Γράφει ο Γιάννης Καρτάλης
Με την Ευρώπη εντελώς απούσα από τις προσπάθειες για την επίλυση των μεγάλων και εξαιρετικά επικίνδυνων εκκρεμοτήτων στη διεθνή σκηνή, ο γνωστός για τις γενικότερα αμφιλεγόμενες αποφάσεις του, τόσο στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και στα ευαίσθητα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να έχει βάλει στο μυαλό του ότι είναι ο μόνος που μπορεί να διεκδικήσει το βραβείο Νομπέλ για την Ειρήνη, παρουσιάζοντας τη μία μετά την άλλη τις προτάσεις του για την επίλυση πότε του Μεσανατολικού και πότε του Ουκρανικού.
Και ναι μεν στο Ουκρανικό απλούστατα επιδιώκει να ικανοποιηθούν σχεδόν όλες οι εδαφικές διεκδικήσεις και οι λοιποί απαράδεκτοι όροι που έχει θέσει η Μόσχα, στο ζήτημα της Γάζας όμως κατόρθωσε να πετύχει τη θετική ψήφο του Συμβουλίου Ασφαλείας, στο τελευταίο σχέδιό του, με την αποχή μόνο της Ρωσίας και της Κίνας. Γεγονός που του επέτρεψε, με τη γνωστή οίηση που τον χαρακτηρίζει, να δηλώσει ότι «αυτή θα καταγραφεί ως μια από τις σπουδαιότερες αποφάσεις στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών και θα οδηγήσει στην ενίσχυση της ειρήνης σε όλον τον κόσμο γιατί είναι πραγματικά ένα γεγονός ιστορικών διαστάσεων».
Και αυτά τα πομπώδη τη στιγμή που η Χαμάς εξέδιδε ανακοίνωση όπου καθιστούσε σαφές ότι δεν πρόκειται να αφοπλιστεί όσο παραμένουν τα ισραηλινά στρατεύματα στη Γάζα και δεν υπάρχει σαφής δέσμευση για παλαιστινιακό κράτος. Ενώ ο Νετανιάχου δήλωνε ξακάθαρα ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί ποτέ την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους και εξαπέλυε νέο μπαράζ επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας και στον Νότιο Λίβανο.
Ενας Νετανιάχου που είναι φανερό ότι παραμένει όμηρος των ακραίων κυβερνητικών του συμμάχων και πετυχαίνει συνέχεια να αναβάλλει τη μία φορά μετά την άλλη την παρουσία του στα δικαστήρια όπου έχει κατηγορηθεί για οικονομικά σκάνδαλα του παρελθόντος, με τη δικαιολογία ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο! Και ο νοών νοείτω.
Και να δούμε τώρα πώς μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα συνεχούς ανοιχτής αντιπαράθεσης θα μπορέσει να προχωρήσει η περιώνυμη δεύτερη φάση του σχεδίου που προβλέπει την αποστρατιωτικοποίηση, την πολιτική διοίκηση και την ανοικοδόμηση της παλαιστινιακής λωρίδας της Γάζας, καθώς και την εγκατάσταση μιας «Διεθνούς Δύναμης Σταθερότητας» υπό την προεδρία Τραμπ, την οποία απέρριψε ήδη η Χαμάς.
Ενώ παραμένει εξαιρετικά ασαφής η πρόταση για τη δημιουργία ενός παλαστινιακού κράτους. Και είναι την ασάφεια αυτή που τόνισε ιδιαίτερα ο πρίγκιπας της Σαουδικής Αραβίας, ο οποίος έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές από τον Τραμπ στην Ουάσιγκτον (ακόμα και για τη δολοφονία Κασόγκι τον απήλλαξε) αρνούμενος να ενταχθεί στη χορεία των αραβικών χωρών που έχουν ήδη αναγνωρίσει το Ισραήλ με τις περιώνυμες «συμφωνίες του Αβραάμ». Αν και αποδέχθηκε το δέλεαρ της απόκτησης μαχητικών F-35, που διαθέτει ήδη το Ισραήλ.
Το σημαντικότερο όμως για τον Τραμπ και τις επιχειρήσεις του, που εξαπλώνονται τώρα ραγδαία στη Μέση Ανατολή, ήταν ότι ο πρίγκιπας θα αυξήσει σε 1 τρισ. δολάρια τις σαουδικές επενδύσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί όλα να πηγαίνουν χάλια αλλά οι μπίζνες της οικογένειας Τραμπ στην ασταθή αυτή περιοχή ανθούν. Και αυτό έχει ασφαλώς τη μεγαλύτερη σημασία για αυτόν.
Πηγή: tovima.gr
