Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Κανείς δεν μπορεί να πει αν η κυβέρνηση βγήκε στο ξέφωτο μετά το ταρακούνημα του χειμώνα.
Το βέβαιο είναι ότι αντέδρασε. Κι ότι η αντίδραση δείχνει να αποδίδει. Αυτό τουλάχιστον καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις – οι περισσότερες…
Λογικό, θα μου πείτε. Η κυβέρνηση παραμένει κυρίαρχη και δύσκολα θα την κλονίσει το «φιλοΖωικό» κίνημα.
Νομίζω άλλωστε πως όλοι έχουμε πιάσει το νόημα. Δεν υπάρχει αντίπαλος πόλος ή (όπως ειπώθηκε) «δεν υπάρχει αντίληψη εναλλακτικής λύσης» (Κ. Παναγόπουλος, Alco, 5/5).
Βεβαίως «αποτελεί κοινωνική αναγκαιότητα να υπάρξει πόλος απέναντι στη ΝΔ» ώστε να την αντιμετωπίσει «με όρους νίκης», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ (Κ. Τσουκαλάς, Παραπολιτικά 90.1, 5/5).
Πολύ ωραία ιδέα. Αλλά αν η κοινωνία αισθάνεται τέτοια αναγκαιότητα γιατί δεν την εκφράζει η ίδια και την είπε στον Τσουκαλά;
Σύμφωνα με ανάλυση του ιδίου πάντως αν το ΠαΣοΚ δεν είναι πρώτο κόμμα «δεν θα είναι αποτυχία για το ΠαΣοΚ» αλλά «αρνητική εξέλιξη για την κοινωνία». Καλά να πάθει δηλαδή η κοινωνία.
Διότι όπως ο Λουδοβίκος ΙΔ’ έλεγε κάποτε ότι αυτός ήταν το κράτος, έτσι και το ΠαΣοΚ διά του εκπροσώπου του αποφάσισε σήμερα ότι είναι η κοινωνία.
Με κάτι τέτοια όμως δεν είναι να απορεί κανείς πώς πήρε πάνω του το «φιλοΖωικό» κίνημα.
Διότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα κι αν είναι να το καλαμπουρίζουμε, χίλιες φορές με τη Ζωή και τον Μπιμπίλα παρά με τους βλοσυρούς.
Να πω όμως και κάτι άλλο. Ολη η αντιπολιτευτική θεματολογία (με εξαίρεση ίσως την ακρίβεια…) των τελευταίων χρόνων σπανίως άγγιξε τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας.
Ακόμη και το στεγαστικό, που είναι ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, δύσκολα ξεσηκώνει μια χώρα όπου το 76,6% κατοικεί σε δικό του σπίτι (Opinion Poll, 5/5).
Τα Τέμπη είχαν μια σχετική επιτυχία επειδή άλλαξαν τη θεματολογία κι έβαλαν ψυχοπονιά που αρέσει στον Ελληνα. Αλλά το συγκινησιακό ενδιαφέρον ήταν δύσκολο να διατηρηθεί μέσα στο κλίμα τοξικότητας, ασυναρτησίας κι αναξιοπιστίας που επικράτησε.
Εκεί όμως είναι το μυστικό. Κακά τα ψέματα, η έλλειψη αντιπολίτευσης προκύπτει από την έλλειψη αξιόπιστου αντίλογου.
Στα ζητήματα που αφορούν και αγγίζουν τον μέσο έλληνα πολίτη είτε δεν λένε τίποτα ουσιαστικό, είτε ανακυκλώνουν αρλούμπες. Είναι σαν τον Γκλέτσο που ανακοίνωσε την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, το αναγνώρισε μόνος του και δεν σηκώνει κουβέντα.
Τι μένει λοιπόν; Μένει μια κυβέρνηση που προσπαθεί τσάτρα πάτρα να κάνει καμία δουλειά. Αλλοτε επιτυχώς, άλλοτε ανεπιτυχώς.
Και κάτι «ημι-πιτσιρικάδες» που πλακώνουν γυναίκες στα κυλικεία.
Πηγή: tovima.gr
