Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Δεν θα συμφωνήσω με τον Μητσοτάκη ότι η «Guardian» είναι «Η Εφημερίδα των Συντακτών της Βρετανίας».
Εντάξει, έχουν κοινό ότι είναι «αριστερές εφημερίδες» με ό,τι χαρακτηρίζει παγκοσμίως την Αριστερά. Ξερολίαση, διδακτισμό και ηθικολογία – για τους άλλους…
Αλλά τις χωρίζει η «Βρετανία».
Να θυμίσω δηλαδή πως στη Γηραιά Αλβιώνα, ακόμη κι η Σοβιετική Ενωση ψώνιζε πράκτορες από το Κέμπριτζ. Οχι από κανένα ΙΕΚ.
Αυτό δεν εμπόδισε φυσικά το Εργατικό Κόμμα να βγάλει αρχηγό τον Τζέρεμι Κόρμπιν που ήταν αριστερός παλαιάς κοπής και ελαφρώς για τα μπάζα. Αλλά κάποια στιγμή τον πήραν χαμπάρι και τον ξαπέστειλαν.
Το σημειώνω για να δείξω ότι ακόμη και στη Μεγάλη Βρετανία υπάρχει το είδος της παραληρηματικής Αριστεράς που τόσο μας διασκεδάζει στην Ελλάδα.
Αυτό που δεν πιστεύω όμως είναι ότι στις εφημερίδες τους οι Βρετανοί υποστηρίζουν πως η ελληνική κυβέρνηση «βάφει τα χέρια της με αίμα» ή πως «η πρώτη αιτία θανάτου παιδιών στον κόσμο το 2025 είναι το Ισραήλ» («Η Εφημερίδα των Συντακτών», 22/5).
Ο Μητσοτάκης δηλαδή θα πρέπει να συμφωνήσει πως αν κάποιος αριστερός, δεξιός ή κεντρώος έγραφε τέτοια πράγματα σε κάποια αριστερή, δεξιά ή κεντρώα εφημερίδα στη Μεγάλη Βρετανία θα αναλάμβανε επειγόντως δράση η επιστήμη.
Διότι άλλο εφημερίδα κι άλλο National Health System που παρέχει αξιόπιστες υπηρεσίες υγείας.
Με αυτά όμως δεν θέλω σε καμία περίπτωση να απαξιώσω την «Guardian» ή τις «αριστερές εφημερίδες». Τις διαβάζω με ενδιαφέρον.
Αυτονόητα άλλωστε γράφουν ό,τι νομίζουν, κάτι που αποτελεί προφανές δικαίωμά τους.
Απλώς εντάσσονται (άλλοτε επιτυχώς κι άλλοτε λιγότερο) σε μια γενικότερη αντίληψη περί «αριστερής δημοσιογραφίας».
Τι είναι αυτό;
Είναι ένας μιντιακός ακτιβισμός που υπακούει στο τρίπτυχο «παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλιοκοινωνία». Ολα είναι χάλια. Κι επομένως αποστολή της δημοσιογραφίας είναι να καταγγείλει ή να αποκαλύψει το χάλι. Γενικώς να χειρονομεί, να ξελαρυγγιάζεται και «να ελέγχει την εξουσία».
Αν δεν το κάνει είναι ύποπτη ή ανάλγητη ή συστημική ή φιμωμένη ή «τα παίρνει» από κάποιους.
Η ιδέα πως μπορεί όλα να μην είναι και τόσο χάλια ούτε που έχει περάσει από το μυαλό τους.
Κι έως εδώ φυσικά κανένα πρόβλημα. Ο καθένας μπορεί να επαγγέλλεται δεξιός, αριστερός ή φιλόζωος και «να ελέγχει την εξουσία» όσο τηρεί τον νόμο και δεν ενοχλεί σε ώρες κοινής ησυχίας.
Αλλά από την άλλη δεν γίνεται να μην εκδηλώνεις τη συμπάθειά σου στον δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο.
Ξέρετε πόση δυστυχία κρύβει να ζεις συνεχώς μια παλιοζωή μαζί με έναν παλιόκοσμο μέσα σε μια παλιοκοινωνία;
Πηγή: tovima.gr
