Γράφει ο Γιώργος Δ. Ανδρέου
Είναι μοναδικό φαινόμενο τις τελευταίες δεκαετίες η δημοσκοπική αντοχή της Κυβερνητικής πλειοψηφίας στον τρίτο χρόνο της δεύτερης θητείας της και του Κυριάκου Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία
Με ποσοστά υπερδιπλάσια από το δεύτερο. Μετά το δεύτερο χρόνο, ακόμα και της πρώτης κυβερνητικής θητείας, καμιά άλλη κυβέρνηση, μετά το 1990, δεν προηγούνταν της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το φαινόμενο γίνεται εντυπωσιακότερο αν συσχετισθεί:
Με τα προβλήματα και τις έκτακτες συνθήκες που αντιμετώπισε (πανδημία, δημόσιο χρέος, μνημονιακές δεσμεύσεις, Τέμπη, κλιματική κρίση με τα επακόλουθά της – πυρκαγιές, λειψυδρία – δύο πόλεμοι εγγύς που επηρέασαν το ενεργειακό και πυροδότησαν διεθνή και εγχώριο πληθωρισμό και ακρίβεια).
Με την οργανωμένη συστηματική επίθεση εναντίον της Κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά, από το άτυπο μέτωπο – πολιτικοοικονομικό καρτέλ – που έχουν συστήσει μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες της χώρας, γηγενείς και αχυράνθρωποι εξωχώριων, που ελέγχουν συντριπτικό ποσοστό των πάσης φύσεως ΜΜΕ. Σε αγαστή συνεργασία με πρόθυμους εν ενεργεία και πολιτικά απόστρατους πολιτικούς της δεξιάς και αριστερής αντιπολίτευσης – ανικανοποίητους νοσταλγούς της εξουσίας. Με όρους ποινικού δικαίου προσομοιάζει με σύσταση συμμορίας (άρθρο 187 Ποινικού Κώδικα) με σκοπό και στόχο την κατάληψη της εξουσίας.
Με την πολιτική λύσσα της αντιπολίτευσης που δεν κρατάει στοιχειωδώς τα προσχήματα δημοκρατικής, κοινωνικής και ηθικής ευπρέπειας. Χωρίς πολιτικό ή ιδεολογικό ενδοιασμό να συμμαχήσει και με τον διάβολο – με το κεφάλαιο, η «αριστερά» και τους κομμουνιστογενείς ομόθρησκους οι «δεξιοί πατριώτες».
Με άφθονα αγνώστου προελεύσεως οικονομικά και άλλα μέσα (τι τεκταίνεται κάτω από το τραπέζι άγνωστο προς ώρας) και ανήθικες πρακτικές, από τους τελούντες σε διατεταγμένη υπηρεσία πολιτικούς και δημοσιογράφους. Απρέπεια, ανοίκειες εκφράσεις, προσωπικές και οικογενειακές επιθέσεις, καταστροφολογία, σκανδαλολογία, οργανωμένη ψευδολογία, fake news, ανελέητη σπέκουλα.
Σοβαρό όμως ποσοστό της κοινωνίας καταλαβαίνει, αντιδρά και τοποθετείται απέναντι στις ανίερες συμμαχίες που βυσσοδομούν στο παρασκήνιο. Οσμίζεται τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης και τις επιπτώσεις της ακυβερνησίας: στην οικονομία που έχει ομαλοποιηθεί, τις δρομολογημένες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, την οπισθοδρόμηση στον κρατισμό και καταδικασμένες λαϊκίστικες πρακτικές. Τρέμει στην ιδέα της ολίσθησης στον ψευδοπατριωτισμό, τη διακινδύνευση του διεθνούς προσανατολισμού της χώρας στο δημοκρατικό κόσμο, την αναβίωση της άγονης καταστροφικής αντιπαράθεσης στο Αιγαίο. Αγωνιά για το μέλλον.
Υπάρχουν όμως και αρκετοί, θετικά διακείμενοι, μέχρι πρότινος προς την κυβερνητική παράταξη, που, επηρεαζόμενοι και από το νοσηρό κλίμα που δημιουργεί το καρτέλ, έχουν παράπονα, δίκαια ή άδικα, δυσανασχετούν, προβληματίζονται. Βλέπουν όμως την πραγματικότητα, το συνονθύλευμα, την ανικανότητα και την ασυναρτησία των εναλλακτικών λύσεων, συγκρίνουν και αναλογίζονται τις συνέπειες της λάθος επιλογής. Αγανακτούν με τα ανήθικα μέσα, την επιστράτευση ληγμένων προσώπων, την αναβίωση ξεπερασμένων και καταδικασμένων διχαστικών πρακτικών, τον ανήθικο πόλεμο, την απουσία σοβαρής πρότασης. Επιλέγουν όμως να καταμετρηθούν στη δεξαμενή των αναποφάσιστων, στέλνοντας μήνυμα στην Κυβέρνηση να βελτιώσει τις επιδόσεις της, να διορθώσει λάθη και επιλογές. Να επιταχύνει και να ολοκληρώσει τη μεταρρυθμιστική της ατζέντα.
Η υγιής κοινωνία που αντιστέκεται στην ευκαιριακή επιδρομή της ετερόκλητης συμμαχίας οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Είναι ακόμα νωπή στη μνήμη η, σχετικά πρόσφατη, περιπέτεια της διακυβέρνησης από την ομοίως ετερόκλητη σύμπραξη «της πρώτης φοράς αριστερά» και τμήματος της τάχα «πατριωτικής δεξιάς». Με τις «ευλογίες» και τη σιωπηρή επιδοκιμασία κάποιων, πολλαπλά τιμημένων από την κεντροδεξιά παράταξη.
(Και να ήθελε να ξεχάσει ο κεντροδεξιός πολίτης φροντίζουν να τον κρατάνε σε πολιτική εγρήγορση οι πρόσφατα αφυπνισθέντες “ front men” – μπροστάρηδες – του καρτέλ, ανακληθέντες από την πολιτική αποστρατεία, από αποθήκη μεταχειρισμένων. Ένθεν κι εκείθεν).
Μα – αναλογίζεται δίκαια ο μέσος σώφρων Έλληνας – πιστεύουν πως μπορούμε να πάμε μπροστά ως χώρα, με δοκιμασμένα φθαρμένα υλικά;
Απάντηση: Δεν ενδιαφέρει ποσώς τους ηγέτες του παρασκηνίου αν θα πάει η χώρα μπροστά. Το ζητούμενο γι’ αυτούς είναι ο έλεγχος του κράτους. Βλέπουν την αδυναμία στο υφιστάμενο ενεργό πολιτικό προσωπικό της αντιπολίτευσης κι επιλέγουν την ανάκληση των πρώην από την αποστρατεία. Ευελπιστώντας πως έτσι θα πετύχουν αντισυσπείρωση, κατακερματισμό των ψήφων, αδυναμία συγκρότησης αυτοδύναμης κυβέρνησης, πολιτική αποσταθεροποίηση που θα τους επιτρέψει να ελέγχουν τις εξελίξεις από το παρασκήνιο.
Δυστυχώς όμως για το πολιτικοοικονομικό καρτέλ και ευτυχώς για τη χώρα, η κοινωνία αντιστέκεται σθεναρά. Καταλαβαίνει, οργίζεται, γρηγορεί και θα αρνηθεί να μπει στο λούκι, να συμπράξει στην περιπέτεια, που θέλουν να βάλουν τη χώρα οι συμμέτοχοι στο καρτέλ και οι πολιτικοί συναυτουργοί τους.
Πηγή: protothema.gr
