Γράφει ο Γιάννης Καρτάλης
Θέμα χρόνου ήταν να ξεσπάσουν οι έντονες αντιδράσεις για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στο Ισραήλ, από τη στιγμή που η πολιτική Νετανιάχου στη Γάζα έχει ξεπεράσει κάθε όριο, οδηγώντας ουσιαστικά σε κατάσταση λιμοκτονίας τον λαό της Παλαιστίνης. Γεγονός που προκάλεσε άλλωστε μια σημαντική στροφή της έως τώρα πολιτικής τους σε δύο από τους πιο στενούς συμμάχους του Ισραήλ, τη Γαλλία και τη Βρετανία, που ανακοίνωσαν ότι θα κινηθούν συντονισμένα για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, κάτι που έχουν ήδη πράξει 147 χώρες στον κόσμο. Μια ενέργεια που σηματοδοτεί τη νέα στάση της Βρετανίας μετά τη συμφωνία της με την Ευρωπαϊκή Ενωση για μια ουσιαστική, αν όχι τυπική κατάργηση το περιώνυμου Brexit, που υποδηλώνει παράλληλα μια βαθμιαία αποδέσμευση του Λονδίνου από τη στενή σχέση με την Ουάσιγκτον.
Η κριτική κατά της κυβέρνησης επικεντρώθηκε κυρίως στο γεγονός ότι η Αθήνα απέφυγε να εκδηλώσει στήριξη στην πρωτοβουλία της Ολλανδίας για αναθεώρηση της εμπορικής συμφωνίας της ΕΕ με το Ισραήλ. Με το υπουργείο Εξωτερικών να απαντά ότι η Αθήνα από την πρώτη στιγμή τάχθηκε υπέρ της ανεμπόδιστης ροής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και με τον Πρωθυπουργό να χαρακτηρίζει «αδικαιολόγητο και απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει στη Γάζα». Τη στιγμή που ο Νετανιάχου, αν και άνοιξε τον δρόμο για μια παροχή βοήθειας με το σταγονόμετρο στους Παλαιστινίους, επανέλαβε ότι επιδιώκει πάντα την κατοχή ολόκληρης της περιοχής της Γάζας, με την πλήρη απομάκρυνση των Παλαιστινίων, προς εφαρμογή προφανώς του σχεδίου Τραμπ για τη μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μεσογείου». Επιβεβαιώνοντας έτσι ότι μοναδικός στόχος του είναι η συνέχιση του πολέμου, προκειμένου να αποφύγει την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη για μια σειρά οικονομικών και άλλων σκανδάλων.
Με τα δεδομένα αυτά τίθεται πλέον το καίριο ερώτημα αν πράγματι μπορεί να συνεχιστεί ανέφελα η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, που βασίστηκε στην ανοιχτή ρήξη Ισραήλ – Τουρκίας, κυρίως για το θέμα της επιρροής των δύο χωρών στην κλονιζόμενη Συρία και όχι μόνο. Τη στιγμή που η Τουρκία έχει αναβαθμίσει τον ρόλο της όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της, αλλά και στις σχέσεις της με την ΕΕ, η οποία της έχει ανοίξει την πόρτα για τη συμμετοχή της στην ενίσχυση της νέας αμυντικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης, αγνοώντας τις ελληνικές ενστάσεις για το casus belli και της Λευκωσίας για τη δημιουργία του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Γι’ αυτό άλλωστε και η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία επικεντρώθηκε κυρίως στον τομέα της άμυνας, καθιστώντας ακόμα πιο δυσχερή τη διακοπή τώρα της συνεργασίας αυτής.
Πηγή: tovima.gr
