Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Ο συνομιλητής μου είναι 55 ετών. Άνεργος εμποροϋπάλληλος. Δεν απολύθηκε από τη δουλειά του. Το μαγαζί, στο οποίο διατηρούσε και ένα μετοχικό ποσοστό, έκλεισε. Πωλούσε είδη δώρων και μικροπράγματα. Και το λουκέτο που μπήκε στην πόρτα του είναι κινεζικής προέλευσης. Όπως άλλωστε και οι λόγοι αυτή της μικρής οικονομικής τραγωδίας.
Ο άνθρωπος μου περιγράφει πώς η εμφάνιση των εφαρμογών της Temu και της Shein οδήγησαν σταδιακά σε καθίζηση των πωλήσεων. Τα προϊόντα που εισήγαγαν σε τιμές χονδρικής, άρχισαν να διατίθενται, σχεδόν με το ίδιο κόστος, στο κοινό της λιανικής. Και δεν είναι μόνο οι χαμηλές τιμές των προϊόντων. Είναι και το μάρκετινγκ. Τα συγκεκριμένα προϊόντα διατίθενται μέσα από εφαρμογές που καθιστούν το shopping εθιστικό. Τα πάντα εκεί μέσα είναι φθηνά. Και τα αγοράζεις ακόμα και όταν δεν τα χρειάζεσαι. Το ευτελές της ποιότητας δεν σε απασχολεί καθώς αντίστοιχη είναι και η τιμή.
Τα διαθέσιμα στοιχεία για τη διείσδυση της Temu στην Ελλάδα είναι συγκλονιστικά. Κατά μέσο όρο, πραγματοποιούνται περίπου 10.000 παραγγελίες ημερησίως από Έλληνες καταναλωτές, με το μέσο καλάθι αγορών να ανέρχεται στα 25 ευρώ, γεγονός που μεταφράζεται σε ημερήσιο τζίρο περίπου 250.000 ευρώ. Αυτός ο τζίρος αφαιρείται καθημερινά από τις εργασίες του ελληνικού λιανεμπορίου.
Σύμφωνα με το μέτρο που αναμένεται να υιοθετήσει η Ευρώπη, κάθε μικρό δέμα που έρχεται από την Ασία με αξία ως και 150 ευρώ, θα επιβαρύνεται δασμολογικά με δύο ευρώ. Μπορεί αυτό το μικρό φορολογικό «καπέλο» να ανακόψει την καταναλωτική ροή προς την Κίνα; Ούτε για αστείο. Η τελική τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής είναι τόσο χαμηλή ώστε δεν πρόκειται να δώσει σημασία.
Το κινεζικό προϊόν δεν είναι απλώς εμπορικό αντικείμενο-είναι εργαλείο ήπιας ισχύος. Δεν χρειάζονται καν διαφημίσεις. Χρειάζεται μόνο ένας χρήστης με χαμηλό budget και ένα smartphone. Μπαίνει στην εφαρμογή και καταλαμβάνεται από μία αίσθηση αφθονίας. Μπορεί να αγοράσει οτιδήποτε βλέπει. Κι έτσι, αθόρυβα, η Κίνα δεν διεισδύει. Καταλαμβάνει. Το φαινόμενο δεν είναι απλώς εμπορικό. Η κινεζική οικονομία έχει χτίσει την εξαγωγική της ισχύ πάνω σε ένα συνδυασμό παραγωγής με φθηνό κόστος και κρατικών επιδοτήσεων. Η Δύση συζητά κανονιστικά πλαίσια και ανθρωπιστικές αξίες, η Κίνα στέλνει containers.
Και μέσα σε αυτά τα containers βρίσκεται η απάντηση που ζητά ο Ευρωπαίος καταναλωτής χαμηλού εισοδήματος. Από τη μία αντιμετωπίζει, κάπως, την ακρίβεια, από την άλλη καλύπτει την ανάγκη του για ανανέωση. Ναι, λέμε ότι πρόκειται για φθηνιάρικα πράγματα. Αλλά ξεχνάμε ότι για πολλούς είναι και τα μόνο που μπορούν να ακουμπήσουν και να αποκτήσουν.
Υποθέτω θα το έχετε συνειδητοποιήσει και εσείς: η καθημερινότητα μας μετατρέπεται, ως προς την υλική της διάσταση, σε made in China. Και η Κίνα χρησιμοποιεί τον δυτικό καταναλωτισμό ως Δούρειο Ιππο για τη διείσδυση της στην Ευρώπη. Δείτε, για παράδειγμα, τα βίντεο με τα κινεζικά αυτοκίνητα στο TikTok. Δεν ξέρω αν διαλύονται στην πρώτη βροχή, αλλά δείχνουν εντυπωσιακά με αστεία τιμή, σε σχέση με αυτά που πληρώνουμε εδώ για την αγορά αυτοκινήτου. Και αφού δείτε τα αυτοκίνητα, διαβάστε τα σχόλια που περιγράφουν τον πόθο του δυτικού καταναλωτή. Μετά μπορεί να πέσετε σε ταξιδιωτικά βίντεο με τα ενθουσιώδη σχόλια των δυτικών που επισκέπτονται την Κίνα και μένουν με ανοιχτό στόμα. Κάποτε το ταξιδιωτικό όνειρο ήταν να δεις τους ουρανοξύστες στην Αμερική. Τώρα μετακινείται προς την Ανατολή, να χαζέψεις τους ιπτάμενους δρόμους των Κινέζων.
Ακούγεται απαισιόδοξο, αλλά δεν βλέπω πώς η Ευρώπη μπορεί να αντισταθεί σε αυτήν την τάση. Τα ράφια της γεμίζουν από κινέζικα προϊόντα, οι χωματερές της από τα πλαστικά και τα μυαλά των καταναλωτών της από πολυτέλεια που φαίνεται προσιτή. Τι μπορεί να γίνει για αυτό; Τίποτα. Η Κίνα δεν πουλάει μόνο προϊόντα. Πουλάει τον κόσμο που εμείς δεν μπορούμε πια να φτιάξουμε. Μία καλή ιδέα θα ήταν να πάρεις το παιδί από τα αγγλικά και να το στείλεις στα κινέζικα.
Πηγή: news247.gr
