Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος
Τώρα, που ως φαίνεται κοπάζει η επικοινωνιακή καταιγίδα με την οποία συνοδεύθηκε η έκδοση του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, είναι απαραίτητο, θεωρώ, να απασχοληθούμε με τα σοβαρά αυτής της υπόθεσης. Και ειδικότερα, το πιο σοβαρό: αν αυτή η απόφαση του κ. Τσίπρα θα υπηρετήσει εν τέλει την επιδίωξή του να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο επικεφαλής ενός φορέα ο οποίος θα έχει σχεδόν μετωπικό χαρακτήρα.
Κατά τις εξομολογήσεις των συνεργατών του, προτίθεται να συνενώσει το κατακερματισμένο τοπίο της ανανεωτικής Αριστεράς και να διευρύνει το ακροατήριο της πολιτικής πρότασης που θα προβάλει, και στην Κεντροαριστερά. Απώτερος στόχος του είναι προφανώς ως αντίπαλος του κ. Μητσοτάκη στις προσεχείς εθνικές εκλογές να αναδειχθεί αρχηγός της αντιπολίτευσης. Και ποιος ξέρει, κάτω από συγκεκριμένες συγκυρίες και αναπόφευκτες καραμπόλες που θα σημειωθούν, να διεκδικήσει ακόμη και την επιστροφή του στο Μέγαρο Μαξίμου.
Φυσικά όλα αυτά ακούγονται σήμερα ως τραβηγμένα από τα μαλλιά. Και ισχύει πάντα το κλασικό ότι ο πρώτος που γελάει με τα σχέδια των ανθρώπων είναι ο Θεός. Οι πολιτικοί, ειδικά οι πιο προσγειωμένοι, καταρτίζουν ασκήσεις επί χάρτου πριν προχωρήσουν στην υλοποίηση των σχεδίων τους. Ο κ. Τσίπρας είναι ακριβώς σε αυτή τη φάση.
Ξεδιπλώνει, με την έκδοση του βιβλίου, έναν σχεδιασμό, ο οποίος περιλαμβάνει συγκεκριμένα βήματα. Οταν κατακαθίσει η σκόνη από την έκδοση του βιβλίου και όσα διαλαμβάνονται σε αυτό, θα γίνει πιο καθαρό ότι προχωρεί στη δημιουργία ενός «υπερκομματικού» αντιδεξιού κομματικού φορέα, ώστε στο εναπομένον διάστημα ως τις εκλογές να οργανωθεί σε τέτοιον τρόπο που να αποτελεί ουσιαστικό αντίπαλο του κ. Μητσοτάκη. Σε αυτό συνίσταται το rebranding και σύμφωνα με όσα παρακολουθούμε είναι προφανές ότι το ακολουθεί κατά γράμμα.
Ο σχεδιασμός υπάρχει, ακολουθείται, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι εξασφαλίζει και το επιτυχές του εγχειρήματος. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Στους πανηγυρικούς τόνους που δίνονται από το περιβάλλον του για την πώληση έως τώρα 35.000 αντιτύπων του βιβλίου, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ακόμη και αν θεωρηθεί ότι και οι 35.000 που το αγόρασαν είναι αποφασισμένοι να τον ακολουθήσουν στο εγχείρημά του, δεν αρκούν. Και στις 100.000 να ανέλθουν οι πωλήσεις, πάλι τίποτε δεν θα σημαίνει αυτό. Δεν μπορεί να υπάρξει αντιστοίχιση μεταξύ των πωλήσεων του βιβλίου και της πολιτικής απήχησης του συγγραφέα.
Ο κ. Τσίπρας βαρύνεται με μια καταστροφική περίοδο διακυβέρνησης, που κόστισε περί τα 100 δισ. ευρώ, και ένα τρίτο, και χειρότερο των δύο προηγούμενων, μνημόνιο. Το μνημόνιο αυτό υποθήκευσε τα «ασημικά του σπιτιού» ως το τέλος του αιώνα, και η ψευδεπίγραφη έξοδος την οποία ανήγγειλε τον Αύγουστο του 2018 από την Ιθάκη, πρέπει να αποδοθεί αφενός στην πολλαπλώς αποδεδειγμένη κακή του σχέση με την αλήθεια, και δευτερευόντως στην αγωνιώδη προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα ατού εν όψει των εκλογών του 2019.
Ο κ. Τσίπρας πρέπει να απολογηθεί για τη βάναυση καταπάτηση των θεσμών, για το κλείσιμο των τραπεζών, για τη φτωχοποίηση του λαού, για την έπαρση, την αλαζονεία, τη μεταχείριση του κράτους ως λαφύρου. Και δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωση η σύγκριση με όσα παρόμοια, αν όχι αντίστοιχα, μπορεί να εντοπίσει κανείς και στη σημερινή διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.
Ο κ. Τσίπρας είχε την ευκαιρία να απολογηθεί για όλα αυτά στο βιβλίο που εξέδωσε. Αλλά η πρόθεσή του δεν ήταν αυτή. Ηταν απλώς να συντάξει μια αυτο-αγιογραφια. Οχι να μιλήσει με ειλικρίνεια, και παραδεχόμενος τα λάθη του, να ζητήσει συγγνώμη από όσους έπληξε και ιδιαιτέρως για τη διαχρονική ζημιά που προκάλεσε στη χώρα και τους πολίτες της.
Το δόγμα «μόνος μου και όλοι σας» έχει καθαρογραφεί ιστορικά, για λογαριασμό του κ. Πολάκη. Είναι αποτυχία για τον πρώην πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί την παράφραση του «ήμουν μόνος μου και είχα μια κυβέρνηση ατάλαντων ερασιτεχνών», διότι εκείνος τους επέλεξε. Ουδείς εξ ημών και υμών.
Το άλλο τεράστιο ζήτημα με το βιβλίο είναι ηθικής φύσεως. Πέραν των αυταπόδεικτων ψευδών που μετέρχεται προκειμένου να ισχυροποιήσει τα άλλοθί του για την καταστροφική διακυβέρνηση, υπάρχει ένα θέμα που εξεγείρει κάθε ανθρώπινη συνείδηση. Μεταφέρει δήθεν συνομιλίες με άτομα που δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή, και ως εκ τούτου δεν δύνανται να τοποθετηθούν περί όσων ισχυρίζεται.
Η ηχηρή διάψευση του στενού συνεργάτη της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά κ. Οθωνα, συνοδευόμενη από τη βαριά καταγγελία περί ψευδών του κ. Τσίπρα, είναι μόνο μία περίπτωση. Προσωπικά θέλω να επισημάνω μια δεύτερη: τη δήθεν συνομιλία, με… ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, που είχε με τον αείμνηστο Σταύρο Ψυχάρη, σε κατ’ ιδίαν συνάντησή τους. Οσοι γνωρίζουν την κατάσταση της υγείας του Στ. Ψυχάρη εκείνη την περίοδο, μπορούν να βεβαιώσουν το μέγεθος των ψευδών του κ. Τσίπρα. Και είναι πραγματικά κρίμα.
Πηγή: tovima.gr
