Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
Ο γενάρχης της πολιτικής οικογένειας Καραμανλή, ο Κωνσταντίνος, είχε πει την περίφημη φράση: «Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται χωρίς να λέγονται».
Ένα μέλος του πολιτικού αυτού τζακιού, το τελευταίο που έχει απομείνει στην ενεργό πολιτική, ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, βρίσκεται εδώ και 15 μήνες στη δίνη που προκάλεσε η τραγωδία των Τεμπών. Βρίσκεται μεν σε δεινή πολιτική θέση λόγω των κατηγοριών που του αποδίδονται, αλλά το κόμμα του και προσωπικά ο αρχηγός του και πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον στήριξαν: παρά τη γενική κατακραυγή, ήταν ξανά υποψήφιος βουλευτής και επανεξελέγη. Τώρα πλησιάζει η ώρα που θα κριθεί και με βάση τον ποινικό νόμο.
Για την περίπτωση αυτού του πρώην υπουργού έχουμε τις εξής αντιφατικές εξελίξεις:
Πρώτον, πέρσι τον Μάρτιο η αλήστου μνήμης Εξεταστική Επιτροπή υπό τον βουλευτή Μαρκόπουλο τον απέδωσε «λευκό». Για την ακρίβεια, η κυβερνητική πλειοψηφία της Επιτροπής, δηλαδή 16 βουλευτές της ΝΔ, έκριναν ότι δεν διέπραξε κανένα αδίκημα και έκλεισε την υπόθεση. Μάλιστα, υπήρξαν υπουργοί που τον υποστήριξαν με πάθος την αθωότητά του και μάλιστα με επιχειρήματα πρωτοφανώς κυνικά.
Δεύτερον, υπό το βάρος όσων έγιναν μετά τις μεγάλες συγκεντρώσεις, η κυβέρνηση αναδιπλώθηκε. Άλλωστε, ήταν πολιτικά αδύνατο να παραπέμπεται ένας υφυπουργός (Τριαντόπουλος) για το (δευτερεύον) αδίκημα της συγκάλυψης και να μένει εντελώς εκτός κάδρου ο υπουργός που ενδέχεται να ευθύνεται, δια παραλείψεων, για την πρόκληση του δυστυχήματος. Έτσι, η ΝΔ ανακοίνωσε χτες αυτό που αναμενόταν. Προτείνει την παραπομπή του Κώστα Αχ. Καραμανλή για το ίδιο αδίκημα, της παράβαση καθήκοντος.
Είναι η πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά που η κυβερνητική πλειοψηφία παραπέμπει ένα μέλος της, για το οποίο πριν από ένα χρόνο είχε εκδώσει απαλλακτική απόφαση και εξακολουθεί να δηλώνει ότι είναι «αθώος».
Γιατί συμβαίνουν αυτά τα αντιφατικά; Την απάντηση δίνει εν μέρει η ρήση του παλιού Καραμανλή που αναφέρουμε στην αρχή του άρθρου. Για την ακρίβεια, αυτό που λέει η κυβερνητική πλειοψηφία («ο Καραμανλής δεν έχει καμιά ευθύνη για τα Τέμπη») δεν μπορεί να γίνει και πολιτική πράξη, διότι το κόστος είναι ασήκωτο. Γι’ αυτό και επελέγη η μέθοδος της παραπομπής με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Και αυτό που επιδιώκεται χωρίς να λέγεται είναι, στη χειρότερη περίπτωση, ο πρώην υπουργός να δικαστεί για «παράβαση καθήκοντος». Αν η επιδίωξη γίνει πράξη( χρειάζεται να συμφωνήσουν και οι δικαστές που θα συγκροτήσουν το Δικαστικό Συμβούλιο και να μη μετατρέψουν την κατηγορία σε κακούργημα), τότε ο κ. Καραμανλής είτε θα αθωωθεί είτε θα «πέσει στα (πολύ) μαλακά». Δηλαδή, η (ενδεχόμενη) καταδίκη του δεν θα είναι για βαρύ αδίκημα, δεν θα κινδυνεύσει με φυλάκιση και θα συνεχίσει την πολιτική του δράση.
Αυτός είναι ο στόχος, ο οποίος έχει διαφανεί από καιρό. Η παραπομπή του κ. Καραμανλή να κλείσει την τραγωδία των Τεμπών με «ένα πλημμεληματάκι». Έτσι και ο κ. Μητσοτάκης θα λέει ότι δεν συγκάλυψε την υπόθεση και ο κ. Καραμανλής θα «ξεπλυθεί», με δικαστική βούλα, από τις (πολύ βαριές) ευθύνες.
Αλλά για όλα αυτά πρέπει να πεισθεί και η κοινή γνώμη. Να πεισθεί , δηλαδή, ότι στην τραγωδία των Τεμπών επήλθε κάθαρση με ένα απλό πλημμέλημα.
Καθόλου απλός στόχος. Διότι, όπως λέει η ρήση του Δημητρίου Καμπούρογλου, «καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλά ό,τι δεν ελερώθη»…
Πηγή: news247.gr
