Γράφει ο Βασίλης Στεφανακίδης
Η ταλαιπωρία δεν θα είναι παροδική
Το φαινόμενο Τραμπ που ηδονίζεται να ανακοινώνει κάθε μέρα και νέους δασμούς σε όλο τον πλανήτη, ήρθε για να μείνει. Μέχρι να το καταλάβουν όλοι πως ο νέος σερίφης του πλανήτη δεν έχει απλώς το ακαταλόγιστο αλλά θα μας επιφυλάσσει συνεχώς εκπλήξεις, ανάλογες με το πως κοιμήθηκε το προηγούμενο βράδυ!
Με κομμένη πλέον την ανάσα οι χρηματαγορές προς το παρόν παρακολουθούν τις εξελίξεις του εμπορικού πολέμου, πληρώνοντας ένα πανάκριβο και υποχρεωτικό «εισιτήριο» πολλών τρισ. που χάνονται καθημερινά στις χρηματιστηριακές αξίες των επιχειρήσεων όλου του κόσμου.
Οι μέτοχοι των εισηγμένων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο ήδη νοιώθουν στο πετσί τους αιμορραγώντας τους νέους κανόνες που επιβάλλει ο αυτοκράτορας των ΗΠΑ. Οι απλοί πολίτες δεν έχουν ακόμα καταλάβει πόσο τους αφορούν όλες αυτές οι ανατροπές στο παγκόσμιο εμπόριο και τις εδραιωμένες ισορροπίες της παγκοσμιοποίησης. Είναι όμως βέβαιο πως δεν θα αργήσουν να φανούν οι επιπτώσεις στις ζωές όλων μας. Και πρώτοι οι Αμερικανοί που θα πάρουν τον λογαριασμό με την ακρίβεια, τον πληθωρισμό και τη μείωση της ανάπτυξης που θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην αγοραστική του δύναμη.
Στα καθ’ ημάς , η εκτιμώμενη επίπτωση κατά 1% στην ανάπτυξη της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας αφορά και θα τη νοιώσουμε όλοι οι Ευρωπαίοι. Κι αυτή είναι η πρώτη εκτίμηση με αύξηση μόνο 20% στους δασμούς των Ευρωπαϊκών προϊόντων γιατί δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει αν αντιδράσει όπως στην Κίνα στα προγραμματιζόμενα έστω και light αντίμετρα της ΕΕ ο κατά τα άλλα σύμμαχος μας Τραμπ.
Και μπορεί οι Ελληνικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ να φθάνουν μόνο στα 2,4 δισ. ευρώ έναντι 50 δισ. που είναι οι συνολικές μας εξαγωγές και να μη φαίνεται μεγάλη η ζημιά, αλλά άντε να το πεις και να το εξηγήσεις στις επιχειρήσεις που εξάγουν φέτα, ελιές, λάδι, κονσέρβες, κρασιά, χάλυβα, αλουμίνιο και τα λοιπά προϊόντα της εγχώριας παραγωγής.
Άντε να ρωτήσεις γιατί μεγάλες προγραμματισμένες αμερικανικές επενδύσεις στη χώρα μας, γιατί θα παγώσουν και άλλα επενδυτικά σχέδια θα μείνουν στα χαρτιά.
Το βέβαιο είναι πως θα αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε, όταν αρχίσουν να χάνονται θέσεις εργασίας, η ανοδική πορεία του τουρισμού μας ανακοπεί, όταν η κατά κεφαλήν δαπάνη των επισκεπτών μας μειωθεί και όταν μειωθεί ο χρόνος παραμονής στη χώρα μας.
Όταν ανακοπεί ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας μας, στον οποίο στηρίζεται και όλη η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αφού από την υπεραπόδοση της, προσδοκούμε σε καλύτερες μέρες όλοι.
Μετά λοιπόν από τα 10 και πλέον πέτρινα χρόνια της χρεοκοπίας, μετά τα δύο χρόνια της πανδημίας, τις καταστροφές από πυρκαγιές, πλημμύρες, εθνικές τραγωδίες όπως το Μάτι και τα Τέμπη και πριν καν κλείσουν όλες αυτές οι πληγές, μπαίνουμε ξανά σε νέες περιπέτειες λες κι είμαστε καταδικασμένοι σε ατέλειωτες δοκιμασίες!
Και δεν θα αργήσει η ώρα για αναθεώρηση των προβλέψεων του προϋπολογισμού επί τα χείρω με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον οικογενειακό μας προϋπολογισμό δηλαδή στην καθημερινότητα μας. Με άλλα λόγια ήταν που ήταν δύσκολα για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, με τους χαμηλούς μισθούς και την ακρίβεια, τώρα λιγοστεύουν οι ελπίδες για βελτίωση, γιατί μην ξεχνάμε και την ακατάλυτη υποχρέωση που έχουμε για αυστηρή δημοσιονομική πολιτική με πειθαρχία στη δημιουργία πλεονασμάτων που υπαγορεύονται από το τεράστιο εξωτερικό μας χρέος και τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις.
Αυτά τα τεράστια ζητήματα όμως φαίνεται ελάχιστα ενδιαφέρουν τον δημόσιο διάλογο. Έχουμε άλλες προτεραιότητες γιατί πρέπει να βρούμε απαντήσεις για τα ξυλόλια, τις πυρόσφαιρες, να καταλήξουμε ποιοι πραγματογνώμονες είναι οι καλοί και σοβαροί, και κυρίως να στείλουμε όσο μπορούμε περισσότερους κυβερνητικούς στη φυλακή, μηδέ εξαιρουμένου του ίδιου του πρωθυπουργού γιατί μόνο τότε θα υπάρχει μια μικρή ελπίδα να ηρεμήσει και να λογικευτεί η αντιπολίτευση και ίσως η Ζωή!
Με άλλα λόγια, την ώρα που καράβια χάνονται, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, οι βαρκούλες αρμενίζουν…
Πηγή: protothema.gr
