Ένας αρχαίος φιλόσοφος είχε πει ότι η αληθινή φύση της κοινωνίας αντανακλάται στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα μεγάλα ατυχήματα και τις τραγωδίες. Αν είναι αληθές αυτό, τότε η σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ φαίνεται να έχει χάσει τον δρόμο της.
Στα Τέμπη, ένα τραγικό δυστύχημα κόστισε τις ζωές αθώων ανθρώπων. Και όμως, όταν ο πρώην Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Κώστας Αχ. Καραμανλής εμφανίστηκε στη Βουλή για να απολογηθεί ήταν σαν να βρίσκονταν σε θέατρο. Χειροκροτούσαν σαν αναίσθητοι, γράφοντας τα 57 θύματα, τους συγγενείς αλλά και την κοινωνία στα παλιά τους παπούτσια.
Αυτό το χειροκρότημα ήταν προσβολή για τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι σε ισόβιο πένθος. Και αλήθεια, γιατί χειροκρότησαν τον κ. Καραμανλή, που καθυστέρησε την υπογραφή της συμπληρωματικής σύμβασης για την ολοκλήρωση της «717»;
Ο κ. Καραμανλής δεν αποκατέστησε το καμένο τοπικό σύστημα τηλεδιοίκησης στη Λάρισα επί 45 μήνες. Δεν υπέγραψε εθνικούς κανόνες ασφαλείας μεταφορών στον σιδηρόδρομο όπως ήταν υποχρεωμένος μετά την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας. Κατήργησε το δευτεροβάθμιο σύστημα ελέγχου στην Καρόλου. Υπέγραψε την αύξηση ορίου ηλικίας για να προσληφθεί ο ανίκανος σταθμάρχης. Και όμως, οι πολιτικοί σύντροφοί του επέλεξαν να τον αποθεώσουν.
Η πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας αρνήθηκε να δεχτεί προανακριτική για τη δικογραφία της ευρωπαίας εισαγγελέως. Και αυτό δεν αφορά μόνο το δυστύχημα των Τεμπών, αλλά τα οικονομικά σκάνδαλα που οδήγησαν στη μη ολοκλήρωση της σύμβασης «717», η οποία σύμφωνα με την Ευρωπαία Εισαγγελέα και την επιτροπή εμπειρογνωμόνων που όρισε η ίδια η κυβέρνηση, θα μπορούσε να αποτρέψει την τραγωδία.
Πλέον, η δικαιοσύνη πρέπει να κρίνει. Γιατί η κυβέρνηση αρνείται την πραγματικότητα και επομένως δεν αποδέχεται την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη. Ο λαός περιμένει δράση και δικαιοσύνη. Οι οικογένειες των θυμάτων αξίζουν απαντήσεις και δικαιοσύνη, όχι αναισθησία και προσβολή.
Είναι καιρός η κοινωνία να αντικρίσει την πραγματικότητα με ξεκάθαρο μάτι. Το χειροκρότημα στον Καραμανλή δεν είναι απλά ένα παιχνίδι στο πολιτικό θέατρο. Είναι η ένδειξη μιας αναισθησίας που διαπνέει τα κόμματα, μιας αδιαφορίας προς το δίκαιο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και μόνο μέσα από τη δικαιοσύνη και την ενεργό συμμετοχή των πολιτών μπορεί να αποκατασταθεί η τάξη και η ευημερία σε αυτήν τη χώρα.
Η νάρκη του «Βήματος» που πάτησε η κυβέρνηση
Από τη στιγμή που έσκασε η «νάρκη» της αποκάλυψης από το «Βήμα», ο λαβύρινθος της αλήθειας και του ψέματος είναι πλέον πιο πυκνός από ποτέ.
Οι πολίτες περιμένουν απαντήσεις σε «αμοντάριστα» ερωτήματα. Και αν κάτι είναι σαφές, είναι ότι η περιπλοκή της υπόθεσης απαιτεί την εξέταση κάθε λεπτομέρειας.
Ποιος ανέλαβε το ρόλο του «ποντικού» των ηχογραφημένων συνομιλιών και πώς κατέληξαν αυτές στα φώτα της δημοσιότητας; Ποιος ήταν ο «σκηνοθέτης» πίσω από το ντόμινο μοντάζ των ηχητικών αρχείων; Και ποιος αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτή την αλλοίωση;
Ας εξετάσουμε το κρίσιμο απόσπασμα που παρουσιάζει την ουσία της υπόθεσης. Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος, αστυνομικός συντάκτης του «Βήματος»: ότι τα ηχητικά ντοκουμέντα παραδόθηκαν σε φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα, μονταρισμένα, και μετά στη δικαιοσύνη.
Ωστόσο, ακόμα και μετά από αυτή την αποκάλυψη, οι ερωτήσεις παραμένουν αναπάντητες. Πώς διαφύλαξε κανείς την πρόσβαση στα ηχητικά αρχεία και πώς κατέληξαν αυτά στα ΜΜΕ μεταγενέστερα; Η αναφορά στην εσωτερική έρευνα του ΟΣΕ για τη διαρροή των ηχητικών προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία, καθώς οι απαντήσεις δεν είναι ακόμα διαθέσιμες.
Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι ακόμα και μετά από τόσο καιρό, η διασαφήνιση της αλήθειας παραμένει απροσπέλαστη. Η απόσταση μεταξύ της επίσημης εκδοχής και των πραγματικών γεγονότων φαίνεται να διευρύνεται όσο περνά ο χρόνος.
