Γράφει ο Μιχάλης Στούκας
Η πρόσφατη ιστορία με το ξαφνικό κλείσιμο 204 καταστημάτων των ΕΛΤΑ, που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις, έντονα παράπονα και των κυβερνητικών βουλευτών και αναστάτωση στις τοπικές κοινωνίες απέδειξε για μία ακόμα φορά την απώλεια της επαφής πολιτικών και υψηλόβαθμων στελεχών διαφόρων Οργανισμών με την πραγματικότητα και τον απλό κόσμο
Φανερά θορυβημένη η κυβέρνηση αποφάσισε (ή φρόντισε να αποφασιστεί) η προσωρινή άρση της αναστολής λειτουργίας ορισμένων υποκαταστημάτων των ΕΛΤΑ. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, εμφανώς αμήχανος είπε ότι η κυβέρνηση δεν εμπλέκεται στα ΕΛΤΑ, αλλά τα καταστήματα θα κλείσουν! Αφού δεν εμπλέκεται, πώς ανακοινώνει ότι τα καταστήματα θα κλείσουν;
Ο CEO των ΕΛΤΑ Γρηγόρης Σκλήκας που είχε αναλάβει τη θέση αυτή από τον Ιανουάριο του 2023 παραιτήθηκε (ή τον παραίτησαν…), επιμένοντας ωστόσο ότι τα καταστήματα πρέπει να κλείσουν. Δυστυχώς, όλοι οι τεχνοκράτες στις Διοικήσεις μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών λειτουργούν με καθαρά οικονομικά κριτήρια και με γνώμονα το κέρδος, αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι απλοί άνθρωποι. Στην περίπτωση των ΕΛΤΑ προφανώς δεν έγινε καμία επιτόπια έρευνα, αλλά με ασκήσεις επί χάρτου αποφασίστηκε ποια καταστήματα θα κλείσουν. Και ποιος θα ευνοηθεί από τη συρρίκνωση των ΕΛΤΑ; Πρόκειται βέβαια για ρητορικό ερώτημα, με αυτονόητη απάντηση…
Μπορεί η κυβέρνηση να μας πει, αν γνωρίζει βέβαια, αφού δεν έχει σχέση με τα ΕΛΤΑ, πόσα χρήματα εισπράττουν τον μήνα τα μέλη του ΔΣ του Οργανισμού, για να καταφεύγουν σε λύσεις που θα πρότεινε κι ένας πρωτοετής φοιτητής Σχολής Οικονομικών; Το να «πηγαίνεις» στην εύκολη λύση του κλεισίματος εκατοντάδων καταστημάτων, σε μια νύχτα, είναι σαφές δείγμα αποτυχίας.
Έχουμε γεμίσει στην Ελλάδα με ανθρώπους που σπούδασαν στο εξωτερικό και έχουν «βαριά» βιογραφικά και πολλούς τίτλους σπουδών. Σε θεωρητικό επίπεδο είναι άριστες επιλογές. Στην πράξη όμως, τις περισσότερες φορές αποτυγχάνουν. Επίτευξη του μέγιστου δυνατού κέρδους, με κάθε τρόπο. Αυτό διδάχτηκαν, αυτό εφαρμόζουν. Δεν φταίνε όμως μόνο αυτοί και αυτές που διορίζονται σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι τους/τις διορίζουν. Συνήθως, αν όχι πάντα, οι εκάστοτε κυβερνώντες…
Δυστυχώς και οι πολιτικοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν αποκοπεί από την πραγματικότητα και έχουν χάσει τον μπούσουλα. Με παχυλή βουλευτική αποζημίωση και άλλα προνόμια, πώς μπορούν να καταλάβουν τον απλό κόσμο που δουλεύει νυχθημερόν για να τα βγάλει πέρα; Με πολυμελή προσωπική ασφάλεια, πώς να καταλάβουν τους απλούς πολίτες που φοβούνται, ακόμα και μέσα στο σπίτι τους, τους κάθε λογής κακοποιούς και απατεώνες; Όταν όλοι οι δρόμοι ανοίγουν γι’ αυτούς, πώς να καταλάβουν τους πολίτες που για μια διαδρομή 5 χιλιομέτρων με το αυτοκίνητο χρειάζονται μια ώρα;
Εγκαινιάζουν διάφορα έργα, προβαίνουν σε βαρύγδουπες εξαγγελίες, χτυπάνε φιλικά μερικές πλάτες, παρίστανται και χαιρετίζουν, άντε να εκφράσουν και τη συμπάθειά τους καμιά φορά, ως εκεί. Περιστοιχίζονται από διάφορους αυλοκόλακες που τους παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα, τελείως διαφορετική από την… πραγματική πραγματικότητα. Ζουν σε αποστειρωμένο περιβάλλον και τις, ελάχιστες φορές που «κατεβαίνουν» στον απλό λαό έρχονται, συνήθως αντιμέτωποι με διάφορους επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους, που καπελώνουν τους υπόλοιπους. Κάποιες φορές, όχι άδικα αποχωρούν και κάποιες άλλες φορές, τα πραγματικά προβλήματα μένουν κρυμμένα κάτω από τις κραυγές όσων φωνάζουν πιο δυνατά!
