Γράφει ο Βασίλης Στεφανακίδης
Δεν ξέρω, αλλά έχω την αίσθηση πως αυτός ο εγκλωβισμός του πολιτικού διαλόγου στα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία, από σύσσωμη την αντιπολίτευση, αυτός ο πληθωρισμός αυτόκλητων εισαγγελέων εντός της Βουλής και στα τηλεπαράθυρα, αυτά τα «λαϊκά δικαστήρια» που στήνονται από άκρου εις άκρον της χώρας από υπέρμαχους της δικαιοσύνης όπως αυτή την εννοούν, δεν θα μας βγει σε καλό
Ούτε σ΄ εμάς ως κοινωνία ούτε στην κυβέρνηση που αντί να ασχολείται με την παραγωγή έργου για όλους μας, αναγκάζεται να βρίσκεται συνεχώς απολογούμενη.
Κι όμως η πραγματική ζωή και τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών είναι αλλού και όχι μόνο στα Τέμπη, τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή στα σπιτάκια της ΤΕΧΑΝ. Αυτά είναι έργο της δικαιοσύνης. Κι ας μην κρυβόμαστε , η κυβέρνηση έχει ευθύνη που άφησε αυτά τα θέματα να γίνουν χιονοστιβάδες ενώ θα μπορούσε εγκαίρως η ίδια να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όπου υπάρχουν έστω και ενδείξεις παρανομίας. Τώρα στρυμωγμένη στα σχοινιά, αγωνίζεται να αποφύγει το νοκ άουτ όχι από τους αντιπάλους της, που δεν είναι δα και σε καλύτερη κατάσταση, αλλά από τους ψηφοφόρους της.
Κι όμως τώρα ήταν η ώρα για να αποδείξει πως δεν έπαθε κόπωση, δεν είναι απλά μια διεκπεραιωτική κυβέρνηση που ασχολείται με τα άκρως απαραίτητα μέχρι να λήξει η θητεία της αλλά πως έχει ακόμα σχέδιο για μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες και έργο με άμεσο θετικό αντίκτυπο στους πολίτες.
Διαθέτει ακόμα καθαρή ματιά για τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών οι οποίοι στην πλειονότητα τους ,έχουν ογκώσει από την τοξικότητα και τον λαϊκισμό και αποζητούν κάποιον να σκύψει στα προβλήματα της καθημερινότητας και να κλείσει τ’ αυτιά στις σειρήνες που εμπορεύονται την μικροπολιτική, τον λαϊκισμό, την τοξικότητα και τη συνωμοσιολογία.
Κι αυτή η καθημερινότητα που μας ταλαιπωρεί όλους δεν κάνει διακοπές, δεν γνωρίζει γιορτές και σχόλες. Ο πληθωρισμός δεν αντιστέκεται απλώς, σηκώνει συνεχώς κεφάλι και ξεχωρίζει στην ΕΕ όπου κονταίνει από μήνα σε μήνα. Πολύ περισσότερο δε η ακρίβεια στα προϊόντα καθημερινής ανάγκης του νοικοκυριού που μειώνουν διαρκώς την αγοραστική δύναμη των πολιτών. Με μισθούς και συντάξεις στην ουσία καθηλωμένους( οι αυξήσεις του 3% στα επίπεδα του πληθωρισμού) δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί στα σοβαρά, πως αντισταθμίζεται η ακρίβεια όταν στα προϊόντα πρώτης ανάγκης οι αυξήσεις είναι πολλαπλάσιες.
Στην πρώτη τετραετία η κυβέρνηση κι είναι αλήθεια, πρόσφερε σημαντικές οικονομικές ανάσες στην πλειονότητα των πολιτών με τις μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Από τότε όμως, δεν έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και οι ελπίδες τώρα κρεμάστηκαν στο πακέτο μέτρων που θα ανακοινωθεί στη ΔΕΘ. Θα είναι όμως αυτά τα μέτρα αρκετά για να αντιστρέψουν την εικόνα και να βάλλουν στην άκρη την ατζέντα της αντιπολίτευσης που έχει επενδύσει μόνο στα σκάνδαλα; Αρκεί μήπως το γεγονός πως η αντιπολίτευση δεν έχει ουσιαστικές και καινοτόμες προτάσεις διακυβέρνησης; Αρκεί η αμυντική αναβάθμιση της χώρας για να την εμπιστευτεί ξανά ο πολίτης ή πόσο σωστές είναι οι κινήσεις αντιμετώπισης του μεταναστευτικού προβλήματός ή οι διπλωματικές πρωτοβουλίες σ΄ αυτό το πολύπλοκο και απρόβλεπτο γεωπολιτικό περιβάλλον;
Νομίζω πως στους πολλούς και μετριοπαθείς, μετράει πολύ περισσότερο το γεγονός πως χάνουν 100 ώρες το χρόνο στα ατέλειωτα μποτιλιαρίσματα της πρωτεύουσας, η έλλειψη της αίσθησης της ασφάλειας, η αίσθηση ατιμωρησίας στους εγκληματίες, η απώλεια της δυνατότητας να πάνε διακοπές έστω και λίγες μέρες σε κάποιο προορισμό της επιλογής τους και όχι εξ ανάγκης επιλογές. Πολύ περισσότερο μετράει ο φόβος να αναγκαστούν να ζητήσουν υπηρεσίες υγείας στα δημόσια νοσοκομεία, να βρουν σπίτι να νοικιάσουν ή να αγοράσουν και όχι η ανάπτυξη και η ευημερία των μακροοικονομικών δεικτών.
Άλλωστε δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής πως όσα καλά έγιναν και εγγράφονται στις επιτυχίες της κυβέρνησης(μείωση ανεργίας με 950.000 νέες θέσεις εργασίας, επενδύσεις, πολιτική και οικονομική σταθερότητα κλπ) έχουν αξία για μικρό χρονικό διάστημα. Εμπεδώνονται γρήγορα, ξεχνιούνται και θεωρούνται στις περισσότερες φορές δεδομένα και γι’ αυτά ξεπροβάλλουν νέες απαιτήσεις γιατί στο μεταξύ δημιουργούνται και νέες ανάγκες. Καλώς ή κακώς έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι και η λογική των ανθρώπων αλλά κι έτσι προχωρούν μπροστά οι κοινωνίες. Κι αν η κυβέρνηση θέλει ακόμα να ελπίζει, ας φροντίσει να προηγείται της κοινωνίας και των απαιτήσεων της γιατί τα χρονικά περιθώρια στενεύουν.
Πηγή: protothema.gr
