Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
ι πρόσφατες επιλογές για την ηγεσία της Δικαιοσύνης έγιναν κατά το Σύνταγμα και τον νόμο. Πάντα κάποιοι επιλέγονται και κάποιοι όχι.
Ουδείς το αμφισβήτησε αυτό κι ούτε άκουσα τίποτα σοβαρές ενστάσεις επί των προσώπων.
Ουδείς; Λάθος.
Το αμφισβήτησε η συνδικαλιστική ηγεσία εκείνων που καλούνται να εφαρμόσουν το Σύνταγμα και τους νόμους. Η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων.
Είχαν κάποια σοβαρή και τεκμηριωμένη ένσταση; Διατύπωσαν κάποια σοβαρά επιχειρήματα ή αμφιβολίες για κάποιον ή για κάποιους; Κατήγγειλαν μπαλαμούτι; Οχι.
Εως εδώ ας πούμε ότι «αυτό είναι η Ελλάδα» ή περίπου. Ο καθένας έχει τη γνώμη του και την παρόλα του.
Διαβάζω όμως στην ανακοίνωση της Ενωσης ότι αποτελεί «ώριμο κοινωνικό αίτημα ο αυτοπεριορισμός της εκτελεστικής εξουσίας» (ανακοίνωση 22/7).
Δεν ξέρω πώς προέκυψε τέτοιο αίτημα κι από ποιους, αλλά δεν θα τσακωθούμε.
Το ζήτημα λύνεται πολύ εύκολα. Η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων μπορεί να φτιάξει κόμμα, να κατέβει στις εκλογές κι αν πάρει συνταγματική πλειοψηφία θα έχει τη δυνατότητα να «αυτοπεριορίσει» όποια εξουσία νομίζει.
Η δικαιολογία του ώριμου αιτήματος όμως με ξένισε.
Διότι, σύμφωνα με την ανακοίνωση, αυτά θα γίνουν «ώστε να χειραφετηθεί ουσιαστικά η Δικαιοσύνη στον τόπο μας».
Δηλαδή; Τι ακριβώς μας λέει ο ποιητής;
Οτι ύστερα από 51 χρόνια δημοκρατίας η Δικαιοσύνη δεν είναι χειραφετημένη; Κι αυτό το διαπιστώνουν, αν δεν το ομολογούν, εκείνοι που καλούνται σε καθημερινή βάση να απονέμουν τη δικαιοσύνη;
Και τότε πώς λειτουργούν τα δικαστήρια της δημοκρατίας μας; Σε συνθήκες σκλαβιάς και υποτέλειας;
Αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε δεν αρκεί φυσικά οι δικαστές κι οι εισαγγελείς να φτιάξουν κόμμα. Πρέπει να φτιάξουν καταρχήν δικαστήρια.
Τα οποία θα στελεχώσουν με κάποιους άλλους δικαστές και εισαγγελείς αφού οι ίδιοι ομολογούν ότι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά.
Είμαι βέβαιος όμως ότι δεν ισχύει.
Οχι μόνο επειδή έχω γνωρίσει αναρίθμητους αξιόλογους δικαστές και ευσυνείδητους εισαγγελείς. Ούτε επειδή οι επικρίσεις για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι συνήθως ένα κουτοπόνηρο μέσο άσκησης πίεσης στη Δικαιοσύνη.
Αλλά κυρίως επειδή η επιλογή τού ή τής προέδρου του Αρείου Πάγου δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με την απονομή δικαιοσύνης στις υποθέσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ ή της Μουρτζούκου.
Εχει σχέση μόνο με διάφορους επιτήδειους που κάνουν καριέρα εναντίον της δικαιοσύνης.
Οι οποίοι ευτυχώς δεν χρειάζεται να φτιάξουν κόμμα από την αρχή. Μπορεί όποιος θέλει να ψηφίσει Ζωή ή Φάμελλο.
Που είναι ειδικοί και στα ζητήματα οργανωμένου εγκλήματος.
Πηγή: tovima.gr
