Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Δεν ξέρω αν ο Τραμπ θα πάρει 1 δισ. δολάρια που ζητάει από το BBC. Αλλά δεν θα με εκπλήξει αν τον πληρώσουν χοντρά.
Διότι ο ιδιαίτερα αξιόπιστος αυτός δημόσιος δημοσιογραφικός οργανισμός έκανε μια χοντρή πατάτα ή μια μάλλον σκόπιμη χοντράδα.
Λίγο πριν από τις αμερικανικές εκλογές του 2024, παρουσίασε στην εμβληματική εκπομπή του «Panorama» μια παλαιότερη ομιλία του Τραμπ μονταρισμένη έτσι ώστε να φαίνεται ότι ο μετέπειτα πρόεδρος λέει πράγματα που δεν είχε πει.
Εγινε ο κακός χαμός.
Παραιτήθηκε ο γενικός διευθυντής του σταθμού. Παραιτήθηκε η επικεφαλής του Ειδησεογραφικού. Και ο ίδιος ο σταθμός ζήτησε συγγνώμη «γι΄ αυτό το λάθος κρίσης» (10/11).
Λάθος κρίσης; Δεν υπάρχει λάθος σε συγκόλληση δύο φράσεων που ειπώθηκαν πενήντα λεπτά η μία μετά την άλλη. Κάποιος το έκανε σκόπιμα και για κάποιο λόγο.
Εως εδώ τα πράγματα είναι απλά. Οι Βρετανοί τράκαραν και θα πληρώσουν. Σε χρήμα και φήμη.
Αλλά μπερδεύομαι όταν ο γενικός διευθυντής που παραιτήθηκε δηλώνει «υπερήφανος για το έργο των δημοσιογράφων», ζητάει «να υπερασπιστούμε τη δημοσιογραφία μας» και υπόσχεται ότι «θα παλέψουμε για τη δημοσιογραφία» (11/11).
Συμφωνώ απολύτως. Να παλέψουμε μέχρις εσχάτων στα χαρακώματα για να υπερασπιστούμε τη δημοσιογραφία.
Αλλά όχι για ένα ύποπτο μοντάζ. Κι ας αφορά κάποιον όπως ο Τραμπ που δεν τον έχουμε στην καρδιά μας.
Διότι έχω την αίσθηση ότι κάπου έχουμε ξεφύγει. Βαφτίζουμε δημοσιογραφία κάθε είδους αλητεία στο όνομα της «ελεύθερης έκφρασης» και του «ελέγχου της εξουσίας».
Μόνο που ούτε η ελεύθερη έκφραση ούτε ο έλεγχος της εξουσίας ασκούνται χωρίς στοιχειώδεις κανόνες.
Δεν μπορεί να βάζεις τον άλλο να λέει πράγματα που δεν έχει πει επειδή δεν τον γουστάρεις και θέλεις να χάσει τις εκλογές.
Προ ημερών, ο δημοσιογράφος Γκαμπριέλε Νουντσιάτα απολύθηκε από το πρακτορείο Nova στις Βρυξέλλες επειδή έκανε μια ερώτηση που κρίθηκε άστοχη σε συνέντευξη Τύπου της Κομισιόν.
Ρώτησε συγκεκριμένα αν το Ισραήλ θα κληθεί να πληρώσει την ανοικοδόμηση της Γάζας, ακριβώς όπως καλείται η Ρωσία να πληρώσει για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.
«Δεν υπάρχουν λανθασμένες ερωτήσεις», δήλωσε μετά την απόλυσή του.
Προφανώς υπάρχουν. Η ερώτησή του όμως δεν ήταν λανθασμένη. Ηταν εξυπνακίστικη και παραπλανητική. Υποδήλωνε σκοπιμότητα. Χωρίς αυτό, σε καμία περίπτωση, να αποτελεί λόγο απόλυσης. Απλώς τόσο μυαλό κουβαλούσε ο συνάδελφος.
Ανέφερα τα δυο περιστατικά για να σημειώσω με ειλικρίνεια πως σε έναν μπερδεμένο κόσμο δεν μπορεί να μην είναι μπερδεμένη η δημοσιογραφία.
Παρεμπιπτόντως, το ζήσαμε πρόσφατα και στην Ελλάδα με τα Τέμπη.
Πηγή: tovima.gr