Ο αείμνηστος Δημήτρης Κουλουριάνος, Υπουργός Οικονομικών στις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πήγαινε στο Υπουργείο με το λεωφορείο! Δεν υπήρχε και μετρό 40+ χρόνια πριν. Δεν επρόκειτο για κίνηση εντυπωσιασμού, αυτό ένιωθε, αυτό έκανε. Πόσοι θα έκαναν σήμερα το ίδιο, για να διαπιστώσουν και ιδίοις όμμασι την ταλαιπωρία του κόσμου;
Ο βασιλιάς Αμπντάλα (Αμπντουλάχ) Β’ της Ιορδανίας μπορεί να κατηγορηθεί για διάφορες ενέργειές του, ωστόσο, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, το μακρινό 1999 έκανε πράγματα αδιανόητα όχι μόνο για τους πολιτικούς της χώρας μας, αλλά και για τους πολιτικούς άλλων χωρών. Μεταμφιεσμένος, συνήθως, για να μην αναγνωρίζεται έκανε τον οδηγό ταξί για λίγες ώρες, τον ασθενή που πηγαίνει σε νοσοκομείο, συγχρωτιζόταν με τους απλούς πολίτες και άκουγε τα παράπονά τους, παρίστανε τον τηλεοπτικό δημοσιογράφο, τον φορολογούμενο που επισκέπτεται μια εφορία για να διαπιστώσει την κρατική γραφειοκρατία κ.ά. Οι μόνοι που πονοκεφάλιασαν ήταν οι άνδρες της ασφάλειάς του και οι υπάλληλοι που ταλαιπωρούσαν τον κόσμο. Λαϊκισμός ή όχι, επρόκειτο για μια σειρά ενεργειών του Αμπντάλα, που ανέβασαν στα ύψη τη δημοφιλία του όταν έγιναν γνωστές…
Φυσικά, δεν ζητάμε από τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς- υφυπουργούς και βουλευτές να κάνουν όλα αυτά. Ας επισκεφθούν λαϊκές συνοικίες, με την ασφάλειά τους, ας καθίσουν σ’ ένα καφενείο και αφού συνομιλήσουν με απλούς ανθρώπους, χωρίς κάμερες και παρατρεχάμενους είναι βέβαιο ότι θα δουν με διαφορετική ματιά τα πράγματα. Ας επισκεφθούν μερικές φτωχογειτονιές, να δουν πώς τα βγάζουν πέρα οι άνθρωποι του μόχθου.
Η αριθμολαγνεία(να παρουσιάζονται αριθμοί που ευημερούν, την ίδια ώρα που πολλοί συμπολίτες μας πένονται) και η μανία ψηφιοποίησης των πάντων σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μάλλον μόνο σε άστοχες αποφάσεις οδηγούν. Μετά αρχίζουν οι δικαιολογίες, για το Υπερταμείο, για βιαστικές αποφάσεις, για επικοινωνιακά λάθη κ.λπ. Ο απλός κόσμος αδιαφορεί παγερά για το πώς επικοινωνεί η κυβέρνηση τους χειρισμούς της σε διάφορα ζητήματα. Δεν αλλάζει η οδυνηρή πραγματικότητα όσο κι αν μακιγιαριστεί.
Και τέλος, πόσα χρήματα πληρώνουν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες τους διοικούντες τους διάφορους Οργανισμούς, για να κάνουν τη μία γκάφα μετά την άλλη; Αν και αυτοί δεν προσγειωθούν στην πραγματικότητα, τα λάθη θα συνεχιστούν. Το πρόβλημα δεν είναι το μέλλον των CEO, αλλά το παρόν των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Πιθανότατα, κανείς δεν θα θυμάται τον κύριο Σκλήκα (από όσους έχουν συγκρατήσει το όνομά του), μετά από λίγο καιρό. Η ταλαιπωρία του κόσμου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει (βλ. ακρίβεια, τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος κ.ά.) δεν ενδιαφέρουν τους τεχνοκράτες. Οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου σε ελάχιστους, στη φτωχοποίηση των λαϊκών μαζών και στην εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, λόγω της υπερφορολόγησης (ελληνικό κράτος, ο απρόσκλητος συνέταιρος όσων την απαρτίζουν).
Οι αντιδράσεις που αυξάνουν και εντός της ΝΔ θα πρέπει να αποτελέσουν όχι καμπανάκι, αλλά γιγάντια καμπάνα για την κυβέρνηση. Τα ποιοτικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων κρύβουν πολύ περισσότερα από τα ποσοστά των κομμάτων που εμφανίζονται σε αυτές. Και ας μην ξεχνούν οι πολιτικοί, ότι υπάρχει πάντα η σιωπηλή, η βουβή πλειοψηφία που «μιλάει» στο γήπεδο, στην κάλπη δηλαδή και μπορεί να φέρει απρόβλεπτες και δυσάρεστες εξελίξεις για τους αλαζόνες και όσους θεωρούν ότι έχουν στο τσεπάκι τους την επανεκλογή και την εξουσία.
Πηγή: protothema.gr
