Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης
Επιστρέφουμε λοιπόν στην Κάσο, να δοκιμάσουμε άλλη μία φορά για το καλώδιο. Ο επιμένων νικά – πού ξέρεις; Τη φορά αυτή, πάντως, κατεβαίνουμε καλύτερα προετοιμασμένοι. Εχουμε βάλει και το Ισραήλ στην υπόθεση του υποβρύχιου καλωδίου, επίσης έχουμε καλέσει την αμερικανική Chevron να ψάξει κοντά στην επίμαχη περιοχή για τους υδατάνθρακες του Πάνου Καμμένου και νιώθουμε πιο ασφαλείς. Α, ναι! Μην ξεχάσω και την πρώτη φρεγάτα Μπελάρα, το καμάρι μας, που αναμένεται μέσα στο καλοκαίρι, αν έχω καταλάβει σωστά. Επομένως, τρέμετε, Τουρκαλάδες!
Στην απόφασή μας να επιμείνουμε υποθέτω ότι συνυπολογίζουμε και το πολύ θετικό κλίμα στις σχέσεις του Γιώργου Γεραπετρίτη με τον τούρκο ομόλογό του. Ειδικά στη Γενεύη, ακούω, στη διάσκεψη που έγινε προ εβδομάδων για το Κυπριακό, έκανε εντύπωση στην ελληνική πλευρά πώς ο Φιντάν έθεσε υπό τον έλεγχό του τον Τατάρ (κοινώς, τον καπέλωσε) ώστε να υπάρξει συνεννόηση.
Και υπήρξε, τελικά, συνεννόηση χάρη στον Φιντάν. Απέδωσε κάτι όμως η συνεννόηση; Κατά τη γνώμη μου, τίποτα. Γιατί η πραγματοποίηση των τεσσάρων νέων διόδων που συμφωνήθηκαν στη Γενεύη επαφίεται στην καλή θέληση του Τατάρ. Καταλάβατε, δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο. Η καλή διάθεση του Φιντάν μάς ήταν χρήσιμη, δηλαδή, για να χρυσώσουμε το χάπι και να πουλήσουμε στην κοινή γνώμη το τίποτα σαν να ήταν κάτι.
Σε αυτά βασιζόμαστε λοιπόν και προχωρούμε. Αν οι Τούρκοι δεν ψαρώσουν και στείλουν ξανά τα πολεμικά πλοία τους (την προηγούμενη φορά έστειλαν πέντε), εμείς τι κάνουμε; Οτι δεν τα βλέπουμε; Αυτό δεν γίνεται. Επομένως, δύο επιλογές έχουμε. Η μία είναι ότι βρίσκουμε μια πρόφαση και την κοπανάμε. Πρέπει να είναι κάτι πειστικό, όμως. Ας πούμε: «Αμάν! Ξέχασα τον θερμοσίφωνα αναμμένο στο σπίτι! Μια στιγμή, μην πάτε πουθενά εσείς, πετάγομαι και επιστρέφω αμέσως».
Φυσικά, δεν επιστρέφουμε ποτέ. Ούτε πρόκειται να μας αναζητήσουν οι Τούρκοι, μην ανησυχείτε. Τη γλιτώνουμε, όμως ο εξευτελισμός είναι εγγυημένος και, το χειρότερο, αναγνωρίζουμε εμμέσως την ανωτερότητα της τουρκικής ισχύος στο Αιγαίο. Εναντι των τρίτων τουλάχιστον – γιατί εμείς θα βρούμε τρόπους να παραμυθιαστούμε, ξέρουμε από αυτά. Ομως η γνώμη των τρίτων μετράει εν προκειμένω, γιατί αυτή διαμορφώνει την πραγματικότητα, όχι οι επιθυμίες που δεν τολμάμε να πραγματοποιήσουμε.
Η δεύτερη επιλογή είναι να μη φύγουμε, αλλά να στείλουμε και εμείς τα δικά μας πλοία και να έχουμε ένα ωραίο «stand-off», που λένε οι Αμερικανοί, τύπου Ιμίων. (Θα το καλύπτουν τα διεθνή ΜΜΕ, θα είναι πρώτης τάξεως διαφήμιση για τον τουρισμό μας!) Την προηγούμενη φορά ήταν ο Κλίντον πρόεδρος των ΗΠΑ. Τώρα είναι ο Τραμπ και τον ακούσατε με πόσο θαυμασμό μίλησε για τον Ερντογάν την περασμένη Δευτέρα. Ακόμη και αν παρέμβουν οι ΗΠΑ και εκτονωθεί η ένταση, πιστεύετε θα μπορούμε να επανέλθουμε για τρίτη φορά; Πιθανότερο θεωρώ να συμφωνήσουμε για επιστροφή στην «προτέρα κατάσταση», δηλαδή «γκριζάρουμε» την επίμαχη περιοχή και μένουμε μακριά.
