Γράφει η Φώφη Γιωτάκη
Είναι σχεδόν ακραίο το σενάριο να μπορεί κανείς να αποφύγει την … κατανυκτική ατμόσφαιρα ενός καθημερινού μποτιλιαρίσματος στο δρόμο προς τη δουλειά το πρωί
Είτε βρέχει-χιονίζει, είτε έχει έναν υπέρλαμπρο ήλιο, τα συνήθη καθημερινά θαύματα. Ακόμη και οι απειροελάχιστες εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον καθημερινό, βασανιστικό, ανυπόφορο κανόνα. Είτε στις 7, είτε στις 8-9 το πρωί, κάθε μέρα, όλη μέρα, συνεχίζεται το ίδιο σκηνικό στους δρόμους της αγαπημένης μας Αθήνας και του λεκανοπεδίου γενικότερα.
Μη ρυθμοί ή οι πιο αργοί ρυθμοί ταχύτητας στο κιβώτιο του αυτοκινήτου. Σταματημένα αυτοκίνητα και λεωφορεία σε μια ακούνητη διαδήλωση στους δρόμους που οδηγούν στο κέντρο, στα βόρεια ή στα νότια προάστια, στην Ανατολική-Δυτική Αττική, όπου είναι τέλος πάντων η έδρα της εργασίας του καθενός και της καθεμιάς που θέλει να τρέξει αλλά ζει το «νόμο» του μποτιλιαρίσματος το χάραμα ή αργά το απόγευμα στο δρόμο της επιστροφής. Χαμένες ώρες στους δρόμους, νεύρα στο κόκκινο, ένα κύριος να κορνάρει (χωρίς …λόγο και αποτέλεσμα) και να συμβάλει στο χάος- μια κυρία (σε απόσταση αναπνοής εννοείται) στο διπλανό αυτοκίνητο, στη μεσαία λωρίδα να προσπαθεί μάταια να στρίψει δεξιά και να πάρει την πρώτη έξοδο της Αττικής οδού μπας και γλιτώσει κάποια δευτερόλεπτα από την αβάσταχτη «κανονικότητα» του 24ώρου.Και φυσικά έχουν μαζί τους ζεστό ή κρύο καφέ που έχει αλλάξει θερμοκρασία και δεν πίνεται μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Με το νέο κώδικα οδικής κυκλοφορίας δεν μπορείς να μιλήσεις στο τηλέφωνο- και σωστά, πολύ σωστά. Αλλά τι κάνεις άραγε, όταν εσύ και το όχημα έχετε ακινητοποιηθεί στην Κηφισίας, στη Μεσογείων, στον Κηφισό και σε όποιο άλλο ειδυλλιακό μποτιλιάρισμα και οι υποχρεώσεις τρέχουν; Και ακόμη χειρότερα: τι κάνεις αν πρέπει να ανακαλύψεις την πιο κοντινή διαδρομή προς το γιατρό ή το νοσοκομείο που έχεις ραντεβού αλλά δεν κερδίζεις το στοίχημα; Εννοείται ότι αν, μακριά απ’ όλους, υπάρχει επείγον περιστατικό, καλείς το ασθενοφόρο και ελπίζεις – ναι το σκέφτεσαι- ότι δεν θα συναντήσει τα ίδια καθημερινά εμπόδια.
