Γράφει ο Μιχάλης Στούκας
Αν και βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και η ζέστη είναι ανυπόφορη, οι εξελίξεις σε πολλούς και διάφορους τομείς είναι συνεχείς
Ας ξεκινήσουμε με μια αναφορά στα θαλάσσια πάρκα. Να σημειώσω ότι η κίνηση της κυβέρνησης να συμπεριλάβει σε αυτά τη Λέβιθα και την Κίναρο, γνωστή κι από την «κυρά» της, Ειρήνη Κατσοτούρχη, αν και ανήκουν στα Δωδεκάνησα, τόσο με βάση το Ιταλικό εθνικό δίκαιο, όσο και με βάση την καταγραφή του Στρατιωτικού Διοικητή Δωδεκανήσων Αντιναυάρχου Π. Ιωαννίδη στην «Εφημερίδα της Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου» (1947) είναι, κατά την άποψη μου, εξαιρετική. Η Τουρκία με τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) έχει παραιτηθεί (άρθρο 15) από κάθε αξίωση επί των Δωδεκανήσων. Μετά δε, τη Σύμβαση του 1932 με την Ιταλία για το καθεστώς των νησίδων γύρω από το Καστελλόριζο έκλεισαν οριστικά και οι τελευταίες εκκρεμότητες… Πρέπει επιτέλους η γειτονική χώρα να μάθει να σέβεται τις υπογραφές της. Αν ξεκινήσει το παιχνίδι «ναι, αλλά δεν έπρεπε, κάναμε λάθος κ.λπ.», θα πρέπει η Ελλάδα να απαντήσει με ανάλογο τρόπο, για Ανατολική Θράκη, Ίμβρο, Τένεδο κ.ά. Τα εθνικά θέματα προϋποθέτουν βέβαια εθνική ομοψυχία.
Δυστυχώς όμως, στον «ναό της Δημοκρατίας», στην ελληνική Βουλή η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει. Άντι να υπάρχει, τουλάχιστον στα μείζονα εθνικά θέματα μια σύμπνοια και οι βουλευτές να είναι οι πρώτοι που θα δίνουν το καλό παράδειγμα, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα, με πρωταγωνίστρια την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέπουμε εικόνες καθόλου τιμητικές τόσο για τους ίδιους τους βουλευτές (αυτό είναι πρόβλημα δικό τους και όσων τους ψήφισαν), αλλά κυρίως της χώρας, καθώς κοντεύουμε να φτάσουμε στο επίπεδο κάποιων κοινοβουλίων όπου οι διενέξεις λύνονται με γρονθοκοπήματα…Με την κυρία Κωνσταντοπούλου έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές. Υπήρξε μια περίοδος, όπου δεν πρωταγωνίστησε σε έντονες λογομαχίες στη Βουλή. Τις τελευταίες μέρες όμως παίρνει… εκδίκηση αναδρομικά. Ανάγκασε τον Γιώργο Λαμπρούλη, βουλευτή του ΚΚΕ που προήδρευε σε μία συνεδρίαση να κατέβει από τη θέση του Προέδρου της Βουλής και να αποχωρήσει! Αλλά και ο βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Γεωργαντάς προεδρεύων σε άλλες συνεδριάσεις, δεν άντεξε την ατελείωτη ομιλία της προέδρου της «Πλεύσης Ελευθερίας» και λογομάχησε έντονα μαζί της. Κερασάκι στην τούρτα ήταν η εκστόμιση από τον ανεξάρτητο βουλευτή Κωνσταντίνο Φλώρο, μιας λέξης που τελειώνει σε « – ισμένη» (δεν επρόκειτο όπως φαίνεται για τη λέξη που ανέφερε έπειτα από το βήμα της Βουλής η κυρία Κωνσταντοπούλου) και στο κοινοβούλιο επικράτησε πανδαιμόνιο. Η κυρία Κωνσταντοπούλου θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να μιλάει όσο θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει. Καθώς έχει διατελέσει Πρόεδρος της Βουλής το 2015 είναι βέβαιο ότι γνωρίζει άριστα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της. Προτιμά όμως να λειτουργεί εντελώς αυθαίρετα και να μετατρέπεται σε πονοκέφαλο για όποιον προεδρεύει σε μια συνεδρίαση της Βουλής. Πού οφείλεται αυτό; Στην πτώση που παρουσιάζουν τα δημοσκοπικά ποσοστά της «Πλεύσης», στο εκρηκτικό ταμπεραμέντο της Ζωής ή σε μια διάθεση να δημιουργήσει ένα γενικό μπάχαλο για να επωφεληθεί; Κι αν κάποια στιγμή ήταν μόνη της στη Βουλή, τι θα έκανε; Θα τσακωνόταν με τα έδρανα; Έχει δηλώσει επανειλημμένα η κυρία Κωνσταντοπούλου ότι θέλει μια μέρα να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας. Θεμιτό αυτό, όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο και κανείς δεν πέθανε από