Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Να χαιρετίσουμε ολόψυχα την πρώτη διεθνή επιτυχία του προέδρου Τραμπ.
Πριν από τέσσερις μήνες, τον Ιανουάριο, οι Φιλελεύθεροι στον Καναδά υπολείπονταν στις δημοσκοπήσεις είκοσι (20) μονάδες των Συντηρητικών.
Προχθές οι Φιλελεύθεροι κέρδισαν καθαρά τις εκλογές.
Τι μεσολάβησε; Ο Τραμπ.
Οι Συντηρητικοί μιλούσαν για μειώσεις φόρων, περικοπές δαπανών και άλλα ευγενικά κουραφέξαλα. Οι Φιλελεύθεροι φώναζαν στους Καναδούς να μην αφήσουν τον Τραμπ «να μας πάρει τους πόρους, το νερό, τη χώρα μας».
Ποιος κέρδισε; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται απάντηση. Πάντα τέτοια, πρόεδρε.
Πάμε τώρα στα γενικότερα διδάγματα.
Πρώτον, ούτε υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ, καλύτερο εκλογικό επιχείρημα από τη σημαία.
Δεύτερον, μην υποτιμάτε τη σημασία γεγονότων που συμβαίνουν κοντά στις εκλογές. Παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία.
Ελεγαν κουταμάρες οι καναδικές δημοσκοπήσεις του Ιανουαρίου; Προφανώς όχι.
Αλλά μεσολάβησαν γεγονότα που άλλαξαν πλήρως το εκλογικό σκηνικό.
Τα υπόλοιπα θα τα βρουν οι Καναδοί, ενδεχομένως και οι Αμερικανοί. Αλλωστε με βρετανικό χιούμορ το «Economist» υποδέχτηκε τις «Εκατό μέρες του Τραμπ» με τίτλο «Εμειναν μόνο 1.361 μέρες».
Στα δικά μας, τώρα. Δεν θα σχολιάσω αναλυτικά δύο ή τρεις έρευνες για ζητήματα αξιών (Eteron, About People κ.λπ.) που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν τα παίρνω πολύ τοις μετρητοίς.
Ακόμη κι έτσι όμως τι δείχνουν; Μια κοινωνία μπερδεμένη, καχύποπτη, αλλοπρόσαλλη, κακεντρεχή και άσχετη. Μια χώρα «άλλα αντί άλλων».
Κάποιοι καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στη «σοσιαλδημοκρατία» και τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» ή να πουν αν έχουν εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη.
Γιατί όχι και στη Μόνικα Μπελούτσι; Ή τη Μάργκοτ Ρόμπι;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εικόνα στον συλλογικό καθρέφτη είναι ελάχιστα κολακευτική.
Καταγράφει μια παράλογη αστάθεια και μια περιφερόμενη αναστάτωση. Σε αμπαλάζ αφόρητης άγνοιας.
Αλλά «χαίρω πολύ, Χαιρόπουλος». Λες και αυτά δεν τα ξέραμε ή τουλάχιστον δεν τα υποψιαζόμαστε σε μια χώρα όπου πάει για δεύτερο κόμμα η Κωνσταντοπούλου.
Ακόμη περισσότερο μάλιστα φοβάμαι ότι το μπέρδεμα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Κι ότι είναι γενικότερο φαινόμενο.
Από πού προκύπτει άραγε ότι οι Αμερικανοί ή οι Καναδοί ή οι Γάλλοι με τους Γερμανούς είναι λιγότερο μπερδεμένοι;
Και ποια έρευνα θα εξηγήσει για ποιο λόγο ο Τραμπ βάλθηκε μέσα σε εκατό μέρες να κάνει άνω – κάτω τον πλανήτη;
Δυστυχώς λοιπόν η χώρα μας βιώνει ένα μπέρδεμα μέσα στο μπέρδεμα. Με την ελπίδα απλώς ότι θα ξελαμπικάρουν κάπως τα πράγματα έως τις επόμενες εκλογές.
Ή έστω ότι επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας θα αναλάβει η Μάργκοτ Ρόμπι.
Πηγή: tovima.gr