Το καλοκαίρι, τρως με το κουτάλι τον καύσωνα- ο κλιματισμός αν υπάρχει απαιτεί για να λειτουργήσει καύσιμο- πολύ καύσιμο κι αν πλησιάζει το τέλος του μήνα, κάνεις ένα γρήγορο υπολογισμό μηνιαίων εσόδων και εξόδων. Το φθινόπωρο και το χειμώνα, το τοπίο αλλάζει, οι ταχύτητες όχι. Δεν είναι υπερβολικές οι σχετικές περιγραφές, είναι ένα «αγαπημένο» κομμάτι της καθημερινότητας. Οι ειδικοί προβλέπουν ότι οι μετακινήσεις στην Αττική έως το 2030 θα αυξηθούν 15%-20%, ενώ ο κυκλοφοριακός φόρτος στην Αττική οδό, που ήδη αυξήθηκε κατά 9,5% από το 2023 έως σήμερα, θα φτάσει το 50%-55% μέχρι το 2050. Κοίταξε το ρολόι σου, έχοντας το χέρι στο τιμόνι. Και τι θα καταλάβεις; Ο Κηφισός τις πρωινές ώρες μοιάζει με ένα ποτάμι χωρίς ροή, σε άλλες κεντρικές αρτηρίες πάλι είναι το χειρόφρενο που πρωταγωνιστεί. Κάθε χρόνο, σύμφωνα με στοιχεία της Περιφέρειας Αττικής, 100.000-120.000 νέα οχήματα μπαίνουν στο λεκανοπέδιο. Το 2024, οι Αθηναίοι οδηγοί έχασαν κατά μέσο όρο 111 ώρες μέσα στην κίνηση – επτά ολόκληρες εργάσιμες ημέρες! Για κάθε 10 χιλιόμετρα χρειάζονται μισή ώρα- πιο τέλεια δεν γίνεται. Και η ζωή συνεχίζεται. Κι άλλοι αριθμοί: 3,5 εκατομμύρια οχήματα, 720.000 μοτοσικλέτες και 14.000 ταξί κυκλοφορούν κάθε μέρα στην Αττική. Μάλιστα, να οι διαπιστώσεις.
Είναι προφανές ότι οι αιτίες είναι πολλές αλλά και γνωστές. Φταίει η αύξηση του πληθυσμού και των επισκεπτών. Είναι η μία αιτία. Δεν φτάνουν οι δημόσιες συγκοινωνίες που ξέρουμε. Δεν υπάρχουν οργανωμένοι χώροι στάθμευσης (και για όλα τα βαλάντια), ή παίρνει ο καθένας μας το αυτοκίνητο για ψύλλου πήδημα- ισχύει; Και αν ναι, γιατί; Μπορεί να αλλάξει; Το σίγουρο είναι ότι έχουν παγώσει οι περιβόητες επεκτάσεις των αυτοκινητοδρόμων- σταματούν στη μέση, στα λιμάνια της Αττικής δεν φτάνουν. Το καλοκαίρι με τα εκατομμύρια τουριστών στους δρόμους, όποιος θέλει να φτάσει πχ με τον προαστιακό στο λιμάνι της καρδιάς του δεν μπορεί. Ούτε πχ να φτάσει μετά από τις 8 το βράδυ στο λιμάνι του Λαυρίου από το κοντινό νησί, μπορεί να βρει έξω από το …πλοίο να τον περιμένει το λεωφορείο για να γυρίσει σπίτι του. Να περιμένει, ναι- αλλά πόσες ώρες. Είναι πολλές οι αιτίες, αλλά ποιος έχει την υπομονή να τις ακούσει όταν είναι κολλημένος στο μποτιλιάρισμα. Λύσεις θέλει να ακούσει. Έστω και προσωρινές. Που δεν είναι λύσεις οι προσωρινές- το ξέρεις και προσδοκάς το καλύτερο. Αρκεί να έρθει, να έχεις την υγειά σου και να το ζήσεις στους δρόμους της Αττικής. Υπάρχουν οι ειδικοί, συγκοινωνιολόγοι και άλλοι που προτείνουν λύσεις. Οι αρμόδιοι φορείς. Η κυβερνητική παράταξη και τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να αναζητήσουν λύσεις υιοθετώντας εκτός από «μπαλώματα» και προτάσεις μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. Αν δεν μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, ας … καθίσουν για μια ώρα στο καθημερινό μποτιλιάρισμα με τους ίδιους στη θέση του οδηγού.
Πηγή: protothema.gr