ψευδαισθήσεις. Στην περίπτωση που κάτι τέτοιο συμβεί όμως, πώς θα συμπεριφέρεται σε ξένους ηγέτες με τους οποίους θα έχει συναντήσεις; Όπως συμπεριφέρεται στη Βουλή; Ποιο θα είναι το κυβερνητικό της πρόγραμμα; Και με ποιους και ποιες θα κυβερνήσει; Έχει κρυμμένους άσους που θα εμφανίσει την κρίσιμη στιγμή; Πάντως, σε πιθανή κυβέρνηση της κυρίας Κωνσταντοπούλου θα υπάρξει… συνωστισμός για τη θέση του/της Υπουργού Πολιτισμού. Ο Σπύρος Μπιμπίλας, η Τζώρτζια Κεφαλά που με την εξαιρετική, πραγματικά, φωνή της έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας από το βήμα της Βουλής με την «Κιβωτό» της Ελένης Βιτάλη, τραγούδι του 1989 και τον σύντροφο της Ζωής, ηθοποιό Διαμαντή Καραναστάση (μπορείτε να τον δείτε στο YouTube, σε μια γκεστ εμφάνιση στο «Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω», από το «Κωνσταντίνου και Ελένης», στον ρόλο του γιατρού Στέλιου Μαρκίδη)είναι ακλόνητα φαβορί γι αυτή τη θέση. Για τις άλλες θέσεις, βλέπουμε…
Δυστυχώς, η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν παραβρέθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο, στη γιορτή για την 51η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Την ίδια ώρα, όπως είπε, θα έδινε το παρών σε εκδήλωση αλληλεγγύης στο Σύνταγμα για τον παλαιστινιακό λαό…Απών ήταν και ο Πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης» Κυριάκος Βελόπουλος που είπε ότι δεν επιθυμεί ο ίδιος και το κόμμα του να συμμετέχουν σε εορτές που θυμίζουν εθνικές τραγωδίες, εννοώντας το Κυπριακό. Πάντοτε δεν συνέβαινε αυτή όμως η γειτνίαση των ημερομηνιών (20/7 και 24/7); Άλλαξε κάτι φέτος ή τώρα αντιλήφθηκε το γεγονός αυτό ο Κυριάκος Βελόπουλος; Απών ήταν και ο Πρόεδρος της Νίκης Δημήτρης Νατσιός. Όσο και αν διαφωνεί κάποιος με τη συγκεκριμένη εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο, η απουσία των τριών πολιτικών αρχηγών μάλλον εναντίον τους λειτουργεί, παρά υπέρ τους. Υπάρχει βέβαια και ο Αλέξης Χαρίτσης, που πήγε να κάνει το κόλπο γκρόσο συνοδευόμενος από έναν Παλαιστίνιο πρόσφυγα. Καθώς δεν επιτράπηκε η είσοδος στον Παλαιστίνιο στο Προεδρικό Μέγαρο, ο κύριος Χαρίτσης έκανε σύντομες δηλώσεις και αποχώρησε.
Βέβαια, πρώτος διδάξας ήταν ο ευρηματικός Αλέξης Τσίπρας (τον είδατε κάπου χθες;), ο οποίος το 2008 συνοδευόμενος από την Καντίτσα Σάνκο, μετανάστρια από τη Σιέρα Λεόνε, πέρασε ανενόχλητος τις πόρτες του Προεδρικού Μεγάρου στη «Γιορτή της Δημοκρατίας» προκαλώντας αίσθηση. Όπως διαβάσαμε, η κυρία Σάνκο 23 ετών τότε, 40 σήμερα, εγκατέλειψε την Ελλάδα το 2010 και ζει με τον άντρα της και την κόρη τους στο Λονδίνο. Δυστυχώς Αλέξη (Χαρίτση), το πρωτότυπο (Αλέξης Τσίπρας) δεν αντιγράφεται…Αν και σε αυτή τη σημαντική ημέρα για τη χώρα μας πάντως, δεν υπάρχει στοιχειώδης σύμπνοια από τους πολιτικούς αρχηγούς, μάλλον δεν θα υπάρξει ποτέ…
Και κλείνω το σημερινό άρθρο με τη διαμάχη που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία: Ισραήλ ή Παλαιστίνη; Αν δείχναμε σαν Έλληνες, το ένα εκατοστό του ενδιαφέροντος και της αλληλεγγύης που δείχνουμε για άλλους λαούς, για τη χώρα μας την ίδια, η Ελλάδα θα βρισκόταν πολύ ψηλά. Απαξιώνοντας κάθε τι ελληνικό, αφήνοντας να περάσουν στο «ντούκου» ενέργειες γειτονικών χωρών, με πιο πρόσφατη την εξασφάλιση της αγοράς των Eurofighter από την Τουρκία, τρέχοντας πίσω από τις εξελίξεις και αναμένοντας, μονίμως, τους σύγχρονους από μηχανής θεούς δείχνουμε παντελώς απροετοίμαστοι για κάθε απρόοπτο γεγονός. Ας ελπίσουμε, ότι επιτέλους, οι πολιτικοί θα συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα, θα αφήσουν στην άκρη τα «εγώ» και θα δώσουν τα πάντα για το καλό αυτού του ευλογημένου, αλλά αδικημένου, από τους ίδιους εμάς τόπου…
Πηγή: protothema.gr
