Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος
Η συζήτηση στη Βουλή την περασμένη Τρίτη για την περίφημη τροπολογία περί της χρήσεως και της προστασίας του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη αποτέλεσε μια θαυμάσια ευκαιρία να αντιληφθεί η κοινωνία ότι στη χώρα τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ακόμα και αυτό που είναι κοινώς παραδεκτό και υπακούει στην κοινή λογική.
Η κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση στη Βουλή μια τροπολογία η οποία επί της ουσίας τι κάνει; Θέτει την κοινωνία μπροστά στο ψευτοδίλημμα αν είναι ικανοποιημένη με τη σημερινή εικόνα ενός κορυφαίου τοποσήμου της πρωτεύουσας ή, αν δεν είναι, να στρατευθεί και να επικροτήσει την κυβερνητική προσπάθεια να αποκτήσει ο χώρος την πρότερη μορφή του.
Σαφής η διάκριση, αλλά ακόμα πιο φανερή η στόχευση. Το «αγκάθι» στην υπόθεση, αυτό που εν τέλει προκάλεσε και την κυβερνητική νομοθετική πρωτοβουλία, είναι ο κατάλογος των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη που έχει αναγραφεί στα τσιμέντα της πλατείας.
Και έχει ως παρεπόμενο ό,τι συνοδεύει το αυτοσχέδιο «μνημείο» – γιατί περί αυτού πρόκειται: πλαστικές καρέκλες, τραπεζάκια, σκηνές, το υπαίθριο καφενείο, ακόμα και οι λόγοι υγιεινής, λίγα μόλις μέτρα από εκεί που το επίσημο κράτος τιμάει τον Αγνωστο Στρατιώτη, με ευζώνους από την Προεδρική Φρουρά.
Πολλοί – και η αντιπολίτευση κυρίως – πιστεύουν πως όσα παρακολουθήσαμε την Τρίτη στη Βουλή, και επί ημέρες στα μέσα ενημέρωσης, αποδεικνύουν ότι ο πραγματικός στόχος του Πρωθυπουργού ήταν ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας.
Κατά τις απόψεις που διατυπώθηκαν, η τροπολογία για τον Αγνωστο Στρατιώτη ήταν μια απόπειρα να πάρει ενός είδους εκδίκηση από αυτόν, διότι, πρώτον, κρύβεται στις δύσκολες ώρες της κυβέρνησης, δεύτερον, αποφεύγει να λερωθεί στις καθημερινές μάχες που δίνονται (σε αντίθεση με τον Αδωνι Γεωργιάδη) και, τρίτον, διότι εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια παρασκηνιακή συζήτηση, η οποία θέλει τον κ. Δένδια να διαδέχεται «εν κινήσει» τον κ. Μητσοτάκη…
Μπορεί όλα αυτά να έχουν σχέση με την απόφαση του κ. Μητσοτάκη να «δημιουργήσει» (διότι επί της ουσίας πρόκειται για μια κατασκευή) θέμα με το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη; Ισως, όπως αποδείχθηκε και από τη στάση του ίδιου του «ενδιαφερομένου»: η απουσία του από τη συζήτηση στη Βουλή και η αμφίσημη όσο και αιχμηρή δήλωση που έκανε εν συνεχεία έδειξαν ότι ανέγνωσε σωστά το «μήνυμα».
Ωστόσο το μήνυμα δεν αφορούσε αποκλειστικά τον κ. Δένδια. Η πραγματική στόχευση του Πρωθυπουργού είναι ο εκτός Δεξιάς ψηφοφόρος του, το 2019 και το 2023, ο οποίος απομακρύνθηκε εξαιτίας των υποκλοπών, της καταρράκωσης του κράτους δικαίου, των σκανδάλων τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ.
Αυτός ο ψηφοφόρος έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι κεντρώος, είναι δημοκρατικός πολίτης, έχει ένα λίγο-πολύ ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης και τρέμει στην ιδέα ότι η χώρα θα περιπέσει και πάλι σε καθεστώς αποσταθεροποίησης. Αυτός είναι ο φόβος του. Με τη ζωή του θα δει πώς θα τα καταφέρει. Εκείνο που δεν αντέχει είναι να δει την Ελλάδα να επιστρέφει στην περίοδο που δεν ήξερε τι του επεφύλασσε η επομένη.
Η τροπολογία Μητσοτάκη λοιπόν κατ’ εμέ στόχευσε στο συλλογικό υποσυνείδητο της μεσαίας τάξης. Αυτής που υπέφερε τόσο στα χρόνια της κρίσης όσο και εν συνεχεία, στην περίοδο της διακυβέρνησης του κ. Αλ. Τσίπρα.
Αν είχε στόχο και το «εγώ» του κ. Δένδια, αν θέλησε δηλαδή να κοντύνει κάπως τον φιλόδοξο υπουργό και εν δυνάμει ανταγωνιστή του, αυτό απλώς ανήκει στην κατηγορία της πολλαπλής στόχευσης με μία κίνηση.
Το σίγουρο είναι ότι εκτός από όλα αυτά πέτυχε και κάτι ακόμα: να εκθέσει – για μία ακόμα φορά – το ΠαΣοΚ. Και μάλιστα σε μια περίοδο που το κατ’ ευφημισμόν κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δέχεται πολλαπλές πιέσεις ένθεν κακείθεν. Στην περίπτωση της τροπολογίας περί της φροντίδας και της προστασίας του Μνημείου, αντί του προφανούς, της υπερψήφισης της τροπολογίας, συνοδευμένης όμως με ανοιχτή καταγγελία των παιχνιδιών που παίζει ο κ. Μητσοτάκης, επελέγη το πρωτοφανές – η κατάθεση δήλωσης αντισυνταγματικότητας!
Σε μια εποχή δηλαδή που θα περίμενε κανείς ότι θα έδινε όλες του τις δυνάμεις να εμφανιστεί ως ο κύριος εκφραστής του πολιτικού Κέντρου, το ΠαΣοΚ επέλεξε να στείλει, και πάλι, το λάθος μήνυμα στους ψηφοφόρους του.
Οτι δεν συντάσσεται ούτε με τη λογική ούτε με την πραγματικότητα. Ενεργεί, εμμονικά σχεδόν, στα όρια του αυτοχειριασμού, με στόχο τα «εύσημα» μιας μερίδας αριστερών ψηφοφόρων, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και, εννοείται, δεν του ανήκουν!
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, και όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα είναι ούτε η τελευταία. Και πότε συμβαίνει; Φευ, όταν το Μέγαρο Μαξίμου τού απομυζά ψηφοφόρους, επισείοντας ως μπαμπούλα τον κ. Τσίπρα. Αλλά η Χαριλάου Τρικούπη δεν πρέπει να ψέγει κανέναν γι’ αυτό παρά μόνο τον εαυτό της…
Πηγή: tovima.gr
