Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Παραδόξως ο Μάικ Πενς, ο πρώην αντιπρόεδρος του Τραμπ, είπε την ωμή αλήθεια. «Ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη, θέλει την Ουκρανία» (7/5).
Κι όλοι οι ειδικοί προειδοποιούν, ο καθένας με τα δικά του λόγια, πως «ο Πούτιν θέλει να καταρρίψει την παγκόσμια τάξη που επικράτησε από το 1945» (Badie, Wieviorka, Vimont…)
Ηδη η Φινλανδία ετοιμάζεται να αποτελέσει τον επόμενο στόχο. Και θα ακολουθήσουν οι βαλτικές χώρες.
Γι’ αυτό τον λόγο ο Πούτιν δεν διαπραγματεύεται. Κερδίζει απλώς χρόνο με απαιτήσεις που ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί.
Ουσιαστικά ζητεί τη μετατροπή της Ουκρανίας σε μια υποτελή ουδέτερη χώρα. Κάτι ανάλογο με την «φινλανδοποίηση» που είχε πετύχει με την Φινλανδία η Σοβιετική Ενωση μετά το 1945.
Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η ουσιαστική κατάργηση της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας που καταφανώς ο Πούτιν διεκδικεί με κάθε μέσο;
Και τώρα συγκεντρώνει στρατεύματα στα ρωσοφινλανδικά σύνορα. Μόνο οι ηλίθιοι ή οι πράκτορες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι επιδιώκει να επιβάλει με την απειλή ότι «θα πολεμούμε όσο χρειαστεί».
Η τακτική του έχει μια λογική. Προφανώς ποντάρει στην αδυναμία του Τραμπ να αφοσιωθεί επί μακρόν σε ένα θέμα, το οποίο δεν καταλαβαίνει ή δεν τον νοιάζει ιδιαίτερα. Αλλά και στη βαρεμάρα που θα επικρατήσει στη Δύση με έναν ατέλειωτο πόλεμο.
Δεν είναι αστείο, όμως. Οι επιδιώξεις και οι μέθοδοι του Πούτιν αμφισβητούν την ουσία του πολιτισμού μας. Αν γίνουν αποδεκτές, τότε κανείς δεν θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής πουθενά και για οτιδήποτε.
Με άλλα λόγια, η ανασυγκρότηση μιας ζώνης «ρωσικής κυριαρχίας» μας αφορά όλους. Κι από την ιστορία έχουμε μάθει πως τέτοιες επιχειρήσεις κυριαρχίας αναχαιτίζονται μόνο με έναν τρόπο: την ήττα.
Οι αυταπάτες της αμερικανικής κυβέρνησης είναι ότι θα μπορέσει να βρεθεί μια διέξοδος χωρίς ο Πούτιν να ηττηθεί. Μακάρι να συμβεί αλλά είναι εντελώς απίθανο.
Εναν άνθρωπο που κινείται από ψευδαίσθηση ισχύος μπορείς να τον αντιμετωπίσεις μόνο αν του δείξεις ότι η ισχύς του είναι μια ψευδαίσθηση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Κι από αυτήν την άποψη μια κατευναστική δυτική πολιτική ή μια αποδοχή του «δίκιου της Ρωσίας» είναι η χειρότερη μέθοδος αντιμετώπισης του Πούτιν.
Για τον απλούστατο λόγο πως (όπως ο Χίτλερ στο Μόναχο το 1938) ο ρώσος πρόεδρος δεν θέλει να διαπραγματευτεί. Δεν ψάχνει «το δίκιο του». Θέλει να πάρει. Θέλει να κυριαρχήσει.
Και δεν βλέπω γιατί να το αποδεχτούν οι χώρες που εποφθαλμιά να καθυποτάξει.
Πηγή: tovima.gr
