Γράφει ο Γιώργος Λοβέρδος
Μπορεί για την Ελλάδα μια ανάλογη κατάσταση που βιώνει η Γαλλία να τέλειωνε με συνοπτικές διαδικασίες και ένα κόμμα της αντιπολίτευσης «να τα’ βρισκε» με την εξουσία αλλά η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα.
Ο Μακρόν είναι ταγμένος σε μια «κεντροδεξιά» που έχει στο μυαλό του και στην καρδιά του. Πρόκειται για την «κεντροδεξιά» που επιθυμούν τα οικονομικά κέντρα εξουσίας και επιβάλλουν εξοπλισμούς και περικοπές, όπου κατά κάποιο τρόπο διατηρείται το θετικό κοινωνικό πρόσημο αλλά έχει σημαντικές επιπτώσεις και στην κοινωνία, και στη χώρα και βεβαίως και στην Ευρώπη.
Εκβιάζοντας ο Μακρόν τα κόμματα του κέντρου έχοντας από τη μία πλευρά την ακροδεξιά της Λεπέν με περιτύλιγμα «κοινοβουλευτισμού» αλλά στην ουσία βαθιά φασιστική (αν όχι κάτι χειρότερα) και από την άλλη μια επαναστατική Γαλλία, ή αυτή που εκφράζει τις ανατρεπτικές παρακαταθήκες, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται σε αδιέξοδο, αν θέλει να ικανοποιήσει τα «συμφέροντα» που τον κρατάνε και τον έφεραν στην εξουσία.
Ο ίδιος υπόσχεται ότι σε μερικές μέρες θα ανακοινώσει τον νέο εκλεκτό του που θα τον ρίξει στην αρένα της Εθνοσυνέλευσης για να φαγωθεί –το πιθανότερο- μέσα σε μέρες ή μήνες.
Και αυτό γιατί έχει μια συνεχή άρνηση να μην υποχωρεί στα κόμματα του κέντρου, της κεντροαριστεράς ή της αριστεράς.
Στο κάτω-κάτω αυτό θέλει ο λαός. Γιατί δεν υποχωρεί;
Απλό είναι: Ακόμα και όσοι τον συμπαθούν, που όλο και περισσότερο μειώνονται, δεν θα δεχθούν μια υποχώρηση στην αριστερά που όλο και περισσότερο δαιμονοποιείται στην Ευρώπη της φον ντερ Λάιεν, του Ρούτε και όλων εκείνων που αλληθωρίζουν προς τον Τραμπ.
Η λύση θα ήταν απλή: Όχι τόσες στρατιωτικές δαπάνες, συνέχιση κοινωνικού κράτους χωρίς περικοπές.
Μόνον που τότε δεν θα ήταν η Ευρώπη που θέλουν οι ολιγάρχες, τα λόμπι και οι τράπεζες.
Είναι αυτή η Ευρώπη που δέχεται τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, αρκεί ταυτόχρονα να την καταγγέλλει.
Μόνον που αυτή η Ευρώπη τρώει, ροκανίζει την ίδια της την ύπαρξη…
Πηγή: documentonews.gr
