Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών όπου χάθηκαν τόσο άδικα 57 ψυχές και η χώρα μοιάζει σαν να εκτροχιάστηκε στις ράγες της σιδηροδρομικής γραμμής. Οι κουβέντες πολλές τα σενάρια ακόμα περισσότερα μα η αλήθεια αόρατη.
Από τη μια μεριά αναμετρώνται οι συγγενείς των θυμάτων, που αγκαλιάστηκαν με ευλάβεια και σχεδόν στο σύνολο τους έχουν γίνει , άθελα τους, κτήμα ορισμένων πολιτικών κομμάτων και από την άλλη μια κυβέρνηση, που θες από ανημπορία; Από έλλειψη στοιχείων; Από τη μη δυνατότητα διαχείρισης μιας τέτοιου μεγέθους τραγωδία;
Όποια και να είναι η αιτία, η πλειονότητα της κοινωνίας έχει ήδη βγάλει τη δική της ετυμηγορία, συγκάλυψη και έγκλημα.
Είναι δε, τέτοια η δυναμική μέσα στην κοινωνία, που ανάγκασε την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη, να δώσει μια απάντηση, που μάλλον άργησε και αυτή.
Τι μας είπε η κ. Αδειλίνη από το φόρουμ των Δελφών, μετά από μήνες που η κ. Καρυστιανού επαναλαμβάνει εντός και εκτός της χώρας συγκεκριμένη μομφή σε βάρος της ανώτατης εισαγγελικής λειτουργού;
«Ο λόγος που δεν τοποθετήθηκα είναι ο σεβασμός στα θύματα αυτής της τραγωδίας. Διαψεύδω κατηγορηματικά ότι αντί να διαβεβαιώσω πως θα κάνουμε ότι απαιτείται, τους έστειλα για παρηγοριά στην εκκλησία. Ο αβάσταχτος πόνος και η δίκαιη οργή από τους συγγενείς δικαιολογεί την παρερμηνεία κάποιων πραγμάτων που μπορεί να ειπώθηκαν στο γραφείο μου. Τους διαβεβαιώνω όμως πως δεν είμαι απέναντί τους αλλά είμαι μαζί τους».
Δεν μπορώ να εκτιμήσω εάν, κατόπιν εορτής αυτή η διαβεβαίωση, μπορεί να πείσει τους καταγγέλοντες ή την ίδια την κοινωνία, που βομβαρδίζεται νυχθημερόν για το έγκλημα και τη συγκάλυψή του, είναι όμως κάτι, λίγο, μικρό αλλά κάτι.
Υπάρχει ένα κεφαλαιώδες διακύβευμα: μπορούν οι διαβεβαιώσεις και οι απαντήσεις της κ. Αδειλίνη να επουλώσουν τις πληγές της ελληνικής κοινωνίας, που αλήθεια είναι ότι αμφισβητούν σαρωτικά τους θεσμούς; Με τρόπο μάλιστα που δεν είδαμε να εκδηλώνεται σε προηγούμενες πρόσφατες τραγωδίες , όπως στη Μάνδρα, στο Μάτι, στα χωριά της Καρδίτσας.
Κι όμως αν το καλοσκεφτούμε, με πανομοιότυπο τρόπο διαχειρίστηκαν τα θέματα οι κυβερνήσεις: κάνεις δεν παραιτήθηκε, όσο και αν μας πλήγωσε η δήλωση «όσο και να ψάχνω λάθος δεν βρίσκω». Απλά ορισμένοι επανεκλέχθηκαν και κάποιοι όχι.
Ο γέγονε γέγονε. Τώρα είναι η ώρα επιτέλους να γίνει πράξη η επανίδρυση του κράτους ως μόνο φρένο στον κατήφορο.