Ο κόσμος αξίζει να γνωρίζει την αλήθεια, και οι υπεύθυνοι πρέπει να φέρουν τη βαρύτητα των πράξεών τους. Μόνον έτσι μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στις δημόσιες θεσμικές δομές και να αποφευχθεί η επανάληψη παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον.
Η αποκάλυψη του ΒΗΜΑΤΟΣ έχει προκαλέσει βαθιά ανησυχία στην κοινή γνώμη και θέτει ορισμένα σημαντικά ερωτήματα που η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει χωρίς περιστροφές και αποφυγές. Αντί να ασχολείται με επιθέσεις κατά των δημοσιογράφων, η κυβέρνηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στα ακόλουθα ερωτήματα:
- Ποιος είχε πρόσβαση στο οπτικοακουστικό υλικό πριν από τις αρχές ασφαλείας και ποιος το επεξεργάστηκε για να ενισχύσει τη θεωρία του ανθρώπινου λάθους;
- Ποιος διέρρευσε το υλικό και με ποιον τρόπο διανεμήθηκε σε φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης;
- Ποιες ήταν οι ακριβείς συνθήκες και το χρονικό πλαίσιο της παρέμβασης στο κρίσιμο ανακριτικό υλικό;
- Ποιος είναι ο λόγος πίσω από την καθυστέρηση της αστυνομίας να λάβει το σχετικό οπτικοακουστικό υλικό;
- Ποια μέτρα λαμβάνονται για να διασφαλιστεί ότι παρόμοια περιστατικά δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον;
Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν τον πυρήνα μιας σοβαρής και διαφανούς διερεύνησης που απαιτείται για την αποκάλυψη της αλήθειας και την προστασία των δημοκρατικών μας θεσμών. Είναι επίσης απαραίτητο η κυβέρνηση να συνεργαστεί ενεργά με τους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης προκειμένου να διασφαλιστεί η διαφάνεια και η ελευθερία του Τύπου στη χώρα μας.
Το χειροκρότημα στον Κώστα Καραμανλή: Μια προσβολή στα θύματα
Το χειροκρότημα στον πρώην Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, στη Βουλή, αποτελεί μια προσβολή στην αξιοπρέπεια των θυμάτων. Ενώ οι οικογένειες των θυμάτων αντιμετωπίζουν τον πόνο και την απώλεια, ορισμένοι βουλευτές χειροκρότησαν αναίσθητα τον Καραμανλή, στέλνοντας ένα απαράδεκτο μήνυμα προς την κοινωνία.
Είναι αδιανόητο πως η πράξη αυτή μπορεί να συμβεί σε μια χώρα που αντιμετωπίζει μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες των τελευταίων ετών. Η συναισθηματική αναισθησία που εκδηλώθηκε από ορισμένους βουλευτές είναι σκανδαλώδης και ανεύθυνη. Οι οικογένειες των θυμάτων βρίσκονται σε κατάσταση πένθους και αγωνίας, ενώ η κοινωνία αναζητά δικαιοσύνη και απαντήσεις.
Ο Κώστας Καραμανλής είναι εκείνος που κατείχε το αξίωμα του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών κατά την περίοδο της τραγωδίας. Η απουσία των βασικών μέτρων ασφαλείας και οι παραλείψεις στην επιβολή τους οδήγησαν στην τραγική απώλεια ανθρώπινων ζωών. Κατά συνέπεια, το χειροκρότημα προς το πρόσωπό του στη Βουλή είναι όχι μόνο ανάρμοστο, αλλά και αποτρόπαιο.
Είναι καιρός η πολιτική ηγεσία να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων της και να δώσει απαντήσεις στις οικογένειες των θυμάτων. Η δικαιοσύνη πρέπει να εφαρμοστεί χωρίς καθυστέρηση και χωρίς προνομιούχους. Η κοινωνία δεν μπορεί να ανεχθεί άλλες ατιμωρησίες και αδικίες. Το μήνυμα προς την κυβέρνηση είναι σαφές: Οι πολίτες απαιτούν δικαιοσύνη και ευθύνη, όχι χειροκρότημα και ανοχή.
Συμπερασματικά, ο κ. Μητσοτάκης είναι, χωρίς αμφιβολία, πολλαπλώς εκτεθειμένος σε όλο αυτό το σκάνδαλο. Οι αναπάντητες ερωτήσεις, οι αντιφάσεις και οι αμφιβολίες που προκύπτουν από τις αποκαλύψεις δημιουργούν ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης και ανασφάλειας για τον πολίτη. Και όσο ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει τον δρόμο της υπεκφυγής, αποφεύγοντας την αλήθεια και αποσιωπώντας τα γεγονότα, τόσο θα πληγώνεται και θα φθείρεται ολοένα και περισσότερο.
Η επανεμφάνιση της εμπιστοσύνης και η αποκατάσταση της αξιοπιστίας του απαιτούν τη διαφάνεια, την ειλικρίνεια και την αναλογική ανταπόκριση στις προκλήσεις. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επανακτήσει την εμπιστοσύνη του λαού και να αποφύγει την περαιτέρω καταστροφή της πολιτικής του φιγούρας. Εάν δεν αντιμετωπίσει αυτή την πραγματικότητα με σθένος και ειλικρίνεια, η πολιτική του πορεία θα είναι μια συνεχής πτώση σε έναν λαβύρινθο αμφιλεγόμενων και χωρίς διαφάνεια κινήσεων που θα εκθέτει την πολιτική του πορεία σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο.
