρίσει η ώρα απ’ το στάχι κι όταν δεις τα ελληνικά Rafale στα στενά του Βοσπόρου να υπερασπίζονται την Κωνσταντινούπολη, θα καταλάβεις πόσο ανούσια είναι η διαχρονική ένταση στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήρθε η ώρα να διαλέξουμε στρατόπεδο: Μία και καλή για να τελειώνουμε.
