Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τη δήλωση του κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Παππά. Αρχικά δεν πίστευα στα μάτια μου. Σκέφτηκα ότι σίγουρα θα πρέπει να αλλάξω γυαλιά. Όμως όχι αυτή ήταν η δήλωση του. «Ευχής έργον να καταθέσουμε μαζί προτάσεις νόμου με το ΠΑΣΟΚ» δήλωσε.
Και συνέχισε «νομίζω πως θα πρέπει να υπάρξει μία προγραμματική σύγκλιση, η οποία να έχει και ορίζοντα την εκλογική συνεργασία». Βάστα λίγο, πανμέγιστε Παππά. Αρχικά δεν ρώτησες το εκλογικό σώμα που έκανε τη μία ή την άλλη επιλογή. Δευτερευόντως αφού κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί τέτοια ανοίγματα τα πληρώνει πολύ ακριβά.
Μα δεν έμαθες τίποτα από τη συντριβή του 2019, με αυτή την εμμονική απλή αναλογική; Δεν καταλαβαίνεις ότι δεν σε θέλει το κοπέλι;
Θα μου πεις στην πολιτική όλα είναι απίθανα μέχρι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες και να προκύψει αυτή η συγκολλητική ουσία. «Εξουσία» θαρρώ ονομάζεται.
Επίσης στην περίπτωση που οι εσωκομματικές διαδικασίες ανοίξουν την πόρτα εξόδου στον άλλο Νίκο, τον κρητίκαρο, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι η επόμενη ηγεσία θα βλέπει με «καλό μάτι» μια συνεργασία των δύο κομμάτων; Μπας και έχεις μαγική σφαίρα; Αν είναι να σε ρωτήσω να μου πεις το μέλλον μου και το ριζικό μου.
Αλλά έτσι να σου βάλω έναν ακόμα προβληματισμό από τα δικά σου λεγόμενα. «Έχουμε μία «ραγδαία αποδυναμωμένη Νέα Δημοκρατία και μία «κατακερματισμένη προοδευτική αντιπολίτευση» είπες.
Δεν θα έπρεπε να σε προβληματίζει ότι απέναντι σε έναν αποδυναμωμένο αντίπαλο χρειάζεστε δυο και βάλε θα σου πω εγώ για να καταφέρετε τη νίκη;
Δεν ξέρω βρε αγόρι μου, μήπως να κρατήσετε όλοι σας λίγο την ανάσα σας και το στόμα σας κλειστό ; Γιατί αυτό με τα αυτογκόλ θα πρέπει να σας προβληματίσει λιγουλάκι!
Φιλικά το λέω, αλλά ο σοφός λαός μας λέει «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει»!
