Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Αισθάνομαι ότι οφείλω μία συγγνώμη στον Αλέξη Τσίπρα. Επί δέκα χρόνια πίστευα και έγραφα ότι το δημοψήφισμα ήταν κίνηση απελπισίας, μία τυχοδιωκτική πιρουέτα που έβαλε το μέλλον της χώρας πάνω στην τσόχα της μπαρμπουτιέρας.
Εκανα λάθος. Οχι μόνο εγώ, αλλά και το 38% των ψηφοφόρων που επέλεξε να ψηφίσει «Ναι» στο δημοψήφισμα. Τελικά αυτοί ήταν κορόιδα, άδικα έπεσε η χλεύη πάνω στα νιάτα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που, εκείνο το βράδυ, χόρευαν στο Σύνταγμα. Το 62% διέσωσε και την αξιοπρέπεια της χώρας και έπλεξε τον ιστό εντός του οποίου παγιδεύτηκαν οι δανειστές.
Οι Ευρωπαίοι ερμήνευσαν το δημοψήφισμα ως δίλημμα παραμονής ή εξόδου από το ευρώ. Εφαγαν το δόλωμα με τη μία. Οπως και οι προσκυνημένοι εντός συνόρων. Ο Τσίπρας απλώς ζητούσε ένα πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, μία νωπή εντολή για σκληρό πόκερ. Και τους έπιασε όλους στον ύπνο. Πώς νομίζετε ότι πήραμε το καλύτερο δυνατό πρόγραμμα; Μνημόνιο μόλις εκατό δισεκατομμυρίων, υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο μόνο για έναν αιώνα και τα δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια στους Γερμανούς που τα έφτιαξαν κουκλιά. Μια χαρά.
Και έτσι επί δέκα χρόνια ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς ήταν, αδίκως, υπόλογος σε ένα μύθο. Και είναι να απορείς πώς, επί μία δεκαετία, περίμενε στωικά από την Ιστορία να αποκαταστήσει την αλήθεια.
Τι μας λένε τα «πρακτικά» από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών την επομένη του δημοψηφίσματος; Οτι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε καμία πρόθεση να διακινδυνεύσει τη θέση της χώρας στην Ευρώπη. Αντιθέτως, ήταν αποφασισμένος να την ενισχύσει, προασπιζόμενος το συμφέρον του λαού του. Το λέει, άλλωστε, καθαρά.
Προσέξτε το απόσπασμα που ακολουθεί. Κάθε λέξη του Τσίπρα είναι ένας χτύπος στο μεγάλο ρολόι της Ιστορίας, αυτό με τις καμπάνες που σημάνουν στις μεγάλες στιγμές: «Αν ρωτάτε έναν πρωθυπουργό τι θα κάνει εάν η χώρα του δεχθεί επίθεση και κινδυνεύει ο λαός του να έχει πρόβλημα επιβίωσης, η απάντηση θα είναι ό,τι περνάει από το χέρι του για να επιβιώσει ο λαός. Αυτή είναι η απάντηση σύμφωνα με όσα είμαι υποχρεωμένος να τηρώ, με βάση το Σύνταγμα της χώρας. Και νομίζω ότι αυτή πρέπει να είναι η απάντηση όλων μας».
Λογικά θα πρέπει όλο αυτό να υπάρχει και ηχογραφημένο, σωστά; Ε, ναι. Δεν νοούνται πρακτικά χωρίς ηχογραφημένη τεκμηρίωση. Ας το ακούσουμε, λοιπόν, κάποια στιγμή προκειμένου να αποτυπωθεί με έμφαση στη συλλογική συνείδηση. Και μετά μπορούμε να το τοποθετήσουμε δίπλα στην απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ: «Ολοι, με κοινή απόφαση, συμφωνούμε να πεθάνουμε με γενναιότητα και δεν θα λυπηθούμε για τη ζωή μας.» Σαν τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Με κοινή απόφαση.
Ηταν, τελικά, μία παρεξήγηση. Μία πλάνη που μασκαρεύτηκε σε ιστορική αλήθεια. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έσπειρε το ψέμα προκειμένου να αποφλοιώσει το ηγετικό προφίλ του Τσίπρα από την ευρωπαϊκή του επίστρωση. Η στάση του Τσίπρα ήταν έντιμη και θαρραλέα. Το δε σχέδιο, μεγαλοφυές.Τόσο έξυπνο. που ούτε οι εμπνευστές του δεν κατάφεραν να το εξηγήσουν εδώ και δέκα χρόνια. Αλέξη, συγγνώμη. Η Ιστορία σε δικαιώνει. Τώρα μένει να σε ξαναψηφίσει.
Πηγή: news247.gr
