Γράφει ο Βασίλης Στεφανακίδης
Στην πολιτική, λένε, εν αρχή είναι η οικονομία
Και η οικονομία μας τα τελευταία χρόνια, με βάση τους βασικούς δείκτες, πάει καλά κι αυτό το ομολογούν όλοι οι ξένοι αναλυτές και οι οίκοι αξιολόγησης, που έχουν αναβαθμίσει το αξιόχρεο της χώρας. Και ποιοι είναι αυτοί οι θετικοί δείκτες; Η ανάπτυξη που βρίσκεται διαρκώς πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε., οι επενδύσεις που δημιούργησαν νέες θέσεις εργασίας, η ανεργία που μειώθηκε κάτω από το 9%, τα υπερπλεονάσματα στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού και η ταχύτερη μείωση του εξωτερικού χρέους που βαραίνει τη χώρα.
Αυτά βέβαια δεν έχουν επιτευχθεί με κάποιον μαγικό τρόπο από την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση πρόσφερε μεν μια σταθερότητα που είναι σημαντική παράμετρος στο οικονομικό και επιχειρηματικό κλίμα, όμως, ας είμαστε ειλικρινείς, αν δεν έπεφταν τα λεφτά με το τσουβάλι την εποχή της πανδημίας και στη συνέχεια το γιγαντιαίο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης, συν τα δεκάδες δισ. των ΕΣΠΑ, πολύ αμφιβάλλω αν οι προαναφερθέντες δείκτες θα ευημερούσαν κι αν θα μιλούσε κάποιος για μοναδικό comeback.
Ομως, πέραν των θετικών, υπάρχουν και τα αρνητικά τα οποία, δυστυχώς, αφορούν στους πολίτες που από όλη αυτή την επιτυχία της οικονομίας σε καμία περίπτωση δεν βελτίωσαν ανάλογα την οικονομική τους θέση. Σε πολλές δε περιπτώσεις δεν τονώθηκε καν η αισιοδοξία τους για το μέλλον.
Οι αυξήσεις στα εισοδήματα που έχουν δοθεί όλα αυτά τα χρόνια υπολείπονται κατά πολύ της αύξησης του κόστους ζωής που έχει επιβληθεί στη χώρα και η πρόσβαση στα αγαθά καθημερινής ανάγκης και στις παντοειδείς υπηρεσίες μετατράπηκε σε ένα πρόσθετο βάσανο.
Οι εμβαλωματικές αποφάσεις και τα διάφορα τακτικά και έκτακτα επιδόματα δεν έλυσαν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα στους λεγόμενους ευάλωτους, πέραν της πολιτικάντικης προσέγγισης πως δεν σας ξεχνάμε!
Οι διαδοχικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό για τον οποίο επαίρεται η κυβέρνηση αφορούν ένα μικρό μέρος του εργατικού δυναμικού της χώρας και κυρίως τους νέους και ανειδίκευτους. Η συντριπτική πλειονότητα όμως των εργαζομένων και αμειβομένων πάνω από τον κατώτατο μισθό δεν έχουν δει καμία αύξηση από την εποχή των περικοπών των μνημονίων. Ενδεχομένως κάποια ενίσχυση του εισοδήματός τους, από τη μείωση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών. Μέχρι εκεί.
Περισσότερο τυχεροί μόνο εκείνοι που λόγω ειδικότητας και δεξιοτήτων κατάφεραν να κάνουν μεταγραφές σε άλλες επιχειρήσεις με καλύτερο μισθό. Κι αυτές οι περιπτώσεις αφορούν τα περιζήτητα επαγγέλματα.
Ολοι οι υπόλοιποι των 1.200 των 1.500 ή και των 2.000 ευρώ απλώς αυτά τα χρόνια της ανάπτυξης βλέπουν στην πράξη να μειώνεται η αγοραστική τους δύναμη και το βιοτικό τους επίπεδο.
Και καθόλου δεν τους παρηγορούν οι κυβερνητικές εξαγγελίες και στόχοι για αύξηση των μέσων μισθών στα 1.500 ευρώ και του κατώτατου στα 950 ευρώ.
Και αυτό γιατί εξαρτώνται από τις διαθέσεις του εργοδότη τους αν θα τους κάνει κάποια αύξηση, αν θα συνυπολογίσει την εμπειρία, την εργατικότητα και παραγωγικότητά τους, τις τριετίες τους, την οικογενειακή τους κατάσταση κ.λπ., από τη στιγμή που οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας είναι καταργημένες από την εποχή των μνημονίων και κανείς στην κυβέρνηση δεν σκέφτεται καν να τις επαναφέρει.
Και βέβαια τα επιχειρηματικά κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων κάθε χρόνο σπάνε νέο ρεκόρ!
Μετά ταύτα, ακόμα αναρωτιούνται κάποιοι στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, γιατί η κοινωνία δεν τους αναγνωρίζει τις προσπάθειες για μείωση του κόστους καλαθιού στο σούπερ μάρκετ και γιατί εδώ και πάνω από δύο χρόνια σε όλες τις μετρήσεις κοινής γνώμης, το μακράν μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας παραμένει η ακρίβεια.
Λένε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι το αντίδοτο στην ακρίβεια που επιλέγει η κυβέρνηση είναι η αύξηση των μισθών, όσο φυσικά τους επιτρέπεται από τη δημοσιονομική κατάσταση. Της διαφεύγει όμως το βασικότερο. Οι όποιες αυξήσεις δεν αφορούν το σύνολο των μισθωτών αλλά ένα μικρό μέρος και οι υπόλοιποι, ας το πούμε χάριν ευφωνίας, της μεσαίας τάξης, απλά δεν βλέπουν καμία άμεση αύξηση των εισοδημάτων παρά μόνο εμμέσως διά της πλαγίας και όχι πάντα. Κι αυτό θα το βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους.
Πηγή: protothema.gr
