Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Πρώτα τα αυτονόητα. Η κυβέρνηση του Ισραήλ διαπράττει θηριωδίες στη Γάζα και ειδεχθή εγκλήματα κατά αμάχων. Έχει δε υπερβεί εδώ και καιρό τα όρια της θεμιτής αντίδρασης απέναντι στην τρομοκρατική ενέργεια της
Χαμάς. Ο στρατός του Ισραήλ δεν επιτίθεται μόνο σε μαχητές της Χαμάς. Οι ενέργειες του μας επιτρέπουν να πιστέψουμε ότι αποσκοπεί σε καθολική εξόντωση του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας.
Παρά τις ανακοινώσεις των δυτικών κυβερνήσεων, τις κινητοποιήσεις στην κοινωνία των πολιτών και τη ρητή καταδίκη του Ισραήλ, στον διπλωματικό ορίζοντα δεν διαφαίνεται κάτι που θα μπορούσε να ανακόψει τη λυσσώδη
ορμή του Νετανιάχου. Και αυτό συμβαίνει επειδή η αντίδραση της Δύσης είναι κατά βάση προσχηματική υπό την πίεση της κοινής γνώμης. Η Δύση πορεύεται κατά το συμφέρον της που επιτάσσει τη μη διάρρηξη των σχέσεων με το Ισραήλ.
Και τώρα ας εστιάσουμε τον φακό στα δικά μας. Τις τελευταίες εβδομάδες η ελληνική κυβέρνηση δέχεται αντιπολιτευτική κριτική επειδή δεν καταδίκασε με σφοδρότητα τις θηριωδίες του Ισραήλ. Θα αναρωτηθείτε βέβαια τι θα κέρδιζαν οι Παλαιστίνιοι αν η ελληνική κυβέρνηση εξέδιδε μία ανακοίνωση με δυνατές βουρδουλιές στην πλάτη του Νετανιάχου. Απολύτως τίποτα. Απλώς στο άγονο και άνυδρο τοπίο του γεωπολιτικού κυνισμού θα έπεφταν μερικές σταγόνες ηθικής που θα ικανοποιούσαν ένα κομμάτι του κοινωνικού ακροατηρίου. Εννοείται ότι και η Ελλάδα δεν θα αποκόμιζε κάποιο άμεσο κέρδος, όλοι το κατανοούμε αυτό.
Όμως, εντάξει, τα κόμματα οφείλουν, έστω να παριστάνουν, ότι πορεύονται με μπούσουλα ηθικές αξίες στη βάση του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Απλώς καμιά φορά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί η απόσταση της καλής κουβέντας από την κοινή βλακεία καλύπτεται με μία ανακοίνωση. Τι εννοώ; Με κοινή επιστολή που υπογράφουν οι ηγεσίες των τεσσάρων αριστερών κομμάτων της Βουλής (συμπεριλαμβάνεται και η Πλεύση…) ζητείται από την ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες κατά του Ισραήλ.
Δηλαδή; «Να καταδικάσει ρητά και απερίφραστα η ελληνική κυβέρνηση τα εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ». Το μόνο εύκολο. Το έκανε ο Μητσοτάκης στην τελευταία του συνέντευξη. Ακολουθούν όμως τα σκληρά μέτρα. «Να διακόψει η Ελληνική Κυβέρνηση τη στρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ». Σοβαρά τώρα; Μπορεί, ας πούμε, ο Φάμελλος, που είναι και ο πιο μετριοπαθής, να μας εξηγήσει τι θα κερδίσει η Ελλάδα αν διακόψει τη συνεργασία της με τον πιο στενό της εταίρο, μετά την Κύπρο, στην περιοχή; Θα διαμηνύσει στον Ισραήλ ότι αποποιείται κάθε διάσταση της αμυντικής συνεργασίας των δύο χωρών; Και ας πούμε ότι το κάνει. Κόβει τις γέφυρες με το Ισραήλ. Και η Ελλάδα θα αναλάβει το τίμημα της ηθικής στάσης που θα υιοθετήσει. Οι Παλαιστίνιοι τι θα κερδίσουν;
Το καλύτερο το αφήνουν για το τέλος: «Να αναγνωριστεί το παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ». Συγγνώμη, αλλά αυτοί οι άνθρωποι διεκδικούν τη θεσμική σοβαρότητα του πολιτικού αρχηγού; Η Ανατολική Ιερουσαλήμ έχει αναγνωριστεί ως παλαιστινιακή πρωτεύουσα από τη Ρωσία, την Κίνα και τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας. Θα βγει η Ελλάδα, πρώτη σε όλο το δυτικό κόσμο και θα αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα; Δεν πάμε καλά.
Από την άλλη βέβαια, οφείλουμε να περιμένουμε διευκρινίσεις. Μπορεί οι τέσσερις αρχηγοί να έχουν κατά νου ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εναλλακτικής εξωτερικής πολιτικής δια του οποίου εγκαταλείπουμε τους εναγκαλισμούς με το Ισραήλ και πορευόμαστε αγκαλιά με τον αραβικό κόσμο, γυρίζοντας την πλάτη στην Ευρώπη. Δύσκολο να έχουν τέτοιο σχέδιο. Απλώς λαϊκίζουν, εξαπατώντας το ακροατήριο τους με ηθικοπλαστικά κηρύγματα και άσφαιρες πιστολιές εναντίον της λογικής.
Πηγή: news247.gr