Θεωρητικά, βέβαια, θα μπορούσαμε να μη ζητήσουμε την παρέμβαση της υπερδύναμης. Θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τη συμβουλή που έδωσε ο λόρδος Νέλσον στον νεαρό Τόμας Κόχρεν, τον μετέπειτα διάσημο πλοίαρχο των Ναπολεόντειων Πολέμων: «Never mind maneuvers. Always go out at them» (Μη σε νοιάζουν οι μανούβρες, κατευθείαν πάνω τους). Τη συμβουλή αυτή να ακολουθήσουμε και να καθαρίσουμε μόνοι μας μαζί τους. Προσωπικά, εκτιμώ ότι δεν θα έχει καλό τέλος, τουλάχιστον όμως θα ικανοποιήσουμε το μεράκι μας. Τι λέτε;
Περιφέρειες
Είναι παλιό, του Νοεμβρίου που πέρασε, η αξία του όμως είναι διαχρονική, δεν παλιώνει, γιατί αγγίζει την ουσία του Υπαρκτού Ελληνισμού. Βραβεύτηκε, διαβάζω και δυσκολεύομαι να μη γελάω, η Περιφέρεια Αττικής ως η «πιο φιλόξενη Περιφέρεια της Ελλάδας».
Ως προς την αξία του βραβείου, αρκεί η φράση ότι οι Ελληνες βραβεύουν τους Ελληνες. Καταλαβαίνω όμως και δικαιολογώ. Το καθημερινό μποτιλιάρισμα στους δρόμους, το στριμωξίδι και η βρώμα στα δημόσια μέσα συγκοινωνίας, όλα αυτά φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά τον έναν στον άλλο και, όπως και να το κάνουμε, η γνησιότητα της ανθρώπινης επαφής είναι στον πυρήνα της φιλοξενίας.
Δεν είναι; Αναρωτιέμαι, όμως, αν στενοχωρήθηκαν οι άλλες Περιφέρειες και μήπως θα έπρεπε του χρόνου η Αρχή που απονέμει τα βραβεία να μεριμνήσει για να μη μείνουν παραπονεμένες οι άλλες. Να θεσπίσουν, ας πούμε, την πιο ωραία Περιφέρεια της Ελλάδας, την πιο χυμώδη, πιο αγαλματώδη, πιο τσαχπίνα. Εν πάση περιπτώσει, πολλά μπορούν να βρεθούν ώστε όλες οι Περιφέρειες να μείνουν ικανοποιημένες…
Ηχηρή Παρέμβαση
Δεν προξενεί εντύπωση πλέον ότι ο Κώστας Καραμανλής Β΄ ο Ακάματος μίλησε και πάλι. Από το περασμένο καλοκαίρι, η αφωνία που τον ταλαιπωρούσε επί δεκαπενταετία πέρασε. Προ ημερών, με αφορμή τις ανακατατάξεις στο διεθνές περιβάλλον, ο κ. Καραμανλής βρήκε την ευκαιρία να απευθυνθεί μέσω βίντεο στους Ελληνες και τις Ελληνίδες για να επιστήσει την προσοχή μας στην ανάγκη να διαφυλάξουμε την κοινωνική ειρήνη, τη δικαιοσύνη και τη συνοχή.
Εντάξει, τα λέει σαν θείος. Δεν λέει τίποτα το πρωτότυπο ή το συναρπαστικό, αλλά θα μπορούσαν να ήταν χρήσιμες οι παραινέσεις του αν τον άκουγε κανένας. Ποιος να τον ακούσει όμως; Την εν λόγω παρέμβαση την έκανε, κρατηθείτε, «στο αγροτικό συνέδριο των Πανελλήνιων Συνδέσμων Αγροτικών Θεμάτων και Αγροτικών Φωτοβολταϊκών»!
Ποιος να τον ακούσει λοιπόν; Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχω και εγώ για να αναπαραγάγω το μήνυμά του, γιατί ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αγροτικών Φωτοβολταϊκών πολύ αμφιβάλλω αν το έπιασε…
Πηγή: tovima.gr
